Orkiestra Solo
Orkiestra + ...
Dla początkujących
Kompozytorzy

Francesco Gasparini

Wszystkie Kompozycje

Kompozycje dla: Orkiestra

według popularności
AmbletoAntiocoAtaliaBellerofonteIl FaramondoL'AstianatteL'Oracolo del FatoSanta Maria EgiziacaSinfonia in B-flat major (Sinfonia w B-dur)
Wikipedia
Francesco Gasparini, też Gasperini, Guasparini (ur. 19 marca 1661 w Camaiore, zm. 22 marca 1727 w Rzymie) – włoski kompozytor, kapelmistrz, chórmistrz i pedagog okresu baroku, autor ponad 60 oper.
Urodził się w Camaiore koło Lukki. Mając 25 lat mieszkał i prawdopodobnie studiował w Wenecji u Giovanniego Legrenziego. Od 1689 przebywał i studiował w Rzymie u Arcangela Corelliego i Bernarda Pasquiniego. Był członkiem Accademia di Santa Cecilia. W Rzymie powstała jego pierwsza ważna opera Roderico (1694) oraz zbiór kantat (1695). W 1702 powrócił do Wenecji i stał się jednym ze znaczniejszych kompozytorów w mieście. Po 1713 osiadł na stałe w Rzymie. W 1717 został kapelmistrzem San Lorenzo in Lucina. W 1725 został mianowany kapelmistrzem Bazyliki św. Jana na Lateranie i chociaż zły stan zdrowia uniemożliwił mu pełnienie tej funkcji, przyznany prestiżowy tytuł nosił aż do śmierci.
Gasparini zajmował się również działalnością pedagogiczną, kształcąc m. in. takich znanych kompozytorów, jak Alessandro Marcella, Johanna Joachima Quantza, Giovanniego Benedetta Plattiego czy Domenica Scarlattiego. Był także chórmistrzem Ospedale della Pietà w Wenecji, gdzie współpracował z Antonio Vivaldim jako profesorem skrzypiec. Napisał traktat o klawesynie L’armonico pratico al cimbalo (Wenecja, 1708).
Poeta Pietro Metastasio, który pisał libretta do wielu oper kompozytorów włoskich, podpisał kontrakt ślubny z córką Gaspariniego – Rosalią, jednak małżeństwo nie zostało zawarte.