Gitara Solo
Gitara + ...
Dla początkujących
Kompozytorzy

Fernando Sor

Wszystkie Kompozycje

Kompozycje dla: Gitara

#Aranżacje dla: Gitara
#Partie dla: Gitara
według popularności

#

12 Etudes, Op.2912 Etudes, Op.6 (12 etiud, Op.6)2 Thèmes Variés and 12 Menuets, Op.1124 Exercices très faciles, Op.35 (24 ćwiczenia bardzo proste, op.35)24 Leçons progressives, Op.3124 Petites pièces progressives, Op.443 Duos, Op.553 Petits divertissements, Op.613 Pièces de société, Op.333 Pièces de société, Op.36 (3 pokoje społeczeństwa, Op.36)6 Airs choisis de l'opera 'Il Flauto Magico', Op.196 Divertissements, Op.1 (6 Rozrywka, Op.1)6 Divertissements, Op.13 (6 Rozrywka, Op.13)6 Divertissements, Op.2 (6 Rozrywka, Op.2)6 Divertissements, Op.8 (6 Rozrywka, Op.8)6 Petites pièces progressives, Op.476 Petites Pièces, Op.32 (6 Little Pieces, Op.32)6 Petites Pièces, Op.426 Pieces, Op.45 (6 sztuk, Op.45)6 Pieces, Op.5 (6 sztuk, Op.5)6 Valses et un galop, Op.576 Valses faciles, Op.44b (6 Valses Faciles, Op.44b)6 Valses, Op.396 Waltzes, Op.17 (6 Walce, Op.17)6 Waltzes, Op.18 (6 Walce, Op.18)8 Petites pièces, Op.24

A

A la bonne heure, Op.51Andante in A minor (Andante a-moll)Andantino in A major (Andantino w głównym)

D

Divertissement for 2 Guitars, Op.38Divertissement for 2 Guitars, Op.62Divertissement, Op.23

E

Est-ce bien ça, 6 pièces, Op.48

F

Fantaisie and Variations brillantes, Op.30Fantaisie élégiaque, Op.59 (Fancy elegijny, Op.59)Fantaisie et variations sur un air écossais, Op.40 (Fantastyka i Wariacje na szkockim powietrza, Op.40)Fantaisie villageoise, Op.52Fantaisie, Op.58Fantasie No.2, Op.4Fantasie No.3, Op.10Fantasie No.4, Op.12 (Fantasie nr.4, op.12)Fantasie No.5, Op.16Fantasie, Op.7 (Fantasie, op.7)

G

Grand solo, Op.14 (Wielkie solo op.14)Grande Sonate, Op.22 (Grande Sonate, op.22)Grande Sonate, Op.25 (Grande Sonate, op.25)Guitar Sonata in C major, Op.15b (Gitara Sonata C-dur, Op.15b)

I

Introduction à l'étude de la guitare, Op.60 (Wstęp do gitary, op.60)Introduction and Variations on a Theme by Mozart, Op.9 (Wprowadzenie i Wariacje na temat Mozarta, op.9)Introduction and Variations on 'Malbroug', Op.28Introduction and Variations on Que ne suis-je la fougère!, Op.26Introduction and Variations, Op.27 (Introdukcja i Wariacje, op.27)Introduction et thême varié, Op.20 (Wprowadzenie i tematyczne varié, Op.20)

L

La Candeur (La candeur)La RomanescaLe calme, Op.50Le Premier pas vers moi, Op.53L'Encouragement, Op.34 (Zachęta, op.34)Les Adieux, Op.21 (Żegnaj, op.21)Les deux amis, Op.41Les folies d'Espagne, Op.15 (Szaleństwa Hiszpanii, Op.15)

M

Marche du ballet de 'Cendrillon', Op.15c (Op.15c chodzenia "Kopciuszka baletu)Mes Ennuis, Op.43Méthode complète pour la guitare (Kompletna Sposób na gitarę)Morceaux de concert, Op.54

S

Sérénade, Op.37 (Serenada, op.37)Souvenir d'amitié, Op.46Souvenir de Russie, Op.63Souvenirs d'une soirée à Berlin, Op.56

T

Thème Varié suivi d'un Menuet, Op.3 (Różne motyw następnie Menuet, op.3)Thême varié, Op.15c

