Emil Nikolaus von Rezniček (ur. 4 maja 1860 w Wiedniu, zm. 2 sierpnia 1945 w Berlinie) – austriacki kompozytor.
Ukończył studia prawnicze w Grazu. W latach 1881–1884 studiował w konserwatorium w Lipsku u
Carla Reineckego i
Salomona Jadassohna. Po ukończeniu studiów pracował jako dyrygent teatralny w Grazu, Zurychu, Szczecinie, Berlinie, Jenie, Bochum i Moguncji. Od 1887 roku przebywał w Pradze, początkowo jako dyrygent Deutsches Theater, a w latach 1888–1894 kapelmistrz wojskowy. Pełnił posadę kapelmistrza dworskiego w Weimarze (1896) i w Mannheimie (1896–1899). W 1902 roku wyjechał do Berlina, gdzie zorganizował Orchester-kammerkonzerte, a od 1906 roku uczył w Klindworth-Scharwenka-Konservatorium. W 1905 roku został zatrudniony jako dyrygent Filharmonii Warszawskiej, a od 1907 do 1909 roku był również dyrygentem opery warszawskiej. Od 1909 do 1911 roku był dyrygentem Komische Oper w Berlinie. Od 1920 do 1926 roku wykładał kompozycję i instrumentację w berlińskiej Hochschule für Musik.
Był reprezentantem neoromantyzmu w muzyce. Spośród jego kompozycji szczególną popularność zdobyła sobie uwertura do opery Donna Diana.