Kontrabas Solo
Kontrabas + ...
Dla początkujących
Kompozytorzy

Johann Joseph Fux

Wszystkie Kompozycje

Kompozycje dla: Kontrabas

#Aranżacje dla: Kontrabas

Aranżacje dla: Kontrabas

Overture in C major, K.356 (Uwertura C-dur, K.356)Overture in D minor, K.357 (Uwertura D-moll, K.357)Overture in C major, K.334 (Uwertura C-dur, K.334)Overture in F major, K.354 (Uwertura F-dur, K.354)Ouverture in B-flat major, K.deest (Uwertura w B-dur, K.deest)Overture in G minor, K.359
Wikipedia
Johann Joseph Fux (ur. 1660 w Hirtenfeld (Styria), zm. 13 lutego 1741 w Wiedniu) – austriacki kompozytor, teoretyk muzyki i pedagog, przedstawiciel późnego baroku.
Skomponował wiele mszy, oratoriów, oper i psalmów, jednak najbardziej jest znany jako teoretyk muzyki i nauczyciel innych kompozytorów, a także jako autor podręcznika kompozycji-rozprawy o kontrapunktcie z 1725 roku: Gradus ad Parnassum, w którym dokładnie omówił technikę kontrapunktu w stylu renesansowego mistrza Palestriny i innych kompozytorów wcześniejszych.
Fux urodził się w Hirtenfeld w Styrii w rodzinie chłopskiej. Stosunkowo niewiele wiemy o czasach jego młodości. Prawdopodobnie wyruszył do pobliskiego Grazu, by otrzymać wykształcenie muzyczne. W 1680 roku zaakceptowali go jako studenta na tamtejszym uniwersytecie, gdzie mógł się wykazać jako muzyk. Później uczył się też w Ingolstadt (1683 do 1687). Szybko został organistą w Sankt Moritz i pozostał nim do roku 1688. W tych czasach odwiedził Włochy, gdzie na jego styl duży wpływ wywarł Arcangelo Corelli i kompozytorzy bolońscy.
Około roku 1690 był w Wiedniu, gdzie cesarz Leopold I wyraził się pochlebnie o stworzonych przez kompozytora mszach. Od tego momentu cesarz popierał karierę muzyczną Fuxa. W 1698 roku Fux został nadwornym kompozytorem, ale dopiero w 1711 roku został oficjalnym Musikdirektor des Hofes. Fux znów pojechał do Włoch w 1700, by studiować w Rzymie. Tam poznał dzieła renesansowego mistrza Palestriny, którego podziwiał odtąd przez całe życie. Większość życia Fux jednak spędził w Wiedniu, gdzie pracował w katedrze św. Szczepana (od 1701 roku) i na dworze cesarskim.
Jego najsłynniejsza opera Costanza e Fortezza została wystawiona w roku 1723 w Pradze z okazji koronacji Karola VI na króla Czech.
Fux służył dwóm następcom Leopolda: Józefowi I, i Karolowi VI. Karol VI powierzał mu wysokie stanowiska na dworze. Pod koniec życia widział, ze muzyka barokowa ustępuje początkom pre-klasycyzmu. Jednak jego dzieło teoretyczne Gradus ad Parnassum (1725) było chwalone przez kompozytorów wiedeńskiego klasycyzmu. Korzystał z niego Haydn, który polecił je Beethovenowi, sam Beethoven i Mozart, który posiadał własny egzemplarz dzieła.
Bezpośrednio Fux nauczał takich kompozytorów, jak Georg Christoph Wagenseil, Gottlieb Muffat i Jan Dismas Zelenka. Gradus ad Parnassum był właśnie podręcznikiem stosowanym przez mistrza w czasie lekcji kompozycji. Lorenz Christoph Mizler, uczeń Bacha i słynny pisarz saski, przetłumaczył w 1745 roku traktat muzyczny Fuxa z łaciny na niemiecki.
Po śmierci żony 8 czerwca 1731 roku (z którą się ożenił w 1696), Fux poświęcił się komponowaniu muzyki religijnej.
Fux zmarł 13 lutego 1741 roku w Wiedniu.