Aleksandr Iljinski
Kompozycje dla: Skrzypce
Eros and Psyche, Op.34Aranżacje dla: Skrzypce
Noure et Anitra, Op.13 (Noure i Anitra, Op.13)WikipediaAleksandr Aleksandrowicz Iljinski (ros. Алекса́ндр Алекса́ндрович Ильи́нский, ur. 12 stycznia/ 24 stycznia 1859 w Carskim Siole, teraz Puszkin, zm. 23 lutego 1920 w Moskwie) – rosyjski kompozytor, pedagog, historyk i teoretyk muzyki.
Studiował w berlińskim konserwatorium grę fortepianową u
Theodora Kullaka, a latach 1881–1884 kompozycję w Hochschule für Musik w Berlinie u
Woldemara Bargiela. W 1885 ukończył eksternistycznie kompozycję w Konserwatorium Petersburskim.
Po ukończeniu studiów zajął się działalnością pedagogiczną. Wykładał w Szkole Muzyczno-Dramatycznej Towarzystwa Filharmonicznego w Moskwie, gdzie w latach 1885–1905 prowadził klasę fortepianu i kompozycji, uczył także przedmiotów teoretycznych. Od 1905 wykładał w Konserwatorium Moskiewskim teorię muzyki, historię muzyki i kompozycję.
W jego twórczości znajdują się różnorodne gatunki muzyczne, choć wyróżniają się duże formy orkiestralne, m.in. Scherzo symfoniczne i Tańce chorwackie. Jako historyk muzyki znany jest przede wszystkim z książki Biografie kompozytorów IV–XX wieku z rozdziałem o polskich muzykach, który przygotował
Henryk Pachulski.