Orkiestra Solo
Orkiestra + ...
Dla początkujących
Kompozytorzy

François Devienne

Wszystkie Kompozycje

Kompozycje dla: Orkiestra

według popularności
Flute Concerto d'Airs connus, Op.5 (Koncert fletowy Airs znane Op.5)Flute Concerto No.1 in D major (Koncert fletowy D-dur nr 1)Flute Concerto No.11 in B minorFlute Concerto No.12 in A majorFlute Concerto No.2 in D major (Koncert fletowy D-dur nr 2)Flute Concerto No.3 in G major (Koncert fletowy G-dur nr 3)Flute Concerto No.6 in D majorFlute Concerto No.7 in E minorFlute Concerto No.9 in E minorLe valet de deux maîtres (Sługa dwóch panów)Les comédiens ambulans (Les Comediens ambulans)Les Visitandines (Les Wizytek)Rose et Aurèle (Rose i Aureliusz)Sinfonia Concertante in D major (Symfonia koncertująca w D-dur)Sinfonia Concertante in G major, Op.76Symphony in D major 'La Bataille de Gemmapp' (Symfonia D-dur La Bataille de Gemmapp)
Wikipedia
François Devienne (ur. 31 stycznia 1759 w Joinville, zm. 5 września 1803 w Charenton) – francuski kompozytor, flecista i fagocista.
Muzyki uczył się od starszego brata. Od 1779 roku grał jako fagocista w paryskiej Operze. Od 1780 do 1785 roku był muzykiem na dworze kardynała de Rohan. W tym czasie należał także do zespołu orkiestralnego Loge Olympique i związał się z masonerią. Występował w Concert Spirituel (1782–1785), orkiestrze gwardii szwajcarskiej w Wersalu (1785–1789) oraz w orkiestrze Théâtre de Monsieur (1789–1801). Od 1790 roku działał w orkiestrze Gwardii Narodowej, a od 1795 do 1802 roku uczył gry na flecie w Konserwatorium Paryskim. Zmarł w zakładzie dla obłąkanych.
Pisał utwory orkiestrowe (m.in. 7 symfonii koncertujących, 18 koncertów fletowych, 4 koncerty fagotowe), muzykę kameralną, ponadto pieśni. Wielką popularnością cieszyły się napisane przez niego opery komiczne, m.in. Le mariage clandestin (1790), Les précieuses ridicules, (1791), Les comédiens ambulans (1798) oraz opera rewolucyjna Le congrès des rois (1794) skomponowana wspólnie z Nicolasem Dalayraciem, André Grétrym, Étienneem Méhulem oraz ośmioma innymi kompozytorami. Jest także autorem wydanego w 1794 roku podręcznika gry na flecie Nouvelle méthode de flûte théorique et pratique. Choć przeznaczony był oryginalnie do nauki gry na flecie poprzecznym bez klap, w 1861 roku został przystosowany do gry na flecie nowoczesnym i zachował swoją wartość pedagogiczną.