Florian Leopold Gassmann (ur. 3 maja 1729 w Moście, zm. 20 stycznia 1774 w Wiedniu) – czeski kompozytor.
Uczył się śpiewu, gry na skrzypcach i harfie u Jana Vobořila w rodzinnych Mostach. Z powodu konfliktu z ojcem, który sprzeciwiał się muzycznym zainteresowaniom syna, uciekł z domu i wyjechał do Włoch. Przypuszczalnie był uczniem
Giovanniego Battisty Martiniego w Bolonii. Przebywał na dworze hrabiego Leonarda Veneriego w Wenecji, związany był z Conservatorio degl’Incurabili. W 1757 roku w weneckim Teatro S. Moisè wystawił swoją pierwszą operę, Merope. W 1763 roku, jako następca
Glucka, otrzymał posadę kompozytora baletowego na dworze cesarskim w Wiedniu. Na przełomie 1765 i 1766 roku przebywał w Wenecji, a na przełomie 1769 i 1770 roku w Rzymie. W 1770 roku skomponował operę La contessina, wystawioną z okazji spotkania cesarza Józefa II z królem pruskim
Fryderykiem Wielkim w Mährisch Neustadt. W 1772 roku został mianowany kapelmistrzem dworu wiedeńskiego. Był współtwórcą Tonkunstler-Sozietät. Jego uczniem był
Antonio Salieri. Od 1768 roku żonaty był z Barbarą Damm. Miał z nią córki Marię Annę zam. Fux (1771–1858) i Theresę zam. Rosenbaum (1774–1837), które były uczennicami Salieriego i zostały śpiewaczkami.
Największą sławę zdobył jako twórca dzieł dramatycznych, jego opery poza Wiedniem i scenami włoskimi doczekały się także wystawień w Kopenhadze, Lizbonie i Warszawie. Tworzył głównie opery buffa, łącząc melodykę włoskiego typu z niemieckimi elementami pieśniowymi. Dużą rolę w swoich operach powierzał orkiestrze. Symfonie Gassmanna stanowią ogniwo pośrednie między symfonią barokową a symfonią typu klasycznego.