Orkiestra Solo
Orkiestra + ...
Dla początkujących
Kompozytorzy

Joseph Haydn

Wszystkie Kompozycje

Kompozycje dla: Orkiestra

#Aranżacje dla: Orkiestra
alfabetem
Symfonia pożegnalnaThe Creation (Stworzenie)Symphony No. 104 (Symfonia nr 104)Cello Concerto No. 1 (Koncert wiolonczelowy nr 1)Trumpet ConcertoKsiężycowy światSymphony No. 101 (Symfonia nr 101)Symphony No. 100Symphony No. 103Cello Concerto No. 2 (Koncert wiolonczelowy nr 2)Symphony No. 92Symphony No. 88 (Symfonia nr 88)Missa in Angustiis (Missa w Angustiis)Stabat MaterThe Seasons (Pory roku)Symphony No. 1 (Symfonia nr 1)Die Worte des Erlösers am Kreuze, Hob.XX:2TheresienmesseSymphony No. 6 (Symfonia nr 6)Missa Sancti Bernardi von OffidaSymphony No. 99Symphony No. 83L'isola disabitata (Bezludna wyspa)Oboe ConcertoSymphony No. 102Missa Cellensis in honorem Beatissimae Virginis Mariae (Missa Cellensis w honorem Beatissimae Virginis Mariae)Violin Concerto in C major, Hob.VIIa:1Keyboard Concerto in C major, Hob.XVIII:1HarmoniemesseSymphony No. 96Cello Concerto No.5 in C major, Hob.VIIb:5Dusza filozofa albo Orfeusz i EurydykaSymphony No. 82Horn Concerto No. 1 (Horn Concerto No 1)Symphony No. 31 (Symfonia nr 31)Smith Newell PenfieldSymphony No. 86Symphony No. 7 (Symfonia nr 7)Symphony No. 85 (Symfonia nr 85)Symphony No. 98Symphony No. 2 (Symfonia nr 2)Symphony No. 26Symphony No. 60 (Symfonia nr 60)Symphony No. 22 (Symfonia nr 22)Symphony No. 39 (Symfonia nr 39)Symphony No. 13 (Symfonia nr 13)Symphony No. 90 (Symfonia nr 90)Symphony No. 27 (Symfonia nr 27)Symphony No. 95Symphony No. 91Symphony No. 53Symphony No. 59Symphony No. 49Symphony No. 9 (Symfonia nr 9)Symphony No. 87Symphony No. 75Symphony No. 10 (Symfonia nr 10)Symphony No. 52Symphony No. 55 (Symfonia nr 55)Symphony No. 48Unfinished Oratorio, Hob.XXIVa:9Symphony No. 84Symphony No. 16 (Symfonia nr 16)Symphony No. 51Symphony No. 70Symphony No. 14 (Symfonia nr 14)Symphony BSymphony No. 15 (Symfonia nr 15)Symphony No. 89Symphony No. 20 (Symfonia nr 20)Symphony No. 18 (Symfonia nr 18)Symphony No. 17 (Symfonia nr 17)Symphony No. 24 (Symfonia nr 24)Symphony No. 50Symphony No. 25 (Symfonia nr 25)Symphony No. 56SchöpfungsmesseSymphony No. 21 (Symfonia nr 21)Symphony No. 23 (Symfonia nr 23)ArmidaSymphony No. 32 (Symfonia nr 32)Symphony No. 19 (Symfonia nr 19)Symphony No. 54Symphony No. 37Symphony No. 69Symphony No. 33Symphony No. 57Symphony No. 61Symphony No. 65Symphony No. 58Missa Sancti NicolaiKeyboard Concerto No. 11Symphony No. 72Symphony No. 66Der Sturm, Hob.XXIVa:8Divertimento in G major, Hob.X:4Missa in tempore belliIl ritorno di Tobia (Powrót Tobiasza)Symphony No. 74Te Deum in C major, Hob.XXIIIc:2Missa CellensisSinfonien und Quartette (Symfonie i kwartety)Keyboard Concerto in C major, Hob.XVIII:5Symphony No. 93Symphony No. 44Symphony No. 47Sinfonia Concertante (Symfonia koncertująca)Symphony No. 63Symphony No. 12 (Symfonia nr 12)Symphony No. 46Symphony No. 73London Symphonies12 Symphonies (12 Filharmonie)Symphony No. 67Symphony No. 42La fedeltà premiataSymphony No. 94 (Symfonia nr 94)Symphony No. 64Symphony No. 81Symphony No. 79Symphony No. 80Symphony No. 68Symphony No. 77L'incontro improvvisoSymphony No. 28 (Symfonia nr 28)12 Minuets, Hob.IX:113 Symphonies (3 Filharmonie)3 Symphonies, Op.223 Symphonies, Op.513 Symphonies, Op.524 Symphonies and Quartets, Op.126 Symphonies, Op.13 (6 Filharmonie, Op.13)The Seven Last Words of Christ (Siedem Ostatnich Słów Chrystusa)Divertimento in B-flat major, Hob.II:12Divertimento in D major, Hob.II:13Divertimento in D major, Hob.II:18Divertimento in G major, Hob.II:19Keyboard Concerto in G major, Hob.XVIII:4Mass in E-flat major, Hob.XXII:4Orlando paladinoOverture in D major, Hob.Ia:4Overture in D major, Hob.Ia:7Overtures and Symphonies (Uwertury i symfonie)Symphony No. 11 (Symfonia nr 11)Symphony in D major, Hob.I:D7Symphony in E-flat major, Hob.I:Es4Violin Concerto in A major, Hob.VIIa:38 Nocturnes, Hob.II:25–32Keyboard Concerto in F major, Hob.XVIII:3Symphony ASymphony No. 11 (Symfonia nr 11)Symphony No. 29 (Symfonia nr 29)Symphony No. 30Symphony No. 34Symphony No. 35 (Symfonia nr 35)Symphony No. 36Symphony No. 38 (Symfonia nr 38)Symphony No. 40 (Symfonia nr 40)Symphony No. 41 (Symfonia nr 41)Symphony No. 62Symphony No. 71Symphony No. 76Symphony No. 78Symphony No. 8 (Symfonia nr 8)Te Deum in C major, Hob.XXIIIc:1Symphony No. 3 (Symfonia nr 3)Symphony No. 43Symphony No. 5 (Symfonia nr 5)Symphony No. 4 (Symfonia nr 4)

