Felix Blumenfeld
Kompozycje dla: Gitara
Aranżacje dla: Gitara
24 Preludes for Piano, Op.17 (24 Preludia na fortepian, Op.17)WikipediaFelix Michajłowicz Blumenfeld (ros. Фе́ликс Миха́йлович Блуменфе́льд; ur. 7 kwietnia/ 19 kwietnia 1863 w Kowaljowce koło Chersonia, zm. 21 stycznia 1931 w Moskwie) – rosyjski pianista, kompozytor, dyrygent i pedagog polsko-żydowskiego pochodzenia.
Był najmłodszym synem z siedmiorga dzieci Michała Franca Blumenfelda, Austriaka pochodzenia żydowskiego i Marii z Szymanowskich, starego polskiego rodu. Jego starszy brat, Stanisław (1850-1898) był wybitnym pianistą i pedagogiem muzycznym. Obaj bracia byli zaczątkiem kręgu rodzinnego i muzycznego, do którego potem należeli m.in. Heinrich Neuhaus oraz
Karol Szymanowski i jego muzycznie uzdolnione rodzeństwo.
W latach 1881–1885 studiował w Konserwatorium Petersburskim kompozycję u
Nikołaja Rimskiego-Korsakowa i grę fortepianową u Fedora Steina. Następnie w latach 1885–1905 i 1911–1918 prowadził tam klasę fortepianu, od 1897 jako profesor.
W latach 1918–1922, był profesorem, a w latach 1920–1922 dyrektorem Kijowskiego Konserwatorium, gdzie jednym z jego uczniów był wybitny pianista, Vladimir Horowitz. Od 1922 do swojej śmierci w 1931 wykładał w Konserwatorium Moskiewskim. Wśród jego uczniów byli m.in. Simon Barer, Marija Judina oraz Marija Grinberg.
Jego kompozycje, pozostające pod wpływem
Fryderyka Chopina i Antona Rubinsteina, zostały zapomniane po jego śmierci. Największą popularność zyskały swego czasu Allegro de concert na fortepian z orkiestrę op. 7, Symfonia c-moll op. 39 oraz utwory fortepianowe: Variations caractéristiques op. 8, Sonata-Fantaisie op. 46 i 24 préludes op. 17, a także cykl pieśni Весна (Wiosna).