Orkiestra Solo
Orkiestra + ...
Dla początkujących
Kompozytorzy

Gabriel Fauré

Wszystkie Kompozycje

Kompozycje dla: Orkiestra

#Aranżacje dla: Orkiestra
według popularności
Allegro symphonique, Op.68Caligula, Op.52 (Kaligula, op.52)Fantaisie, Op.111 (Fantazja, Op.111)La naissance de Vénus, Op.29 (Narodziny Wenus, Op.29)Les Djinns, Op.12 (Les Djinns, op.12)MadrigalMasques et Bergamasques, suite, Op.112 (Maski i Bergamo, apartament, Op.112)PavanePelléas et Mélisande (Pelléas i Mélisande)Pénélope (Penelopa)ProméthéeRequiemShylock, suite, Op.57 (Shylock, apartament, Op.57)

Aranżacje dla: Orkiestra

4 Songs, Op.39 (4 Utwory, op.39)9 Préludes, Op.103 (9 Preludiów Op.103)Ballade, Op.19 (Ballada, op.19)Berceuse, Op.16 (Berceuse op.16)Cantique de Jean RacineDolly (Laleczka)Élégie (Elegie)Les Djinns, Op.12 (Les Djinns, op.12)PavaneThème et variations, Op.73 (Wariacje, Op.73)
Wikipedia
Gabriel Urbain Fauré (ur. 12 maja 1845 Pamiers, zm. 4 listopada 1924 w Paryżu, pochowany na Cmentarzu Passy) – francuski kompozytor i organista.
W latach 1854-1864 studiował w szkole muzycznej L. Niedermeyera, gdzie jego profesorem gry na fortepianie był Camille Saint-Saëns, po czym został organistą w kościele St. Sauveur w Rennes; po 1870 był w Paryżu organistą kościołów St. Honore d’Eylau, St. Sulpice i od 1877 św. Magdaleny. W 1896 został na miejsce J. Masseneta profesorem kompozycji w Konserwatorium Paryskim, a w 1905 – dyrektorem tej uczelni (do 1920). Jego uczniami byli m.in. M. Ravel, Ch. Koechlin, F. Schmitt, J. Roger-Ducasse, A. Caplet, N. Boulanger, E. Vuillermoz, G. Enescu. Pod koniec życia ogłuchł.
Fauré był mistrzem małych form, stąd przewaga w jego twórczości pieśni i utworów fortepianowych. Miał ogromną inwencję melodyczną, wrażliwość harmoniczną, poczucie proporcji, nie ulegając żadnym wpływom, doprowadził swoją sztukę do klasycznej prostoty i klarowności. Zwłaszcza we Francji zdobył sobie wysoką pozycję.
Wraz z Césarem Franckiem reprezentuje narodową muzykę francuską. Prócz znakomitych pieśni i utworów fortepianowych, napisał sławną sonatę skrzypcową op. 13 i drobne liryki skrzypcowe, trio fortepianowe, dwa kwartety i kwintety fortepianowe, suitę orkiestralną, symfonię d-moll, utwory chóralne z orkiestrą, w końcu utwory religijne i mszę na 3 głosy żeńskie z organami.
Odznaczony został Legią Honorową, kolejno w stopniu kawalera (1890), oficera (1903), komandora (1910), wielkiego oficera (1920) i krzyżem wielkim (1923). Od władcy Hiszpanii otrzymał Order Izabeli Katolickiej (1908), a od księcia Monako Wielką Wstęgę Orderu św. Karola (1913).