Fortepian Solo
Fortepian + ...
Dla początkujących
Kompozytorzy

Aleksandr Skriabin

Wszystkie Kompozycje

Kompozycje dla: Fortepian

#Aranżacje dla: Fortepian
#Partie dla: Fortepian
alfabetem
12 Etudes, Op.824 Preludes, Op. 113 Pieces, Op.2 (3 sztuk, Op.2)8 Etudes, Op.42 (8 Etiudy, Op.42)Prelude and Nocturne for the Left Hand, Op.9 (Preludium i Nokturn na lewą rękę, op.9)Piano Sonata No. 2 (Sonata fortepianowa nr 2)Piano Sonata No. 4 (Piano Sonata No 4)Piano Sonata No. 3 (Piano Sonata No 3)Piano Sonata No. 5 (Sonata fortepianowa nr 5)3 Etudes, Op.65 (3 Etiudy, Op.65)Fantasie, Op.28 (Fantasie, op.28)5 Preludes, Op.16 (5 Preludiów op.16)Vers la flamme (Vers la Flamme)2 Poèmes, Op.32Piano Sonata No. 9Piano Sonata No. 1 (Piano Sonata No 1)6 Preludes, Op.13 (Preludia Op.13 6)5 Preludes, Op.74 (5 Preludia, Op.74)Piano Sonata No. 10Piano Concerto (Koncert fortepianowy)Piano Sonata No. 7 (Sonata fortepianowa nr 7)Piano Sonata No. 6 (Sonata fortepianowa nr 6)Romance for Horn and Piano (Romans na róg i fortepian)10 Mazurkas, Op.3 (10 Mazurki op.3)2 Nocturnes, Op.5 (2 Nokturny, Op.5)7 Preludes, Op.17 (7 Preludia Op.17)Valse, Op.13 Pieces, Op.45 (3 sztuk, Op.45)Piano Sonata No. 8Canon in D minorValse, Op.382 Pieces, Op.59 (2 Sztuki, Op.59)4 Preludes, Op.22 (4 Preludia op.22)2 Danses, Op.735 Preludes, Op.15 (5 Preludia, Op.15)Poème Satanique, Op.36Sonata-Fantaisie in G-sharp minorNocturne (Nocny)2 Pieces, Op.57 (2 Sztuki, Op.57)2 Poèmes, Op.692 Preludes, Op.67 (2 Preludia Op.67)Poème-Nocturne, Op.61 (Poème-Nokturn op.61)2 Poèmes, Op.634 Preludes, Op.37 (4 Preludia op.37)2 Impromptus, Op.12 (2 Impromptus, op.12)Feuillet d'album, Op.58 (Karta albumu, Op.58)4 Pieces, Op.51 (4 sztuki, Op.51)Poème tragique, Op.34 (Tragiczny poemat, op.34)9 Mazurkas, Op.25 (9 Mazurki op.25)Allegro appassionato, Op.44 Preludes, Op.48 (4 Preludia Op.48)4 Pieces, Op.56 (4 sztuki, op.56)2 Preludes, Op.27 (2 Preludia op.27)2 Poèmes, Op.714 Preludes, Op.33 (4 Preludia op.33)2 Mazurkas, Op.40 (2 Mazurki Op.40)Fugue (Fuga)3 Pieces, Op.49 (3 sztuk, op.49)4 Preludes, Op.31 (4 Preludia op.31)Allegro de concert, Op.183 Pieces, Op.52 (3 sztuk, op.52)3 Preludes, Op.35 (3 Preludia op.35)Polonaise, Op.21 (Polonez, op.21)Poème, Op.41 (Poeme, Op.41)4 Preludes, Op.39 (4 Preludia op.39)Egoroff Variations (Egoroff Wariacje)Quasi valse, Op.472 Impromptus, Op.14 (2 Impromptus, op.14)2 Impromptus, Op.10Feuillet d'album (Nuty)2 Poèmes, Op.44 (2 Poèmes, op.44)Waltz in D-flat major (Walc Des-dur)Monighetti's Album Leaf (Monighettim za Liść albumu)Scherzo, Op.46Piano Sonata in E-flat minor (Piano Sonata e-moll)Romance for Voice and Piano (Romans na głos i fortepian)Waltz in G-sharp minor (Walc G-moll)Mazurka in B minor (Mazurek h-moll)2 Impromptus à la Mazur, Op.7 (2 Impromptus do Mazur, op.7)Mazurka in F major (Mazurek F-dur)Ausgewählte KlavierwerkeFantasy for 2 Pianos (Fantazja na 2 fortepiany)

Aranżacje dla: Fortepian

3 Pieces, Op.2 (3 sztuk, Op.2)Prometheus: The Poem of FireThe Poem of EcstasyPiano Concerto (Koncert fortepianowy)2 Nocturnes, Op.5 (2 Nokturny, Op.5)Fantasy for 2 Pianos (Fantazja na 2 fortepiany)Symphonic Poem in D minor, WoO 24

