Głos Solo
Głos + ...
Dla początkujących
Kompozytorzy

Johann Joseph Fux

Wszystkie Kompozycje

Kompozycje dla: Głos

według popularności

A

Asperges me, K.204 (Asperges mnie, K.204)Ave Regina

B

Benedixisti Domine, K.150

C

Confitebur, K.79Costanza e fortezza, K.315 (Stałość i męstwo, K.315)

D

Dicite pusillanimes, K.286Domine fac mecum misericordiam, K.155Domine in auxilium meum, K.154 (Domine w Auxilium meum, K.154)Dominus dabit benignitatem, K.285

E

Ecce virgo concipiet, K.287Ex Sion species decoris ejus, K.139 (Gatunków ex Sion Decoris ejus, K.139)

G

Gesu Cristo negato da Pietro

I

Intende voci orationis meae, K.156

L

La Deposizione dalla Croce di Gesù Cristo Salvator nostro, K.300Laetare turbaLaudate pueri, K.deest (Laudate Pueri, K.deest)Libera me, K.54

M

Missa in C major, K.46Missa Purificationis, K.28Missa Quadragesimalis, K.29Missa Sanctissimæ Trinitatis, E.113Missa Sti. Joannis Nepomucensis, K.34aMotetten

N

Nisi Dominus, K.deest

P

Plaudite, sonat tubaPolluerunt templum, K.253 (Polluerunt Templum, K.253)Pulcheria, K.303

R

Requiem aeternam, K.146Requiem aeternam, K.147Requiem in C minor, K.51Revelabitur gloria Domini, K.284

S

Santa Dimpna infanta d'Irlanda, K.300aSingfundament

T

Tollite portas, K.152 (Tollite Portas, K.152)

V

Veritas mea, K.157Veritas mea, L.32
Wikipedia
Johann Joseph Fux (ur. 1660 w Hirtenfeld (Styria), zm. 13 lutego 1741 w Wiedniu) – austriacki kompozytor, teoretyk muzyki i pedagog, przedstawiciel późnego baroku.
Skomponował wiele mszy, oratoriów, oper i psalmów, jednak najbardziej jest znany jako teoretyk muzyki i nauczyciel innych kompozytorów, a także jako autor podręcznika kompozycji-rozprawy o kontrapunktcie z 1725 roku: Gradus ad Parnassum, w którym dokładnie omówił technikę kontrapunktu w stylu renesansowego mistrza Palestriny i innych kompozytorów wcześniejszych.
Fux urodził się w Hirtenfeld w Styrii w rodzinie chłopskiej. Stosunkowo niewiele wiemy o czasach jego młodości. Prawdopodobnie wyruszył do pobliskiego Grazu, by otrzymać wykształcenie muzyczne. W 1680 roku zaakceptowali go jako studenta na tamtejszym uniwersytecie, gdzie mógł się wykazać jako muzyk. Później uczył się też w Ingolstadt (1683 do 1687). Szybko został organistą w Sankt Moritz i pozostał nim do roku 1688. W tych czasach odwiedził Włochy, gdzie na jego styl duży wpływ wywarł Arcangelo Corelli i kompozytorzy bolońscy.
Około roku 1690 był w Wiedniu, gdzie cesarz Leopold I wyraził się pochlebnie o stworzonych przez kompozytora mszach. Od tego momentu cesarz popierał karierę muzyczną Fuxa. W 1698 roku Fux został nadwornym kompozytorem, ale dopiero w 1711 roku został oficjalnym Musikdirektor des Hofes. Fux znów pojechał do Włoch w 1700, by studiować w Rzymie. Tam poznał dzieła renesansowego mistrza Palestriny, którego podziwiał odtąd przez całe życie. Większość życia Fux jednak spędził w Wiedniu, gdzie pracował w katedrze św. Szczepana (od 1701 roku) i na dworze cesarskim.
Jego najsłynniejsza opera Costanza e Fortezza została wystawiona w roku 1723 w Pradze z okazji koronacji Karola VI na króla Czech.
Fux służył dwóm następcom Leopolda: Józefowi I, i Karolowi VI. Karol VI powierzał mu wysokie stanowiska na dworze. Pod koniec życia widział, ze muzyka barokowa ustępuje początkom pre-klasycyzmu. Jednak jego dzieło teoretyczne Gradus ad Parnassum (1725) było chwalone przez kompozytorów wiedeńskiego klasycyzmu. Korzystał z niego Haydn, który polecił je Beethovenowi, sam Beethoven i Mozart, który posiadał własny egzemplarz dzieła.
Bezpośrednio Fux nauczał takich kompozytorów, jak Georg Christoph Wagenseil, Gottlieb Muffat i Jan Dismas Zelenka. Gradus ad Parnassum był właśnie podręcznikiem stosowanym przez mistrza w czasie lekcji kompozycji. Lorenz Christoph Mizler, uczeń Bacha i słynny pisarz saski, przetłumaczył w 1745 roku traktat muzyczny Fuxa z łaciny na niemiecki.
Po śmierci żony 8 czerwca 1731 roku (z którą się ożenił w 1696), Fux poświęcił się komponowaniu muzyki religijnej.
Fux zmarł 13 lutego 1741 roku w Wiedniu.