Orkiestra Solo
Orkiestra + ...
Dla początkujących
Kompozytorzy

Johann Adolf Hasse

Wszystkie Kompozycje

Kompozycje dla: Orkiestra

#Aranżacje dla: Orkiestra
#Partie dla: Orkiestra
według popularności

#

6 Concertos, Op.4 (Koncerty, Op.4 6)

A

Achille in Sciro (Achilles w Skyros)Ad te levavi animam meamAdriano in Siria (Adriano w Syrii)Alcide al bivio (Alcide al Bivio)Alessandro nell'Indie (Alexander nell'Indie)AlfonsoAntigonoAntonio e CleopatraArminioArtaserseArtemisiaAtalantaAttalo, re di Bitinia (Attalus, król Bitynii)Attilio Regolo (Mysikrólik)

C

Cajo FabricioCatone in Utica (Catone w Utica)Che ti dirò Regina (Powiem ci, że królowa)Cleofide

D

DalisaDidone abbandonata (Dido opuszczony)Dixit Dominus in G major, MülH 164/3

E

Enea in Caonia (Enea w Caonia)EuristeoEzio

G

Gerone tiranno di Siracusa (Hiero, tyran Syrakuz)Grande Augusto ricevi fra tanti ardenti voti (Pobierz wielką Augustus wśród wielu żarliwych pragnień)Grilletta e Porsugnacco

I

I pellegrini al sepolcro di Nostro Signore (Pielgrzymi do sanktuarium Matki Pana)Il cantico de' tre fanciulli (Piosenka z "trójką dzieci)Il Ciro riconosciuto (Ciro uznane)Il DemetrioIl Giuseppe riconosciuto (Józef uznane)Il natal di GioveIl re pastore (Il Re Pastore)Il RuggieroIl sogno di ScipioneIl trionfo di Clelia (Triumf Clelia)IreneIssipile

L

La caduta di GericoLa conversione di Sant' AgostinoLa danza (Taniec)La deposizione della croce (Z krzyża)La NittetiLa sorella amante (Siostra kochanek)La spartana generosa (Hojny Spartana)L'Amor prigioniero (Więzień Amor)Larinda e Vanesio (Larinda i Vanesio)L'asilo d'amore (Osoba ubiegająca się o miłości)Laudate coeliLe virtù appiè della croceL'eroe cinese (Chiński bohater)LeucippoL'IpermestraL'Olimpiade (Igrzyska Olimpijskie)Lucio Papirio

M

Meisterstücke des italiänischen GesangesMiserere in C minor (Miserere c-moll)Missa in D major (Missa in D-dur)Missa in D minorMissa in G major (Missa G-dur)Missa in G minor (Missa g-moll)Missa in G minor 'Ultima'

N

Numa Pompilio

P

PartenopePiramo e Tisbe

R

Requiem in C major (Requiem C-dur)Romolo ed Ersilia (Romulus i Ersilia)

S

S. Petrus et S. Maria MagdalenaSalve Regina in E-flat major (Salve Regina w E-dur)Sant'Elena al Calvario (SANT'ELENA do Kalwarii)Sei tu Lidippe, o il sole (Czy Lidippe, lub słońcem)Selected Arias (Wybrane Arias)Semiramide riconosciuta (Semiramide uznane)SenocritaSenz'attender che di maggio (Senz'attender które maja)SiroeSolimano

