Fortepian Solo
Fortepian + ...
Dla początkujących
Kompozytorzy

Wasilij Kalinnikow

Wszystkie Kompozycje

Kompozycje dla: Fortepian

#Aranżacje dla: Fortepian
według popularności
4 Compositions for Piano (4 utworów na fortepian)Chanson tristeElégie (Elegie)Moderato in E-flat minor (Moderato w e-moll)Nocturne in F-sharp minor (Nokturn fis-moll)Romances (Romanse)Russian Intermezzo in F minor (Rosyjski Intermezzo f-moll)Waltz (Walc)

Aranżacje dla: Fortepian

Chanson tristeNocturne in F-sharp minor (Nokturn fis-moll)
Wikipedia
Wasilij Siergiejewicz Kalinnikow (ros. Василий Сергеевич Калинников) (ur. 1 stycznia/ 13 stycznia 1866 w Woinach w guberni orłowskiej, zm. 29 grudnia 1900/ 11 stycznia 1901 w Jałcie) – rosyjski kompozytor.
W 1884 rozpoczął naukę kompozycji w Konserwatorium Moskiewskim. Jednak po kilku miesiącach z powodów finansowych musiał przenieść się do Szkoły Muzyczno-Dramatycznej Moskiewskiego Towarzystwa Filharmonicznego, w której wygrał konkurs na stypendium. Szkołę tę ukończył w 1892 w klasie fagotu i teorii muzyki. Jego nauczycielami byli m.in. Aleksandr Iljinski (kontrapunkt i fuga), P. Błaramberg (orkiestracja i kompozycja) oraz S. Kruglikow (harmonia).
W 1892 został dyrygentem w moskiewskim Teatrze Małym. Rok później ze względu na postępującą gruźlicę przeniósł się na Krym. Zmarł przedwcześnie, tuż przed swoimi 35 urodzinami. Jego młodszy brat Wiktor (1870–1927) również był kompozytorem, głównie muzyki chóralnej.
Był wybitnym lirykiem, kontynuatorem tradycji Potężnej Gromadki oraz Piotra Czajkowskiego. Znany jest przede wszystkim jako twórca muzyki symfonicznej i romansów. Najpopularniejszym jego utworem jest I symfonia g-moll (1892), które od razu zyskała przychylność publiczności. Utwór ten charakteryzuje się dużą plastycznością linii melodycznej i delikatnym kolorytem brzmienia. Jego II symfonia A-dur (1897), utrzymana w epickim stylu, nie zyskała tak wielkiej popularności. Poza symfoniami skomponował także poematy symfoniczne (Nimfy 1889, Cedr i palma 1898), scherza orkiestrowe, utwory chóralne, pieśni i miniatury fortepianowe. Skomponowana przez niego w 1892 roku uwertura Bylina mogła być inspiracją dla głównej melodii Hymnu Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich (a po jego rozpadzie - Hymnu Federacji Rosyjskiej) skomponowanej przez Aleksandra Aleksandrowa.