Fortepian Solo
Fortepian + ...
Dla początkujących
Kompozytorzy

Nikołaj Rosławiec

Wszystkie Kompozycje

Kompozycje dla: Fortepian

#Aranżacje dla: Fortepian
według popularności

#

2 Compositions (2 Kompozycje)2 Poems (2 Wiersze)3 Compositions (3 Kompozycje)3 Compositions for Voice and Piano3 Dances for Violin and Piano3 Etudes (3 Badania)4 Compositions for Voice and Piano5 Preludes (5 Preludia)

C

Cello Sonata No.1Composition for Violin and Piano (Skład na skrzypce i fortepian)

D

Dayosh' i Dayosh'

F

Flight (Lot)

L

Legend (Legenda)

M

Meditation (Medytacja)

P

Piano Sonata No.1Piano Sonata No.2Piano Sonata No.5Piano Trio No.3 (Trio fortepianowe nr 3)Poem for Piano (Poemat na fortepian)Poem No.1 (Wiersz nr 1)Prelude (Preludium)

S

Sad Landscapes (Sad Krajobrazy)

T

The Harlequin's Little Song (Little Harlequin Piosenki)

V

Violin Sonata No.1 (Skrzypce Sonata nr 1)Violin Sonata No.4 (Skrzypce Sonata nr 4)

Aranżacje dla: Fortepian

Violin Concerto No.1 (Koncert skrzypcowy nr 1)
Wikipedia
Nikołaj Andriejewicz Rosławiec (ros. Никола́й Андре́евич Ро́славец, ur. 23 grudnia 1880/ 4 stycznia 1881 w Duszatinie w gubernii czernihowskiej, zm. 23 sierpnia 1944 w Moskwie) – rosyjski kompozytor.
W 1912 ukończył Konserwatorium Moskiewskie w klasie skrzypiec Jana Hřímalý’ego oraz kompozycję u Aleksandra Ilinskiego i Siergieja Wasilenki. Po studiach prowadził aktywną działalność pedagogiczną, m.in. w latach 1921–192 był rektorem i profesorem Instytutu Muzycznego w Charkowie.
Był jednym z liderów Assocjacyi Sowriemiennoj Muzyki, oraz redaktorem czasopism „Muzykalnaja kultura” (1924). Po likwidacji czasopisma i innych represjach inteligencji został zwolniony z pracy bez prawa powrotu. W związku z represjami w 1937 zniszczono wiele wczesnych utworów Rosławca.
Już od 1913 pisał utwory atonalne. W latach 1913–1915 sformułował nowy system organizacji dźwięków na podstawie „akordów syntetycznych”, który wykorzystywał w wielu utworach z lat 1919–1924. Podstawą tego systemu jest kompleks określony przez kompozytora jako akord syntetyczny, który w równej mierze stanowi melodię i akord. Jego system był bliski zasadom Arnolda Schönberga i stanowił podstawę dla powstania serii dodekafonicznej.