Orkiestra Solo
Orkiestra + ...
Dla początkujących
Kompozytorzy

Albéric Magnard

Wszystkie Kompozycje

Kompozycje dla: Orkiestra

według popularności
Bérénice (Berenice)Chant funèbre, Op.9 (Chant funèbre, op.9)Guercœur, Op.12 (Guercœur, op.12)Hymne à la justice, Op.14 (Hymne à la Justice, op.14)Ouverture, Op.10Suite d’orchestre dans le style ancien, Op.2 (Orchestral Suite w starym stylu, Op.2)Symphony No.1, Op.4 (Symfonia nr 1, Op.4)Symphony No.2, Op.6 (Symfonia nr 2, Op.6)Symphony No.3, Op.11 (Symfonia nr 3, op.11)Symphony No.4, Op.21 (Symfonia nr 4, op.21)Yolande, Op.5
Wikipedia
Lucien-Denis-Gabriel-Albéric Magnard (ur. 9 czerwca 1865 w Paryżu, zm. 3 września 1914 w Baron w departamencie Oise) – francuski kompozytor.
Jego ojciec, Francis Magnard, był dziennikarzem i wydawcą Le Figaro. W 1887 roku ukończył studia prawnicze, następnie wstąpił do Konserwatorium Paryskiego, gdzie uczył się u Théodore’a Dubois (harmonia i kontrapunkt) oraz Julesa Masseneta (kompozycja). W 1888 roku zdobył premier prix w zakresie harmonii, ale zniechęcony metodami nauczania opuścił konserwatorium. W latach 1888–1892 kontynuował prywatnie studia u Vincenta d’Indy’ego. W 1896 roku objął klasę kontrapunktu w Schola Cantorum de Paris. W 1908 roku osiadł w Baron. Zginął podczas I wojny światowej we wrześniu 1914 roku, broniąc swojego domu przed niemieckimi żołnierzami.
Wpływ na twórczość Magnarda wywarła muzyka Beethovena, Wagnera, d’Indy’ego i Francka. Operował klasycznymi schematami, przestrzegając formalnych reguł, np. nadając swoim symfoniom układ 4-częściowy. W muzyce kameralnej tworzył w tradycyjnych gatunkach (sonata, trio, kwartet, kwintet).
(na podstawie materiałów źródłowych)