Altówka Solo
Altówka + ...
Dla początkujących
Kompozytorzy

Louis François Dauprat

Wszystkie Kompozycje

Kompozycje dla: Altówka

według popularności
3 Quintets for Horn and Strings, Op.6 (3 Quintets na róg i smyczki, Op.6)
Wikipedia
Louis François Dauprat (ur. 24 maja 1781 w Paryżu, zm. 16 lipca 1868 tamże) – francuski kompozytor, wirtuoz gry na rogu naturalnym. Profesor Konserwatorium Paryskiego w latach 1816–1842. Autor kilku traktatów poświęconych grze na rogu.
Louis François Dauprat urodził się 24 maja 1781 roku w Paryżu jako syn Charles’a Benoît Dauprata i Adrienne Frazé. Obdarzony mocnym, czystym głosem został w kwietniu 1793 roku członkiem chóru chłopięcego przy katedrze Notre-Dame, pozostając w składzie zespołu do listopada tego samego roku. Będąc jeszcze dzieckiem, zainteresował się grą na rogu naturalnym. W 1796 roku wstąpił do Konserwatorium Paryskiego, aby studiować grę na tym instrumencie. Jego profesorem był Johann Joseph Kenn, jeden z najlepszych ówczesnych specjalistów w grze na rogu. Po sześciu miesiącach nauki został członkiem zespołu, który Sarrette, dyrektor konserwatorium, włączył w skład orkiestry Élèves de Mars. 24 października 1797 roku zdobył pierwszą nagrodę Konserwatorium Paryskiego w kategorii rogu. W 1799 roku został członkiem orkiestry gwardii przybocznej Napoleona, biorąc udział w kampanii włoskiej w 1800 roku. Po powrocie do Paryża odszedł z wojska i został członkiem orkiestry Théâtre Montansier. W tym samym czasie powrócił do Konserwatorium Paryskiego, gdzie pobierał lekcje harmonii pod kierunkiem Catela. Następnie został przyjęty do klasy kompozycji w pod kierunkiem François-Josepha Gosseca, studiując w pełnym wymiarze godzin. W latach 1806–1808 pracował w Théâtre de Bordeaux, po czym wrócił do Paryża, zastępując na stanowisku dyrektora Opery Paryskiej Johanna Josepha Kenna, który przeszedł na emeryturę. Stanowisko to piastował do około 1830 roku. W 1811 roku został powołany na członka honorowego kapeli cesarza Napoleona. W 1816 roku został członkiem kapeli króla Ludwika XVIII. 1 kwietnia tego samego roku został profesorem katedry rogu w Konserwatorium Paryskim. Wkrótce po przejściu Frédérica Nicolasa Duvernoya na emeryturę, Dauprat objął stanowisko waltornisty solowego Opery Paryskiej. W 1831 odszedł z opery w związku ze zmienionymi warunkami pracy, jakie wprowadziła jej nowa administracja. W 1833 roku kapelmistrz Ferdinando Paër powołał Dauprata na stanowisko waltornisty basowego w nowym królewskim zespole Ludwika Filipa I. 15 listopada 1842 roku Dauprat odszedł z Konserwatorium Paryskiego na emeryturę.
3 września 1852 roku decyzją prefektury Sekwany uzyskał zezwolenie na pobyt czasowy w Turcji i w Egipcie.
16 lipca 1868 roku zmarł w swoim domu przy ulicy Four w 6. dzielnicy Paryża. Miał 87 lat. Pozostawił wdowę Florę Armand.