Głos Solo
Głos + ...
Dla początkujących
Kompozytorzy

Alexandre Guilmant

Wszystkie Kompozycje

Kompozycje dla: Głos

#Aranżacje dla: Głos
według popularności

#

12 Motets, Op.14 (12 motety, op.14)5 Litanies, Op.12 (5 Litanie, op.12)

A

Ariane, Op.53

B

Balthazar, Op.51Benedictus pour l'Avent et le Carême (Benedictus na Adwent i Wielki Post)

C

Cantate en l'Honneur de la Sainte Vierge, Op.62 (Kantata na cześć Najświętszej Maryi Panny, Op.62)Ce que dit le silence (Co powiedział cisza)Cœur de Jésus Enfant (Serce Dzieciątka Jezus)

E

Ecce panis, Op.66 (Ecce Panis, Op.66)Echos du mois de Marie (Echos miesiąca Maryi)

L

Le bon Chinois!Le faux éclat (Fałszywe brokat)Litanies de la Sainte Vierge (Litania do Najświętszej Maryi Panny)

M

Messe brève, Op.9 (Messe breve, op.9)Messe No.1 in F major, Op.6 (Messe nr 1 F-dur, Op.6)Messe Solennelle No.3, Op.11 (Messe solennelle nr 3, op.11)

O

O salutaris, Op.37 (O Salutaris, op.37)Ode (Oda)

P

Pie Jesu, Op.73Primavera (Wiosna)

Q

Quam dilecta, Op.8 (Quam Dilecta, Op.8)

Aranżacje dla: Głos

Ave verum, Op.1Ce que dit le silence (Co powiedział cisza)
Wikipedia
Félix-Alexandre Guilmant (ur. 12 marca 1837 w Boulogne-sur-Mer, zm. 29 marca 1911 w Meudon) – francuski organista i kompozytor tworzący w stylu neoromantycznym.
Alexandre Guilmant urodził się w Boulogne-sur-Mer. Był uczniem swojego ojca Jeana-Baptiste Guilmanta (1793–1890) organisty w Boulogne-sur-Mer, a później Jacques′a-Nicolasa Lemmensa. Został organistą i nauczycielem w miejscu swojego urodzenia. Ojciec kompozytora dożył sędziwego wieku 97 lat. W 1871 roku został mianowany organistą w kościele św. Trójcy w Paryżu. Pozycję tę piastował przez 25 lat, po czym rozpoczął karierę jako wirtuoz, koncertując w Europie i Stanach Zjednoczonych. Zmarł w Meudon w 1911 roku.
Guilmant komponował utwory w szczególności na swój własny instrument, organy. Jego organowy repertuar obejmuje 18 zbiorów Pièces dans différents styles (utwory w różnych stylach), liturgiczne Soixante interludes dans la tonalité grégorienne (60 utworów opartych na chorale gregoriańskim) i 12 zeszytów L′Organiste liturgique („Organista liturgiczny”). Pisał także muzykę kameralną i wokalną.
Należy zwrócić uwagę, że sonaty organowe Guilmanta są w zasadzie symfoniami, biorąc pod uwagę ich budowę i formę. Jego właściwe organowe symfonie to: Légende et Final symphonique d-moll (legenda symfoniczna i finał, opus 71, napisane w 1888 roku) oraz Morceau symphonique a-moll (wyjątek symfoniczny opus 75, napisany w 1892 roku).
Seconde Sonate pour Grand Orgue
Troisième Sonate pour Grand Orgue