Głos Solo
Głos + ...
Dla początkujących
Kompozytorzy

Karl Adolf Lorenz

Wszystkie Kompozycje

Kompozycje dla: Głos

według popularności

#

2 Duette, Op.132 Gesänge, Op.23 (2 Gesänge, op.23)2 Lieder, Op.28 (2 Lieder, op.28)2 Lieder, Op.462 Männerchöre, Op.56 (2 Männerchöre, op.56)2 Riemels, Op.323 Chorlieder, Op.183 Geistliche Gesänge, Op.633 Geistliche Terzette, Op.423 Lieder, Op.93 Strandlieder, Op.974 Ernste Gesänge, Op.584 Lieder, Op.295 Lieder, Op.77

A

Antwort, Op.45

D

Das Licht, Op.80Der deutsche Rhein (Niemiecki Ren)Die Pommern bei Gravelotte, Op.11 (Die Pommern bei Gravelotte, op.11)

F

Frühlings Seele, Op.34 (Frühlings Seele, op.34)Frühlingslied

G

Golgatha, Op.65Gretchen am Spinnrade, Op.6

H

Hymne an die Kunst, Op.25 (Hymne die Kunst, op.25)

I

Ingeborg's Klage, Op.17 (Ingeborg Klage, Op.17)

K

Karfreitag, Op.84

M

Max and Moritz (Max i Moritz)

O

O weint um sie, Op.5 (O płakać dla nich, Op.5)Otto der Grosse, Op.20

U

Ut'n Knick, Op.48

W

Winfried, Op.30
Wikipedia
Karl Adolf Lorenz (także: Carl Adolf Lorenz; ur. 13 sierpnia 1837 w Koszalinie, zm. 3 marca 1923 w Szczecinie) – niemiecki kompozytor, organista, pedagog muzyczny.
Jego ojciec był koszalińskim adwokatem, matka była córką radcy miejskiego. W dzieciństwie mieszkał w domu przy koszalińskim Rynku. Pierwszym nauczycielem muzyki młodego Lorenza był koszaliński kantor i skrzypek, Karl Friedrich Kummer. W roku 1853 przeprowadził się do Szczecina, gdyż jego ojciec został powołany tam na stanowisko radcy prawnego i cała rodzina zamieszkała przy ulicy Luisenstrasse (dziś: ul. Staromłyńska). Kształcił się w szczecińskim Gimnazjum Mariackim, a później w Berlinie, gdzie kształcił się w zakresie filozofii i muzyki. W studiach filozoficznych Karla Lorenza ważną rolę odegrały idee Artura Schopenhauera, w dziedzinie muzyki jego nauczycielami byli Siegfried Dehn i Friedrich Kiel.
Po ukończeniu studiów Karl Lorenz zajmował się udzielaniem lekcji muzyki w Stralsundzie, gdzie również założył i prowadził Towarzystwo Muzyczne (Musikverein). Po powrocie do Szczecina objął stanowisko w 1866 dyrektora muzycznego i zorganizował chór przy kościele farnym św. Jakuba. Po śmierci Carla Loewego w 1869 objął stanowisko kantora i organisty w tymże kościele. Pochowany został na Cmentarzu Centralnym w Szczecinie, lecz niestety do naszych czasów nie przetrwał pomnik nagrobny kompozytora.
Karl Lorenz był aktywnym i wszechstronnym działaczem muzycznym – dyrygentem, organistą, kompozytorem i pedagogiem. Wykonywał dzieła innych kompozytorów, zajmował się organizacją życia muzycznego, a także sam komponował. Do jego utworów zaliczają się oratoria takie jak Winfried (1888), Otto Wielki /Otto der Große (1890), Krezus /Krösus (1892), Dziewica Orleańska /Jungfrau von Orleans (1895), Golgota/Golgatha op. 65, Światłość/ Das Licht op. 80 (1907) jak również Hymn do Sztuki/ Hymne an die Kunst na sola, chór i orkiestrę op. 25.
Jest też Karl Lorenz autorem dwóch oper: Harald i Theano (1893) oraz Komedia omyłek op. 40. Tworzył także utwory symfoniczne, kameralne, organowe oraz pieśni.