Kompozytorzy

Aranżacje dla: Wiolonczela Kornet Flet Fortepian Skrzypce

Kompozycja: Bella bocca, Op.163 (Bella Bocca, Op.163)

Kompozytor: Waldteufel Émile

Ścignij darmowe partytury:

For Flute, Cornet, Violin, Cello and Piano. Complete Score PDF 0 MBFor Flute, Cornet, Violin, Cello and Piano. Flute PDF 0 MBFor Flute, Cornet, Violin, Cello and Piano. Cornet PDF 0 MBFor Flute, Cornet, Violin, Cello and Piano. Violin PDF 0 MBFor Flute, Cornet, Violin, Cello and Piano. Cello PDF 0 MB
Wikipedia
Émile Waldteufel (ur. 9 grudnia 1837 w Strasburgu, zm. 12 lutego 1915 w Paryżu) – francuski kompozytor pochodzący z Alzacji, autor popularnych walców, polek i galopów; zazwyczaj zaliczany jest do muzyki francuskiej.
Urodził się jako Charles Émile Lévy, w żydowskiej rodzinie o muzycznych tradycjach; jego ojcem był Lazar Lévy (1801–1884), występujący jako Louis Waldteufel. Charles Émile miał brata Isaaca (znany jako Léon Waldteufel, 1832–1884), który również, podobnie jak ojciec i brat, był muzykiem. Jednakże to właśnie Charles Émile był bardziej utalentowanym i to on, po specjalnie w tym celu odbytej przeprowadzce całej rodziny do Paryża w 1844, wstąpił do tamtejszego Konserwatorium, by doskonalić się w grze na skrzypcach.
W latach 1853–1857 szlifował umiejętności w grze na fortepianie pod okiem doskonałego kompozytora, Jules'a Masseneta, autora wielu znanych oper, takich jak „Werter”.
Waldteufel specjalizował się w tworzeniu walców, co przyniosło mu wielkie uznanie w czasach II Cesarstwa. W 1865 roku, dzięki protekcji cesarzowej Eugenii został nadwornym muzykiem cesarza Napoleona III oraz osobistym pianistą jego małżonki. To jego zadaniem była organizacja sławnych wieczorków muzycznych w pałacach w Biarritz i Compiègne. Od 1867 roku orkiestra Waldteufla uświetniała bale organizowane w ogrodach Tuileries, zaś po wojnie francusko-pruskiej grywała w siedzibie rządu Republiki w Pałacu Elizejskim.
W 1874 roku jego muzyką zachwycił się książę Walii, późniejszy Edward VII. Zainteresowanie angielskiego następcy tronu zaowocowało podpisaniem przez Waldteufla kontraktu z towarzystwem Hopwood & Crew, który pozwolił mu na zaprezentowanie swych utworów podczas balów królowej Wiktorii w Pałacu Buckingham.
Muzyka Waldteufla charakteryzuje się lekkością, nutą figlarności i bezpretensjonalnego humoru. Specjalizował się w pisaniu utworów do tańca, walców, polek i galopów, co sprawiło, iż przez współczesnych nazywany był „francuskim Straussem”. Jego najbardziej znane walce to Walc Łyżwiarzy (Les Patineur), Miłość i wiosna (Amour et Printemp) i Estudiantina. W Polsce nazwisko Waldteufela jest niemal nieznane; znane są jednak jego najpopularniejsze utwory.