Female chorus Solo
Female chorus + ...
Dla początkujących
Kompozytorzy

Rutland Boughton

Wszystkie Kompozycje

Kompozycje dla: Female chorus

Wikipedia
Rutland Boughton (ur. 23 stycznia 1878 w Aylesbury, zm. 25 stycznia 1960 w Londynie) – brytyjski kompozytor i pisarz muzyczny.
W latach 1898–1901 studiował w Royal College of Music w Londynie u Charlesa Villiersa Stanforda i Walforda Daviesa. Przerwał studia przed uzyskaniem dyplomu. Przez pewien czas grał w orkiestrze londyńskiego Haymarket Theatre. W latach 1904–1911 pracował w Midland Institute of Music w Birmingham jako nauczyciel śpiewu, dyrygent i kompozytor. Pozostawał pod silnym wpływem muzyki Richarda Wagnera, swoje koncepcje artystyczne wyłożył w napisanej w 1911 roku wspólnie z Reginaldem Buckleyem broszurze Music Drama of the Future. Zainicjował odbywające się w latach 1914–1926 festiwale w Glastonbury, które nazywał „drugim Bayreuth”. Odgrywano na nich dzieła sceniczne twórców minionych epok, m.in. Purcella, Glucka i Locke’a, a także prawykonania własnych kompozycji Boughtona. Stworzył 5-częściowy cykl operowy oparty na mitach arturiańskich, mający stanowić angielski odpowiednik Wagnerowskiego Pierścienia Nibelunga. Planował wybudowanie w Glastonbury budynku teatralnego wzorowanego na Festspielhaus w Bayreuth, jednak do realizacji tego zamierzenia nie doszło.
W 1927 roku wycofał się z życia publicznego i osiadł na farmie w Gloucestershire, poświęcając się pracy twórczej. Był autorem prac Bach (1907), Music Drama of the Future (wspólnie z Reginaldem Buckleyem, 1911), The Death and Ressurection of the Music Festival (1913), Parsifal: A Study (1920), The Nature of Music (1930), Bach, the Master (1930), The Reality of Music (1934).
Jego córką była oboistka Joy Boughton (1913–1963).
Boughton jest twórcą dramatu muzycznego uwzględniającego specyfikę chóralną muzyki angielskiej. W warstwie melodycznej i harmonicznej jego muzyka stanowi kontynuację tradycji późnego romantyzmu. Chór w jego dziełach, niekiedy wstrzymujący akcję dramatyczną, nadaje im klimatu monumentalizmu i dostojeństwa.
Od 1926 roku był aktywnym członkiem Komunistycznej Partii Wielkiej Brytanii. Jego przekonania polityczne znalazły oddźwięk w pracach teoretycznych, jak np. The Reality of Music (1934). Z głoszonymi przez kompozytora ideami socjalistycznymi łączyło się ściśle nawoływanie do czerpania z muzyki ludowej. Występował przeciwko modernistycznym trendom w muzyce i krytykował współczesną sobie muzykę brytyjską.
(na podstawie materiałów źródłowych)