Kompozytorzy

Aranżacje dla: Wiolonczela Fortepian Skrzypce

Kompozycja: Nokturny op. 9

Kompozytor: Chopin Fryderyk

Aranżer: Hofmann Richard

Ścignij darmowe partytury:

Andante (No.2). For Violin or Cello and Piano (Hofmann). Complete Score and Cello Part PDF 0 MBAndante (No.2). For Violin or Cello and Piano (Hofmann). Complete Score (violin and piano) PDF 0 MBAndante (No.2). For Violin or Cello and Piano (Hofmann). Cello Part PDF 0 MBAndante (No.2). For Violin or Cello and Piano (Hofmann). Complete Score PDF 0 MBAndante (No.2). For Violin or Cello and Piano (Hofmann). Violin Part PDF 0 MB
Wikipedia
Nokturny op. 9 (I – b-moll, II – Es-dur, III – H-dur) – zbiór trzech nokturnów skomponowanych przez Fryderyka Chopina w latach 1830-1831, wydanych po raz pierwszy w Paryżu w 1832 nakładem wydawnictwa M. Schlesinger. Utwory dedykowane są francuskiej pianistce, kompozytorce i nauczycielce Marie Pleyel. Wszystkie utwory rozpoczynają się przedtaktem w partii prawej ręki.
Pierwszy z utworów znajdujących się w opusie 9 skomponowany jest w tonacji b-moll oraz metrum 6/4. Kompozycja rozpisana jest w 85 taktach. Środkowa część nokturnu przebiega w tonacji Des-dur (majorowym odpowiedniku b-moll). Polski muzyk i szachista Jan Kleczyński opisał Nokturn b-moll następującymi słowami: Tęsknota dziwnie w nim połączona z elegancją formy.
Druga z kompozycji napisana jest w tonacji Es-dur. Jej metrum to 12/8. Utwór rozpisany jest w 34 taktach. 22 września 1835 w Dreźnie Chopin stworzył dla Marii Wodzińskiej jednostronicowy incypit Nokturnu o wymiarach 7,6 × 14 cm (sygnatura w fototece NIFC: F. 1372). Rękopis zaginął, lecz znany jest on z reprodukcji dokonanej w 1930 przez Leopolda Binentala.
Nokturn Es-dur z op. 9 jest jednym z najbardziej znanych utworów tego gatunku. Już Jan Kleczyński pisze: „ten jeden drobny nokturn zrobił furorę w Paryżu” oraz: „dla swojej popularności w salonach uczynił Chopin tym utworem więcej niż dziełami szerszego pokroju”.
We wspomnieniach Wilhelma von Lenza muzyk wspomina czasy, gdy brał u Chopina lekcje fortepianu. Pisze:
„Najwięcej dręczyłem go znanym Nokturnem Es–dur z op. 9. Był on wtedy w modzie... Gdy Chopin był zadowolony z ucznia, kreślił na jego nutach krzyżyk. I ja zostałem – na swoim egzemplarzu Nokturnu – zaszczycony takim krzyżykiem. Na lekcji następnej otrzymałem drugi. Przyszedłszy raz trzeci – znowu to samo. „Teraz niech mi Pan da już święty spokój!” – zawołał Chopin. „Oto trzeci krzyżyk! Przyznaję, że jak na Pana – Nokturn został odegrany doskonale. Ale teraz – dosyć!” Bąknąłem: „Ależ Pan gra go tak przecudnie, jak nikt inny.” „Myli się Pan. Liszt umie grać go równie dobrze” – przerwał mi Chopin. I uparł się, i nie chciał zagrać. Lecz wpisał mi w nutach pewne drobne dziwnie piękne warianty. Nuty jego były drobniusieńkie, a przecież wyraźne i czytelne”.
Utwór doczekał się wielu transkrypcji, m.in. Karola Lipskiego.
Ostatni nokturn w opusie posiada tonację H-dur i metrum 6/8. Prawdopodobnie został napisany w Wiedniu. Rozpisany jest on w 157 taktach.
W 1832 nakładem wydawnictwa M. Schlesinger ukazały się w Paryżu Trois Nocturnes Pour Le Piano, Op. 9. Nuty o numerze wydawniczym M. S. 1287 posiadały 13 stron o wysokości 34 cm. Maurice John Edwin Brown stwierdził, iż pierwsze wydanie op. 9 miało zostać jedną z części antologii Album des Pianistes 6me année Morceaux inédits. Napis na stronie tytułowej brzmiał:
TROIS NOCTURNESPour Le PianoDÉDIÉS AMadame Camille PleyelPARFrédéric ChopinA.L.Opéra 9. Prix: 6f.Propriété des Editeurs.PARIS, chez Maurice Schlesinger, Md. De Musique, Editeur des Ouev. de Mozart, Rossini, Hummel & c. Rue Richelieu 79.Leipzig chez Kistner.M.S.1287
W styczniu 1833 nakładem wydawnictwa Kistner ukazały się w Lipsku Trois Nocturnes pour le Pianoforte, Op. 9. Nuty o numerze wydawniczym 995 posiadały 13 stron. Napis na stronie tytułowej brzmiał:
TROISNOCTURNESpour lePianofortecomposés et dédiés à MadameCAMILLE PLEYELparFRÉD. CHOPIN.Oeuvre 9. Pr. 14 Gr.Propriété des Editeurs.Enregistré aux Archives de l’Union.Leipzig, chez Fr. Kistner.Paris, chez M. Schlesinger.995
W Anglii op. 9 został podzielony i wydany na dwie części. W pierwszej znalazły się nokturny b-moll i Es-dur nr 1 i 2, w drugim natomiast Nokturn H-dur nr 3.
W 1840 nakładem wydawnictwa Wessel & Co. ukazały się w Londynie Les Murmures de la Seine, Trois Nocturnes pour le Piano Forte, Liv. 1 (Op. 9 Nos. 1 & 2). Nuty o numerze wydawniczym W & Co. No. 916 posiadały 7 stron. Nie odnaleziono egzemplarzy pierwszego nakładu (wznawianego do 1842). Napis na stronie tytułowej brzmiał:
LES MURMURES de la SEINE.No. 1, 2 deTROIS NOCTURNES Composés par FRED: CHOPIN.
W czerwcu 1843 nakładem wydawnictwa Wessel & Co. ukazały się w Londynie Les Murmures de la Seine, Trois Nocturnes pour le Piano Forte, Liv. 2 (Op. 9 No. 3). Nuty o numerze wydawniczym W & Co. No. 917 posiadały 7 stron o wysokości 34 cm. Napis na stronie tytułowej brzmiał:
LES MURMURES DE LA SEINETROIS NOCTURNES, pour lePiano Forte,LIV. I, Contenant,No. 1en D Majeur. No. 2 E Majeur.LIV. II,No. 3en B Majeur.Dediés àMadame Camille Pleyel.parFREDERIC CHOPIN.Ent. Sta. Hall.OP.9 BOOK 2 Price 2Gea.By the same Author:Grand Var. „La ci darem”, „Album des Pianistes No. 17". Grand Trio, Piano.Violin & Violoncello, Op. 8. „Souvenir de la Pologne”, Four Mazurkas.LONDON,WESSEL & Cie Importers & Publishers of FOREIGN MUSIC,(by special Appointment) to H.R.H. the Duchess of Kent.No. 6, Frith Street, Soho Square.
Pierwsze takty Nokturnu b-moll
Coda Nokturnu b-moll
Początek Nokturnu Es-dur
Ostatnie takty Nokturnu Es-dur