Henri Constant Gabriel Pierné (ur. 16 sierpnia 1863 w Metzu, zm. 17 lipca 1937 w Ploujean) – francuski kompozytor, organista i dyrygent.
Podstawy edukacji muzycznej otrzymał w domu, jego ojciec był śpiewakiem, matka zaś pianistką. Po wojnie francusko-pruskiej (1870–1871) rodzina przeniosła się z Metzu do Paryża. W 1872 roku rozpoczął studia w Konserwatorium Paryskim, gdzie jego nauczycielami byli Albert Lavignac (solfeż), Émile Durand (harmonia),
Jules Massenet (kompozycja),
Antoine François Marmontel (fortepian) i
César Franck (organy). W czasie studiów zdobył pierwszą nagrodę z fortepianu (1879), kompozycji i fugi (1881) oraz gry na organach (1882). W 1882 roku otrzymał Prix de Rome za kantatę Edith. Po trzyletnim pobycie w Rzymie wrócił do Paryża, gdzie udzielał lekcji muzyki. W latach 1890–1898 był organistą w bazylice św. Klotyldy w Paryżu, następnie podjął działalność dyrygenta. W 1903 roku został asystentem Édouarda Colonne’a, od 1910 do 1934 roku był pierwszym dyrygentem Concerts Colonne. Współpracował także z Siergiejem Diagilewem, dyrygował premierowym przedstawieniem
Ognistego ptaka Igora Strawinskiego. Jako dyrygent propagował muzykę twórców współczesnych (m.in.
Camille Saint-Saëns,
César Franck,
Gabriel Fauré,
Claude Debussy,
Maurice Ravel,
Darius Milhaud). Od 1925 roku członek Académie des Beaux-Arts. W 1935 roku został odznaczony Legią Honorową.