Aranżacje dla: Gitara

24 Leçons progressives, Op.31La Romanesca

Partie dla: Gitara

Divertissement for 2 Guitars, Op.62
Wikipedia
Fernando Sor, właśc. José Fernando Macarurio Sors, (ur. 13 lutego 1778 w Barcelonie, zm. 10 lipca 1839 w Paryżu) – hiszpański gitarzysta i kompozytor.
Ferdynand Sor urodził się w Barcelonie w dość zamożnej rodzinie – jego ojciec był kupcem; dokładna data urodzenia nie jest znana – pewne jest, że ochrzczono go 14 lutego 1778 r. Wielu spośród męskich członków rodziny Sora było od pokoleń zawodowymi żołnierzami; taki też zawód przeznaczo Ferdynandowi. Od momentu jednak kiedy ojciec zapoznał go z operą włoską, Sor zaczął przejawiać zainteresowanie muzyką. Ojciec Sora miał też w domu gitarę, tak że młody Sor był z jej brzmieniem dobrze zaznajomiony. Gruntowne wykształcenie właśnie w kierunku muzycznym odebrał w opactwie benedyktynów w klasztorze Santa María de Montserrat w pobliżu Barcelony. Był tam chórzystą; studiował ponadto harmonię, grę na skrzypcach i fortepianie. W roku 1795 zaczął naukę w szkole wojskowej.
W roku 1797 miała miejsce w Barcelonie uwieńczona sukcesem premiera opery Ferdynanda Sora Telémaco en la isla de Calipso (Telemach na wyspie Calypso). Ogółem przedstawienie to miał 15 wystawień w barcelońskim Teatre del Liceu. W tym też mniej więcej czasie wstąpił do hiszpańskiego wojska, w którym ostatecznie dosłużył się stopnia kapitana. W roku 1808, kiedy armia francuska Napoleona Bonapartego najechała Hiszpanię, Sor pisał utwory na gitarę, stanowiące akompaniament do wierszy utrzymanych w tonie patriotycznym. Po porażce armii hiszpańskiej złożył jednak przysięgę nowej władzy Józefa Bonapartego i przyjął stanowisko głównego komisarza policji z ramienia władz okupacyjnych w jednym z andaluzyjskich okręgow. W roku 1813 okupanci francuscy zostali wyparci z Hiszpanii; Sor wraz z wieloma innymi artystami i arystokratami zaprzyjaźnionymi z Francuzami (tak zwanymi afrancesados, czyli sfrancuziałymi) opuścił Hiszpanię z obawy przed karą. Udał się do Paryża, by już nigdy nie powrócić do ojczyzny.
Dzięki swoim umiejętnościom kompozytora i gitarzysty zaczął uzyskiwać renomę w srodowiskach artystycznych Paryża i w końcu zdecydował się na europejskie tournée, dzięki któremu zyskał znaczną sławę. Dłuższy czas przebywał m.in. w Londynie, gdzie odniósł sukces jako twórca muzyki baletowej, dzieł na orkiestrę, fortepian i głos i gitarę. W roku 1823 udał się w podróż do Petersburga, po drodze koncertując w Warszawie. W Rosji przebywał trzy lata.
W roku 1827, w dużej mierze z powodu zaawansowanego wieku, osiadł na dobre w Paryżu, gdzie postanowił przeżyć resztę życia. W tym okresie skomponował wiele ze swoich najlepszych utworów. Do jego paryskich przyjaciół należał m.in. hiszpański gitarzysta Dionizy Aguado; przyjaźni tej Sor poświęcił duet gitarowy Les Deux Amis ("Dwaj przyjaciele").
Jego ostatnim dziełem była msza na cześć jego zmarłej w roku 1837 córki. Ta śmierć wpędziła i tak już schorowanego Sora w depresję; zmarł dwa lata później, w roku 1839 na raka gardła.
Sor jest autorem wielu kompozycji na gitarę klasyczną oraz innowacyjnego w swoich czasach podręcznika Méthode pour la Guitare, wydanego po raz pierwszy w Paryżu w 1830 roku, prezentującego nie tylko zagadnienia związane z techniką gry, ale również teorię kompozycji, harmonii i kontrapunktu.