Aranżacje dla: Orkiestra

Cello Concerto No. 1 (Koncert wiolonczelowy nr 1)Symphony No. 100Divertimento in C major, Hob.XVI:1Violin Concerto in G major, Hob.VIIa:4*Symphony No. 83Horn Concerto No. 1 (Horn Concerto No 1)Symphony No. 2 (Symfonia nr 2)Symphony No. 39 (Symfonia nr 39)Symphony No. 56Keyboard Concerto No. 11Il ritorno di Tobia (Powrót Tobiasza)Symphony No. 94 (Symfonia nr 94)
Wikipedia
Franz Joseph Haydn (ur. 31 marca 1732 w Rohrau, zm. 31 maja 1809 w Wiedniu) – austriacki kompozytor klasycyzmu, najstarszy z tzw. trzech klasyków wiedeńskich, obok Wolfganga Amadeusa Mozarta i Ludwiga van Beethovena.
Joseph Haydn był jednym z głównych przedstawicieli muzyki klasycystycznej oraz jednym z tych, którzy zdefiniowali główne formy muzyczne tej epoki.
Szczególnie interesujące są jego dzieła z lat 1760–1770, tworzone w stylu Sturm und Drang, który był awangardowym kierunkiem w ramach kultury klasycystycznej, będąc jednocześnie zapowiedzią romantyzmu. W muzyce Haydna objawiło się to stosowaniem niecodziennych akordów, rzadkich tonacji molowych oraz nieoczekiwanych zmian nastroju.
Jego młodszy brat, Michael Haydn (1737-1806), był także cenionym kompozytorem, działającym przede wszystkim w Salzburgu.
Joseph Haydn urodził się 31 marca 1732 w Rohrau – małej wiosce w Dolnej Austrii nad ówczesną granicą węgierską. Był jednym z 12 dzieci wiejskiego cieśli Mathiasa (Mateusza) i Anny Marii Koller. Muzykalny i obdarzony pięknym głosem, od 1738 roku uczył się muzyki w Hainburgu, gdzie został dostrzeżony przez dyrygenta chóru przy katedrze św. Szczepana w Wiedniu. Tam kształcił się w grze na skrzypcach i fortepianie. Około 1748 lub 1749 roku po przejściu mutacji musiał opuścić chór i zaczął zarobkować jako muzyk w Wiedniu. Przez pewien czas był akompaniatorem Nicola Porpory, od którego pobierał również lekcje kompozycji. W 1759 roku został kompozytorem nadwornym hrabiego Morzina w Dolnej Lukawicy.
W roku 1761 Joseph Haydn został zatrudniony jako nadworny kompozytor i wicekapelmistrz na dworze węgierskiej rodziny arystokratycznej, Esterházych. Pozostał w jej służbie przez prawie 30 lat – do 1790 roku, zdobywając w tym czasie ogromną sławę. W 1766 roku Haydn został jedynym kapelmistrzem, kiedy zmarł główny kapelmistrz Gregor Joseph Werner (1693–1766), niepałający sympatią do kompozytora. W tym samym roku odbyło się poświęcenie nowego pałacu Esterháza nad Jeziorem Nezyderskim. Pałac kosztował fortunę i w zamyśle księcia Mikołaja Esterházego miał być „węgierskim Wersalem”. Książę wybudował tam teatr; odtąd muzyka operowa zajęła ważną pozycję w twórczości Haydna.
Pierwsze opery (La Canterina 1766, Lo speziale 1768) to opery komiczne. Haydn komponował je specjalnie dla księcia tria na baryton (ulubiony instrument księcia), altówkę i wiolonczelę; w latach 1765–1775 powstało 126 takich kompozycji. W 1768 roku podczas pożaru domu Haydna w Eisenstadt część kompozycji uległa zniszczeniu. Lata 70. były okresem świetności pałacu w Esterházie, który odwiedziły w tym czasie znane osobistości (m.in. cesarzowa Maria Teresa).
