Leopold Koželuh
Kompozycje dla: Głos
12 Italian arietts, Op.3125 Lieder (25 utworów)Caro oggetto amato, Op.7 (Drogi ukochany obiekt, op.7)In questa tomba oscura (W tym ciemnym grobie)Joseph der Menschheit SegenWikipediaLeopold Koželuh, właśc. Jan Antonín, także Koželuch, Kotzeluch, Koscheluch, Goscheloch (ur. 26 czerwca 1747 w Velvarach, zm. 7 maja 1818 w Wiedniu) – czeski kompozytor.
Kuzyn
Jana Antonína Koželuha. Imię Leopold przybrał w 1774 roku dla odróżnienia się od niego. Uczył się muzyki w Velvarach u Antonína Kubíka, następnie rozpoczął studia prawnicze i matematyczne na Uniwersytecie Praskim, których jednak nie ukończył. Kontynuował edukację muzyczną u swojego kuzyna oraz u
Františka Xavera Duška. Między 1771 a 1778 rokiem komponował muzykę baletową dla praskich teatrów. W 1778 roku wyjechał do Wiednia, gdzie działał jako pianista i nauczyciel. Udzielał lekcji arcyksiężnej Elżbiecie. Prowadził też działalność wydawniczą, w 1784 roku założył oficynę Musikalisches Magazin, drukującą m.in. utwory
W.A. Mozarta. W 1791 roku skomponował kantatę na uroczystość koronacji Leopolda II na króla Czech.
W 1792 roku jako następca Mozarta został mianowany przez Franciszka II na stanowisko Kammer-Kappelmeister i Hofmusik-Compositor na dworze wiedeńskim. Z inicjatywy George’a Thomsona wziął wraz z
Haydnem i
Beethovenem udział w projekcie opracowania ludowych pieśni szkockich i walijskich. Jego uczniami byli m.in.
Maria Theresia von Paradis,
Ignaz von Seyfried i
Simon Sechter. Jego córka, Catherina Cibbini (1785–1858), była pianistką.
Muzyka Koželuha stoi na pograniczu klasycyzmu i rokoka. Patetyczny i tragiczny typ ekspresji utworów kompozytora zapowiada już nadchodzący romantyzm. Jego muzyka cieszyła się w swoim czasie dużą popularnością, historyczne znaczenie posiadają jego utwory fortepianowe. Pomimo to
Wolfgang Amadeus Mozart i
Ludwig van Beethoven wypowiadali się na temat twórczości Koželuha niepochlebnie.
Jego twórczość obejmuje 30 symfonii, 22 koncerty fortepianowe, 2 symfonie koncertujące, 24 sonaty skrzypcowe, 6 kwartetów smyczkowych, 63 tria fortepianowe, 10 partit, 2 serenady, 8 divertiment, 61 tańców, 87 sonat fortepianowych, 25 baletów, 5 mszy, 2 oratoria, 9 kantat świeckich, 6 nokturnów wokalnych i 6 oper, z których zachowała się tylko jedna, Gustav Vasa.