Głos Solo
Głos + ...
Dla początkujących
Kompozytorzy

Giovanni Alberto Ristori

Wszystkie Kompozycje

Kompozycje dla: Głos

według popularności

A

A quest'ombre che di pena son cagione (Quest'ombre, że są przyczyną bólu)Adriano in Siria (Adriano w Syrii)Arianna

C

CalandroCleonice

D

Dai crini omai scuotete (Włosia końskiego odtąd wstrząsnąć)Delbo e DorinaDidone abbandonata (Dido opuszczony)

F

Fidalba ed Artabano (Fidalba i Artabanus)

I

I lamenti di Orfeo (Jęki Orfeusza)

L

La deposizione della croce di Nostro SignoreLa liberalità di Numa Pompilio (Hojność z Numa pompilius)Lavinia a Turno, M.144 (Lavinia Turno, M.144)Le fate (Le los)Lisetta e Castagnaccio (Lisetta e castagnaccio)Litaniae de Venerabili Sacramento (Litaniae de Czcigodny Sacramento)Litanie di S. Francesco Xaverio

M

Missa in C major, M.146.7 (Missa C-dur, M.146.7)Missa in D major (Missa in D-dur)Missa per il Santissimo Natale di Nostro Signore (Missa do Świętej Narodzenia Pańskiego)

N

Nice a Tirsi (Ładny Tirsi)

P

PigmalionePosa d'un faggio all'ombra (R. w cieniu buka)

S

Serpilla e SerpolloSi disarmi quest'altiero arciero (Rozbrojenie quest'altiero łucznik)Su l'incudine sonora (Na kowadle dźwięku)

T

Temistocle
Wikipedia
Giovanni Alberto Ristori (ur. 1692 w Bolonii, zm. 7 lutego 1753 w Dreźnie) – włoski kompozytor, organista i klawesynista.
Debiutował w 1713 roku w Padwie jako twórca pastorale Pallade trionfante in Arcadia, później tworzył opery wystawiane w Wenecji, Bolonii i Rovigo. W 1716 roku przybył wraz z zespołem swojego ojca, Tommaso Ristoriego, na dwór elektora saskiego i króla polskiego Augusta II w Dreźnie. W 1717 roku otrzymał stanowisko kompozytora muzyki włoskiej, współpracował z kapelą dworską w Warszawie. W latach 1731–1732 przebywał w Petersburgu, gdzie napisał muzykę na uroczystość koronacji cesarzowej Anny, następnie wrócił na dwór saski, gdzie w 1733 roku otrzymał stanowisko organisty nadwornego Augusta III. Między 1738 a 1744 rokiem przebywał w Neapolu na dworze królowej Marii Amalii, w 1744 roku powrócił do Drezna. W 1746 roku otrzymał posadę kompozytora muzyki kościelnej na dworze saskim, a w 1750 roku wicekapelmistrza.
Należał do czołowych twórców włoskich działających na dworze saskim, jego zasługą jest przeniesienie do innych krajów włoskiej opery komicznej. Jego Calandro (1726) uważana jest za pierwszą włoską operę buffa napisaną na terytorium Niemiec, była też pierwszą zaprezentowaną na scenie rosyjskiej (Petersburg 1731). Jego dzieła wystawiano też m.in. w Pradze i Londynie. Skomponował około 20 oper, cechujących się typowym dla wczesnego okresu twórczości szkoły neapolitańskiej układem recytatywów i arii da capo oraz ograniczeniem partii chóralnej. Ponadto był autorem 4 symfonii, 3 requiem, 3 mszy, 22 motetów, 2 oratoriów i 8 kantat, w tym kantaty Componimento per musica na imieniny Augusta III. Znaczna część twórczości Ristoriego przepadła najpierw podczas oblężenia Drezna w trakcie III wojny śląskiej (1760), a później w bombardowaniu miasta w 1945 roku.