Altówka Solo
Altówka + ...
Dla początkujących
Kompozytorzy

Luigi Cherubini

Wszystkie Kompozycje

Kompozycje dla: Altówka

#Aranżacje dla: Altówka
#Partie dla: Altówka
według popularności
3 String Quartets (3 kwartety smyczkowe)6 String Quartets (6 String Quartet)Ave MariaMovement for String Quartet (Ruch na kwartet smyczkowy)Souvenir (Pamięć)String Quartet No.1 (Kwartet smyczkowy nr 1)String Quartet No.2 (Kwartet smyczkowy nr 2)String Quartet No.3 (Kwartet smyczkowy nr 3)String Quartet No.4 (Kwartet smyczkowy nr 4)String Quartet No.5 (Kwartet smyczkowy nr 5)String Quartet No.6 (Kwartet smyczkowy nr 6)String Quintet in E minor (Kwintet smyczkowy e-moll)

Aranżacje dla: Altówka

LodoïskaMedeaSolfèges du Conservatoire (Oznaczenia Conservatory)

Partie dla: Altówka

3 String Quartets (3 kwartety smyczkowe)Anacréon (Anacreon)Ave MariaLes AbencéragesL'hôtellerie portugaise (Portugalskie hotele)MedeaRequiem in D minor (Requiem d-moll)String Quartet No.1 (Kwartet smyczkowy nr 1)String Quartet No.2 (Kwartet smyczkowy nr 2)String Quartet No.3 (Kwartet smyczkowy nr 3)String Quartet No.4 (Kwartet smyczkowy nr 4)String Quartet No.5 (Kwartet smyczkowy nr 5)String Quartet No.6 (Kwartet smyczkowy nr 6)String Quintet in E minor (Kwintet smyczkowy e-moll)
Wikipedia
Maria Luigi Carlo Zenobio Salvatore Cherubini (ur. 8 września lub 14 września 1760 we Florencji, zm. 15 marca 1842 w Paryżu) – włoski kompozytor, znany przede wszystkim z twórczości operowej i religijnej.
Pierwszym nauczycielem Cherubiniego był jego ojciec, klawesynista we florenckim Teatro della Pergola, następnie uczył się u Bartolomea i Alessandra Felicich. Odbył studia u Sartiego w Bolonii. W czasie studiów komponował muzykę kościelną. Pierwszą operę Quinto Fabio wystawił bez powodzenia w 1780. W kolejnych latach skomponował kolejnych 9 oper, wystawionych w różnych włoskich teatrach. W 1785 otrzymał stanowisko nadwornego kompozytora królewskiego w Londynie, gdzie wystawił kolejne swoje dzieła. W 1787 przeniósł się do Paryża, z którym był związany do końca życia. W tym czasie zmienił styl komponowanych oper z włoskiego na francuski; już pierwsza skomponowana dla Paryża opera Démophoon należała do gatunku opéra comique, któremu pozostał wierny do końca twórczości. W 1806 odwiedził Wiedeń w związku z prapremierą skomponowanej na zamówienie tamtejszej opery Faniski, poznając Haydna i Beethovena, którzy cenili jego twórczość. Od 1822 był dyrektorem Konserwatorium Paryskiego. Komponowanie oper zarzucił po niepowodzeniu Ali-Baby w 1833; zwrócił się wówczas ku muzyce religijnej i kameralnej. Ostatnim znaczącym utworem Cherubiniego, skomponowanym w 1836, było Requiem d-moll. Został pochowany na paryskim cmentarzu Père-Lachaise.
Odznaczony został Legią Honorową w stopniu kawalera (1814), oficera (1829) i komandora (1842).
Cherubini przyczynił się znacząco do rozwoju muzyki francuskiej, zwłaszcza gatunku opéra comique. Jego twórczość znalazła uznanie Haydna, który nazywał go „swoim drogim synem” i Beethovena, który uważał go za „pierwszego spośród współczesnych”. Opera Cherubiniego Lodoïska wywarła wpływ na Fidelia Beethovena. Dzieła Cherubiniego popadły szybko w zapomnienie i tylko nieliczne z nich (Lodoïska, Dwa dni, Medea) pojawiają się na scenach operowych współcześnie. Medea wystawiana była od połowy XIX w. w wersji ze śpiewanymi recytatywami, dopisanymi w stylu wagnerowskim przez Franza Paula Lachnera lub w wersji włoskiej, z recytatywami Luigiego Arditiego. W XX w. powstała kolejna przeróbka opery – recytatywy Lachnera opatrzono tekstem włoskim. W takiej wersji śpiewała partię Medei Maria Callas, przywracając utwór scenie i tworząc jedną z najważniejszych kreacji w swojej karierze. Oryginalną wersję Medei wystawiono w XX w. po raz pierwszy dopiero w 1995, na festiwalu Martina Franca.