Maurizio Cazzati
Kompozycje dla: Organ
Antifone, letanie, e Te Deum a 8 voci, Op.19Le quattro antifone annuali della B. V. Maria, Op.42Messa, e salmi a tre voci. Alto, tenor, e basso con violini, e ripieni a beneplacito, Op. 24Motetti a 2, 3 e 4, Op.3Mottetti a voce sola con due violini, Op.51Sacri Concerti di Motetti a 2 voci, Op.34Aranżacje dla: Organ
Sonata 'La Bianchina', Op.35 No.11 (Sonata "La Bianchina", op.35 nr 11)Sonata 'La Caprara', Op.35 No.10 (Sonata "La Caprara", op.35 nr 10)Sonata 'La Zambecari', Op.35 No.12 (Sonata "Zambecari", op.35 nr 12)Trattenimenti per camera, Op.22 (Trattenimenti pokój, op.22)Trio Sonatas, Op.55Partie dla: Organ
Messa, e salmi a tre voci. Alto, tenor, e basso con violini, e ripieni a beneplacito, Op. 24WikipediaMaurizio Cazzati (ur. około 1620 w Luzzarze, zm. 1677 w Mantui) – włoski kompozytor i organista, ksiądz rzymskokatolicki.
Uczeń
Lodovico Grossi da Viadany. Około 1641 roku został wyświęcony na duchownego i objął posadę kapelmistrza kościoła San Andrea w Mantui. W latach 1646–1648 był kapelmistrzem kapeli Niccolò Gonzagi, diuka Sabbionety. Pod koniec 1648 roku osiadł w Ferrarze, gdzie był kapelmistrzem w Accademia della Morte, zaś w 1650 roku przeniósł się do Bergamo, gdzie został członkiem Accademia degli Eccitati, a od 1653 roku był kapelmistrzem w bazylice Santa Maria Maggiore.
Od 1657 roku mieszkał w Bolonii, gdzie był kapelmistrzem w bazylice św. Petroniusza. Prowadził ożywioną działalność, reorganizując, powiększając i podnosząc kościelną kapelę na wysoki poziom artystyczny. Popadł jednak w konflikt z organistą bazyliki Giulio Cesare Arrestim, zarzucającym mu niekompetencję i brak znajomości zasad muzyki. Spór doprowadził Cazzatiego do rezygnacji z posady i opuszczenia Bolonii. W 1673 roku przeniósł się do Mantui, gdzie do śmierci pozostał jako kapelmistrz w służbie księżnej Anny Izabelli Gonzagi.
Uważany jest za twórcę tzw. szkoły bolońskiej. Był niezwykle płodnym kompozytorem; prowadził drukarnię, publikując swoje własne utwory. Wydał 66 opusów, z których op. 4, 60–62 i 64 zaginęły. Wiele innych utworów pozostało w rękopisach. Tworzył opracowania mszy i psalmów, kantaty, oratoria, a także utwory instrumentalne.
Tworzył wielocząstkowe sonaty na różną ilość instrumentów. Był pierwszym kompozytorem piszącym sonaty na trąbkę i zespół smyczkowy. Przyczynił się do rozwoju formy koncertu instrumentalnego. Jako twórca muzyki religijnej preferował stile antico.