Fortepian Solo
Fortepian + ...
Dla początkujących
Kompozytorzy

Sveinbjörn Sveinbjörnsson

Wszystkie Kompozycje

Kompozycje dla: Fortepian

według popularności

#

14 Descriptive Pieces for the Young (14 sztuk opisowe dla młodych)2 Sacred Songs from 'Psaltery and Harp' (2 Sacred Songs from "psaltery i harfę")6 Descriptive Duets for the Young (6 Duets opisowe dla młodych)

B

Berceuse (Kołysanka)

C

Come to Me (Przyjdź do mnie)

D

DettifossDuet in A major (Duet w głównym)

H

Humoreske in G minor (Humoreske g-moll)

I

Idyl (Sielanka)Impromptu NocturneIn Pride of May (W Pride maja)In vernalis temporis (W vernalis temporis)Islensk Rhapsodia No.2

K

Kantata

L

Like a Lilac (Jak Lilac)Lords of the MainLyriske Stykker (Lyriske stykker)

M

Minuet and Trio for Piano (Menuet i Trio na fortepian)Miranda

N

Now is the Month of Maying (Teraz jest Miesiąc Maying)

O

On Rippling Waters (Na wodami falujący)

P

Pastorale (Pasterski)

S

SagaSong of the Country (Piosenka z Kraju)SpretturSverrir konungur

T

The River's Whisper (Szept rzeki)The Viking's Grave (Viking grobu)The Yankee Girl (Yankee Dziewczyna)Trysting

V

ValagilsáVeturVikivaki

W

War (Wojna)When the Boats Come Sailing In (Gdy łodzie Przyjdź Żeglarstwo w)Winter Roses (Zima Róże)
Wikipedia
Sveinbjörn Sveinbjörnsson (ur. 28 czerwca 1847 w Seltjarnarnes, zm. 23 lutego 1927 w Kopenhadze) – islandzki kompozytor, pianista i nauczyciel muzyki. Autor muzyki hymnu Islandii.
Sveinbjörn Sveinbjörnsson był synem islandzkiego wyższego urzędnika państwowego – przewodniczącego Najwyższej Izby Sprawiedliwości. Jego ojciec Thórdur Sveinbjörnsson umarł, gdy mały Sveinbjörn miał zaledwie dziewięć lat.
Sveinbjörn Sveinbjörnsson większość swojego życia spędził za granicą. Najpierw studiował teologię, lecz później jako pierwszy Islandczyk zawodowo zajął się muzyką. Za namową Johana Svendsena, młodego norweskiego skrzypka i kompozytora, wyjechał na studia muzyczne do Kopenhagi, a następnie przeniósł się do Lipska, gdzie w latach 1872-1873 studiował w klasie fortepianu u profesora Carla Reinecke. Ponieważ możliwości muzycznej kariery w dziewiętnastowiecznej Islandii były dość ograniczone, Sveinbjörnsson przeprowadził się do Edynburga, gdzie spędził większość życia, pracując między innymi jako nauczyciel gry na fortepianie i pianista.
W roku 1874 z okazji 1000-lecia zasiedlenia Islandii skomponował do tekstu Matthíasa Jochumssona utwór pt. Lofsöngur, który stał się hymnem Islandii.
W roku 1890 ożenił się ze Szkotką Eleanor, z którą miał dwoje dzieci. W roku 1919 wyjechał do kanadyjskiego Winnipeg, aby po trzech latach powrócić na Islandię. W roku 1924 przeprowadził się do Kopenhagi, gdzie zmarł. Przed śmiercią zdążył jeszcze nagrać w latach 1925-1926 kilka utworów, a nagrania te są przechowywane w archiwum Ríkisútvarpið (RÚV), islandzkiego radia i telewizji.
W muzyce Sveinbjörnssona słychać wpływy niemieckich kompozytorów, lecz także silny element nordycki. Komponował muzykę do islandzkich wierszy, a także dokonał aranżacji islandzkich pieśni ludowych. W roku 1922 parlament Islandii, Althing, zdecydował o przyznaniu mu stałej pensji, co umożliwiło mu na krótko powrócić na Islandię.