Fortepian Solo
Fortepian + ...
Dla początkujących
Kompozytorzy

Franz Danzi

Wszystkie Kompozycje

Kompozycje dla: Fortepian

#Aranżacje dla: Fortepian
#Partie dla: Fortepian
według popularności

#

12 Canzonette Italiane, Op.4020 Singübungen, Op.636 Deutsche Gesänge, Op.196 Deutsche Lieder, Op.14 (6 niemieckie pieśni, op.14)6 Deutsche Lieder, Op.156 Deutsche Lieder, P.181

B

Balladen und Romanzen, Op.46Basset Horn Sonata, Op.62 (Basset Horn Sonata Op.62)

D

Die Tonkunst traurt

F

Flute Sonatina in D major, P.257

H

Horn Sonata, Op.28 (Horn Sonata op.28)Horn Sonata, Op.44 (Horn Sonata op.44)

M

Meine Ruh ist dahin, P.178

O

O Salutaris Hostia, P.120Ode an die Freude (Oda do radości)

P

Piano Quartet, Op.40Piano Sonata in F major, Op.3 (Piano Sonata F-dur op.3)

Q

Quintet for Winds and Piano, Op.41 (Kwintet na wiatry i fortepian, Op.41)

S

Sicchè t'inganni, P.173Singeübungen, Op.32Sonata for Piano Four-Hands in C major, P.293Sonata for Piano Four-Hands in E-flat major, P.292

Aranżacje dla: Fortepian

6 Deutsche Lieder, Op.15Balladen und Romanzen, Op.46

Partie dla: Fortepian

Basset Horn Sonata, Op.62 (Basset Horn Sonata Op.62)Flute Sonatina in D major, P.257Piano Quartet, Op.40Singeübungen, Op.32
Wikipedia
Franz Ignaz Danzi (ur. 15 czerwca 1763 w Schwetzingen, zm. 13 kwietnia 1826 w Karlsruhe) – niemiecki kompozytor i wiolonczelista pochodzenia włoskiego.
Pochodził z rodziny o tradycjach muzycznych. Jego ojciec, Innocenzo Danzi, był wiolonczelistą w orkiestrze elektorskiej w Mannheimie, brat Johann Baptista był skrzypkiem, siostra Franziska Danzi-Lebrun zaś kompozytorką i sopranistką. Śpiewu, gry na wiolonczeli i na fortepianie uczył się od ojca. Następnie studiował u G.J. Voglera. Od 1778 roku był wiolonczelistą w orkiestrze książęcej w Mannheimie, później pełnił funkcję korepetytora w teatrze dworskim, gdzie w 1780 roku wystawił swoją pierwszą operę – Azakia. W 1783 roku przeniósł się do Monachium. Wstąpił w związek małżeński ze śpiewaczką Margarethe Marchand. W latach 1791–1796 odbył podróż do Lipska, Hamburga, Wenecji i Florencji. W 1798 roku powrócił do Monachium, gdzie został wicekapelmistrzem orkiestry książęcej. Komponował także utwory religijne dla kościoła dworskiego. W latach 1807–1812 był kapelmistrzem konserwatorium w Stuttgarcie. Przyjaźnił się z Carlem Marią von Weberem i Louisem Spohrem. Od 1812 roku pełnił funkcję kapelmistrza w teatrze dworskim w Karlsruhe.
W swojej twórczości kontynuował tradycje szkoły mannheimskiej i W.A. Mozarta. Skomponował m.in. 4 symfonie (I 1800, II 1804, III i IV 1818), 2 symfonie koncertujące, 2 koncerty na fortepian, 5 koncertów na fagot, 5 koncertów na wiolonczelę, ponad 100 utworów kameralnych, sonaty, miniatury fortepianowe, canzonetty i pieśni solowe. Napisał 17 oper. Ponadto był autorem utworów religijnych, w tym 3 mszy i oratorium Abraham auf Moria (1808).