T

Te DeumTito Vespasiano

Z

Zenobia

Aranżacje dla: Orkiestra

Laudate coeli

Partie dla: Orkiestra

Demofoonte
Wikipedia
Johann Adolf Hasse (ur. ok. 25 marca 1699 w Bergedorfie, zm. 16 grudnia 1783 w Wenecji) – niemiecki kompozytor doby późnego baroku. Pod koniec życia dostosował swą muzykę do stylu klasycystycznego. Obok Georga Philippa Telemanna Hasse był w swych czasach uważany za największego z kompozytorów niemieckich.
Hasse urodził się 25 marca 1699 r. w Bergedorfie niedaleko Hamburga, gdzie ojciec nauczył go podstaw muzyki. Obdarzony ładnym tenorem, poświęcił się karierze śpiewaczej i przystąpił do trupy artystycznej, którą kierował Reinhard Keiser, i w którego orkiestrze Händel grał nieco wcześniej drugie skrzypce. Hasse odniósł sukces i został zatrudniony w operze dworskiej księstwa Brunszwik-Lüneburg. Tam debiutował jako kompozytor oper (Antigonus 1723). Książę sfinansował dalszą naukę Hassego w Italii. W 1724 roku Hasse odwiedził Neapol i uczył się u Nicola Porpory, z którym nie zgadzał się w wielu kwestiach muzycznych, a także innych. W Neapolu jego przyjacielem i przez jakiś czas przewodnikiem muzycznym został Alessandro Scarlatti. Dzięki niemu Hasse mógł wystawić operę, którą śpiewali potem Farinelli i słynna śpiewaczka Tesi.
Hasse stał się popularny i zaczął komponować dla królewskiej opery w Neapolu. W 1726 udał się na objazd całych Włoch. W Wenecji (1727) poznał słynną śpiewaczkę, w której się zakochał. Faustina Bordoni (urodzona w Wenecji w 1693 r.) wyszła za niego w 1730 roku. Król Polski August II Mocny zaprosił słynną parę do Drezna. W 1731 August II mianował Hassego królewsko-polskim i elektorsko-saskim kapelmistrzem (Königlich-Polnischer und Kurfürstlich-Sächsischer Kapellmeister). Hasse pozostał tam dwa lata, po czym wrócił do Włoch, a stamtąd podążył do Londynu. W Londynie od 1733 przyłączył się do Porpory konkurującego z Händlem. Pozostał tam jednak tylko tak długo, jak wystawiano tam napisaną przez Hassego w 1730 roku operę Artaserse (pierwsze wystawienie Wenecja 1730).
Faustina stała się ulubienicą publiczności i (kochliwego) elektora. Zrozpaczony Hasse mógł widywać się z żoną jedynie czasami. Dopiero w 1739 roku, gdy August II już nie żył, Hasse zdecydował osiedlić się w Dreźnie na stałe. Mieszkali tam z żoną do 1763 roku, gdy wycofali się z aktywnego życia artystycznego. Żyli odtąd z dość wysokiej renty. Jednak nie na długo zadowalało to energicznego Hassego, który pojechał z rodziną do Wiednia, gdzie wystawił swą ostatnią operę Ruggiero (1771). W Wiedniu wysłuchał też dzieła czternastoletniego Mozarta, o którym stwierdził, że „ten młodzik przebije nas wszystkich”. Na życzenie żony powrócili do Wenecji, gdzie Hasse zmarł w 1783 roku.
W okresie służby dla Augusta III Hasse osobiście nadzorował i prowadził premiery swych oper przeznaczonych dla Drezna, jednak czas, gdy dwór króla przenosił się do Warszawy, kompozytor na ogół wykorzystywał, by wraz z Faustiną podróżować do Włoch i tam wystawiać swe dzieła. Udokumentowany źródłowo jest tylko jeden pobyt Hassego w Warszawie w latach 1762–1763, lecz Alina Żórawska-Witkowska, badaczka polskiej kultury muzycznej w XVIII w., wysuwa hipotezę, iż mógł bywać w tym mieście także w 1754, 1759, 1760 i 1761 przy okazji wystawień tu swych oper. Jedna z nich, Zenobia, powstała specjalnie z myślą o królewskim teatrze w Warszawie (tzw. Operalni) i tu miała swą premierę w 1761 z okazji urodzin króla. Inne opery Hassego, które po drezdeńskich premierach wystawiano (nierzadko w postaci zaadaptowanej do lokalnych warunków) w Warszawie, to m.in. Nitteti, Demofoonte, Artaserse, Semiramide riconosciuta, Il trionfo di Clelia, Ciro riconosciuto oraz Il re pastore, a także serenata Sogno di Scipione oraz oratoria (szczególnym powodzeniem cieszyło się I pellegrini al sepolcro di Nostro Signore oraz Cantico de’ tre fanciulli). Nie są potwierdzone pobyty Hassego w innych polskich ośrodkach, lecz nie można wykluczyć, iż mógł towarzyszyć Augustowi III podczas jego wizyt na magnackich dworach.
Jego dzieła to 120 oper, wiele oratoriów, kantat, mszy i najróżniejsze utwory instrumentalne. Podczas oblężenia Drezna przez Prusaków w 1760 roku większość jego manuskryptów, zgromadzonych do wspólnego wydania pod elektorskim patronatem, spłonęła. Niektóre jednak, jak opera Alcide al Bivio (1760), przetrwały i zostały opublikowane. Ich oryginały znajdowały się w bibliotekach Wenecji i Drezna.
Se del fiume, from Artaserse (1730-1734)