O prywatnym życiu Haydna i jego działalności w tych latach brak bliższych danych. W 1776 roku powtórny pożar domu kompozytora zniszczył wiele dalszych kompozycji. W 1776 roku Haydn otrzymał propozycję napisania opery dla dworu cesarskiego w Wiedniu. Jako libretto wybrano La vera costanza; wskutek intryg dworskich nie doszło jednak do wystawienia opery (wykonana została 3 lata później w Esterházie). W 1790 roku zmarł książę Mikołaj, a jego następca Antoni I z powodu kłopotów finansowych rozwiązał orkiestrę.
We wrześniu 1790 roku Haydn wyjechał do Wiednia, gdzie od Johanna Petera Salomona otrzymał propozycję wyjazdu do Anglii oraz kontrakt na napisanie dwunastu symfonii (wśród nich znalazły się również utwory napisane przez Haydna już wcześniej), którymi kompozytor miał dyrygować podczas koncertów w Hanover Square Rooms. W koncertach tych wystąpili wysokiej klasy wykonawcy i cieszyły się one wielkim powodzeniem. W lipcu 1791 Uniwersytet Oksfordzki nadał kompozytorowi gradum doctoris in musica honoris causa; podczas uroczystości wykonano Symfonię G-dur, która z tej przyczyny otrzymała nazwę Oksfordzkiej.
W czerwcu 1792 roku Haydn powrócił do Wiednia; w styczniu 1794 roku wyjechał powtórnie do Londynu, by występować nadal na koncertach Salomona. W 1795 roku Haydn brał udział w serii koncertów »Opera Concerts«, dla których skomponował trzy ostatnie symfonie. W 1795 roku opuścił Anglię, by objąć kierownictwo kapeli Niklósa II Esterházego (następcy zmarłego księcia Antoniego I). Kontrakt przewidywał pisanie jednej mszy rocznie; stąd w latach 1796–1802 powstało sześć mszy. W tym czasie Haydn rozpoczął pracę nad Stworzeniem świata, które ukończył w 1798 roku; w 1801 roku napisał oratorium Pory roku. Ostatnie lata życia spędził głównie w Wiedniu, na wakacje wyjeżdżając do Eisenstadt.
Haydn był przyjacielem Mozarta, z którym podziwiali się nawzajem. Znał też młodszego od siebie Ludwiga van Beethovena, który uważał go za swojego mistrza i nauczyciela. Haydn zaprzestał komponowania w 1803 roku, na sześć lat przed śmiercią, gdyż pogarszał się jego stan fizyczny; m.in. miał problemy z chodzeniem. Do jego ostatnich dzieł należą oratoria Stworzenie świata i Pory roku.
Haydn pozostawił po sobie olbrzymią liczbę dzieł, z których wiele weszło na stałe do kanonu muzyki poważnej. Zmarł 31 maja 1809 roku w Wiedniu, w wieku 77 lat. Pośmiertnie zwolennicy frenologii odcięli Haydnowi głowę, by zbadać, gdzie w czaszce zlokalizowany jest geniusz artysty. Frenologia nie potwierdzała faktu czyjegoś geniuszu na podstawie wielkości mózgu, jak na początku sądzono, jedynie zwróciła uwagę na zróżnicowane miejsca w mózgu, pełniące różne, czasem odrębne funkcje.
Symfonie Josepha Haydna cz. I, Symfonie 1-81
Symfonie Josepha Haydna cz. II, Symfonie 82-87 Paryskie
Symfonie Josepha Haydna cz. III, Symfonie 88-92
Symfonie Josepha Haydna cz. IV, Symfonie 93-104 Londyńskie
Symfonie Josepha Haydna cz. V, Symfonie 105-108
Oratoria Josepha Haydna
Msze Josepha Haydna
Utwory Haydna zostały skatalogowane przez holenderskiego muzykologa Anthony’ego van Hobokena. Katalog Hobokena jest ułożony systematycznie (według gatunków muzycznych). Używa się skrótu Hob. (czasem tylko H), np:
Symbol literowy po dwukropku oznacza, że autorstwo Haydna jest wątpliwe, np.: Koncert skrzypcowy D-dur Hob.VIIa:D1 – autorem koncertu jest Carl Stamitz.