Skrzypce Solo
Skrzypce + ...
Dla początkujących
Kompozytorzy

Émile Jaques-Dalcroze

Wszystkie Kompozycje

Kompozycje dla: Skrzypce

#Aranżacje dla: Skrzypce
#Partie dla: Skrzypce
według popularności
2 Pièces, Op.2 (2 sztuki, Op.2)Echos du DancingFantasia appassionata, Op.53 (Namiętny Fantasy, Op.53)Nocturne, Op.49 (Nokturn op.49)Poème for Violin and OrchestraRythmes de danse (Rytmy taneczne)Serenade for String Quartet, Op.61 (Serenada na kwartet smyczkowy, op.61)Violin Concerto No.1, Op.50 (Koncert skrzypcowy nr 1, Op.50)

Aranżacje dla: Skrzypce

3 Morceaux, Op.48Nocturne, Op.49 (Nokturn op.49)Poème for Violin and OrchestraViolin Concerto No.1, Op.50 (Koncert skrzypcowy nr 1, Op.50)

Partie dla: Skrzypce

Serenade for String Quartet, Op.61 (Serenada na kwartet smyczkowy, op.61)
Wikipedia
Émile Jaques-Dalcroze (ur. 6 lipca 1865 w Wiedniu, zm. 1 lipca 1950 w Genewie) – szwajcarski kompozytor i pedagog, twórca rytmiki jako dziedziny kształcenia muzycznego.
Studia muzyczne odbywał w Genewie, Paryżu i Wiedniu. Jego francuscy nauczyciele to Léo Delibes, Gabriel Fauré, Mathis Lussy. W Wiedniu nauki pobierał u Adolfa Prosnitza, Antona Brucknera i Roberta Fuchsa. Oprócz muzyki studiował także malarstwo, poezję i aktorstwo w Comédie-Française.
W 1892 r., mając zaledwie 27 lat, wygrał egzamin konkursowy na profesora solfeżu i harmonii w Konserwatorium Genewskim. Data ta jest początkiem jego pracy pedagogicznej i reformatorskich poszukiwań w nauczaniu solfeżu i muzyki w ogóle.
Po kilku latach pracy pedagogicznej, początkowo tylko ze studentami, a następnie również z dziećmi, formułował swe odkrycia twierdząc, że działanie muzyki nie dotyczy tylko słuchu, ale całego systemu mięśniowego i nerwowego, że rytm i dynamika znajdują odpowiednik w systemie mięśniowym i że pierwotnym instrumentem jest ciało ludzkie, toteż wszelkie odmiany tempa i energii muzycznej można odtwarzać ruchami ciała. Pierwsze publiczne wystąpienia Dalcroze’a, w których przedstawił założenia swej metody i zademonstrował „gimnastykę rytmiczną” to:
oba podczas kolejnych Kongresów Towarzystwa Muzyków Szwajcarskich.
W 1912 roku uczestniczył w Olimpijskim Konkursie Sztuki i Literatury w kategorii muzyka. Nie zajął jednak miejsca na podium, a tytuł jego utworu nie jest znany.