Lucien-Denis-Gabriel-Albéric Magnard (ur. 9 czerwca 1865 w Paryżu, zm. 3 września 1914 w Baron w departamencie Oise) – francuski kompozytor.
Jego ojciec, Francis Magnard, był dziennikarzem i wydawcą Le Figaro. W 1887 roku ukończył studia prawnicze, następnie wstąpił do Konserwatorium Paryskiego, gdzie uczył się u
Théodore’a Dubois (harmonia i kontrapunkt) oraz
Julesa Masseneta (kompozycja). W 1888 roku zdobył premier prix w zakresie harmonii, ale zniechęcony metodami nauczania opuścił konserwatorium. W latach 1888–1892 kontynuował prywatnie studia u
Vincenta d’Indy’ego. W 1896 roku objął klasę kontrapunktu w Schola Cantorum de Paris. W 1908 roku osiadł w Baron. Zginął podczas I wojny światowej we wrześniu 1914 roku, broniąc swojego domu przed niemieckimi żołnierzami.
Wpływ na twórczość Magnarda wywarła muzyka
Beethovena,
Wagnera,
d’Indy’ego i
Francka. Operował klasycznymi schematami, przestrzegając formalnych reguł, np. nadając swoim symfoniom układ 4-częściowy. W muzyce kameralnej tworzył w tradycyjnych gatunkach (sonata, trio, kwartet, kwintet).