Egon Joseph Wellesz (ur. 21 października 1885 w Wiedniu, zm. 9 listopada 1974 w Oksfordzie) – austriacko-brytyjski kompozytor, muzykolog, pedagog, ceniony autorytet w dziedzinie muzyki bizantyjskiej.
Studiował muzykologię u Guido Adlera na uniwersytecie w Wiedniu oraz kompozycję u
Arnolda Schönberga. Od 1929 profesor uniwersytetu w Wiedniu. Od 1938 roku mieszkał w Wielkiej Brytanii, od 1943 wykładowca na uniwersytecie w Oksfordzie. Badania muzykologiczne Wellesza, koncentrowały się wokół średniowiecznej kościelnej muzyki bizantyńskiej i muzyki wczesnochrześcijańskiej. 6 oper, 4 balety, utwory chóralne, pieśni, utwory wokalno-instrumentalne, kameralne, m.in. 8 kwartetów smyczkowych, utwory fortepianowe. Zaliczany do drugiej szkoły wiedeńskiej. Pomimo że duży wpływ wywarła na niego 12-tonowa metoda komponowania
Arnolda Schönberga, w swojej twórczości kontynuował tradycję późnego romantyzmu (
Mahler,
Bruckner).
W 1931 rozpoczął wydawanie serii źródłowej Monumenta Musicae Byzantinae. Wellesz odczytał neumy bizantyjskie w zabytkach XIII-XV w., co stanowiło przełom w badaniach nad muzyką kościoła wschodniego.
Jako drugi Austriak po Haydnie otrzymał doktorat honoris causa w Oksfordzie.