Partie dla: Fortepian

Prometheus: The Poem of Fire
Wikipedia
Aleksandr Nikołajewicz Skriabin (ros. Алекса́ндр Никола́евич Скря́бин; ur. 25 grudnia 1871/ 6 stycznia 1872 w Moskwie, zm. 14 kwietnia/ 27 kwietnia 1915 tamże) – rosyjski kompozytor i pianista.
Skriabin rozpoczął naukę gry na fortepianie we wczesnej młodości, wkrótce mimo stosunkowo drobnych dłoni uzyskał status cudownego dziecka. W 1884 w wieku dwunastu lat rozpoczął naukę u słynnego nauczyciela Nikołaja Zwieriewa. Jego kolegą z klasy był Sergiusz Rachmaninow. W 1886 skomponował słynną Etiudę cis-moll op. 2 nr 1. W latach 1888–1892 studiował w Konserwatorium Moskiewskim. W 1894 rozpoczął pełną sukcesów karierę pianisty. Początkowo pozostawał pod wpływem Chopina, komponując miniatury fortepianowe, głównie nokturny, mazurki, preludia i etiudy, a także muzykę symfoniczną. Szybko zdobył reputację jako kompozytor. W 1898 objął profesurę w Katedrze Fortepianu w Konserwatorium Moskiewskim. Jednakże w 1903 w atmosferze skandalu obyczajowego Skriabin porzucił ustabilizowane życie i rodzinę, i wraz ze swą młodą kochanką udał się w sześcioletnie tryumfalne tournée koncertowe po Europie zachodniej. Wcześniej pozostając pod wpływem Fryderyka Nietzschego, z czasem wykształcił swą własną filozofię, mistyczną i głęboko przesyconą intelektualną religijnością. Muzyka komponowana przez artystę była jej odbiciem, oparta na skomplikowanych harmoniach, subtelna i nastrojowa. Właśnie w dziedzinie harmonii Skriabin dokonał wiele. Jako pierwszy zaczął używać akordów dysonansowych, zawierających kwarty (akord mistyczny). Używał też skrajnie schromatyzowanych skal, dając w ten sposób podwaliny pod atonalność, choć świadomie granicy atonalności nie przekroczył.
Został pochowany na Cmentarzu Nowodziewiczym w Moskwie.
Skriabin uważał się za mesjasza sztuki-religii, a swoją twórczość za przygotowanie do misterium L’Acte préalable (fr. akt przedwstępny), łączącego muzykę, taniec, grę kolorowych świateł, zapachów. Przygotowaniem do tego misterium była jego V Symfonia, zatytułowana Prometeusz: Poemat ognia (1909–1910). Wykonywać miała ją orkiestra z fortepianem, chór i fortepian świetlny. Skriabin chciał, by muzyce towarzyszyły kolorowe światła na ekranie, uruchamiane przez fortepian świetlny, którego klawisze służyły do wydobywania kolorów; przyporządkowanie kolorów klawiszom widać na lewej ilustracji.
Skriabin nie miał zdolności synestezji, co podejrzewano przez wiele lat. Badając ten fenomen, B. Galejew i I. Waneczkina doszli do wniosku, że źródłem pierwotnym było skojarzenie przez Skriabina tonacji z wyobrażeniami zaczerpniętymi m.in. z teozofii, a następnie z kolorami. Oddziaływanie na wiele zmysłów miało zwiększyć sugestywność muzyki. Teoretyczną podstawę tej koncepcji uświadamia spojrzenie na relacje między kolorami i dźwiękami, w którym koło kwintowe i koło barw „pokrywają się”, wskazując na to, iż zostały ustalone w oparciu o znajomość tradycyjnej tonalności i zasad optyki (ilustr. po prawej).
Pierwsze wykonanie Prometeusza z zastosowaniem „świetlnego fortepianu” miało miejsce dopiero w 1915 roku w Nowym Jorku, już po śmierci kompozytora. W Rosji – w 1962 roku.
W Polsce po raz pierwszy próbę realizacji pomysłu Skriabina podjęto 7 IX 1978 w Baranowie Sandomierskim. Podczas interdyscyplinarnego sympozjum „Muzyka i malarstwo” Kazimierz Urbański przedstawił spektakl audiowizualny, na skromną wprawdzie skalę, ale realizując pomysł, jakim była „gra kolorami”. Muzyce Prometeusza odtworzonej z płyty towarzyszyły kolory zmieniane z pomocą urządzenia skonstruowanego przez Urbańskiego.
Oddziaływanie osoby Skriabina i jego wyjątkowo ekstatycznej muzyki było tak silne, że w 1909 roku w Moskwie powstało Kółko Skriabinistów, którego celem było popularyzowanie jego twórczości i idei.