Skrzypce Solo
Skrzypce + ...
Dla początkujących
Kompozytorzy

Jehan Alain

Wszystkie Kompozycje

Kompozycje dla: Skrzypce

Wikipedia
Jehan Ariste Alain (ur. 3 lutego 1911 w Saint-Germain-en-Laye, zm. 20 czerwca 1940 w Saumur) – francuski kompozytor i organista.
Alain urodził się na zachodnich przedmieściach Paryża, w rodzinie o muzycznych tradycjach. Jego ojciec, Albert Alain (1880–1971), był organistą, kompozytorem, a także budowniczym organów, który studiował u Alexandre’a Guilmant’a oraz Louisa Vierne’a. Młodszy brat Jehana, Olivier Alain (1918–1994), również był organistą, pianistą i kompozytorem. Muzykiem – organistą była też młodsza siostra Jehana – Marie-Claire Alain (1926–2013). Podstawy gry na fortepianie Jehan otrzymał od Augustina Piersona, organisty w katedrze Saint-Louis w Wersalu, zaś gry na organach początkowo uczył go ojciec, który własnoręcznie zbudował czteromanuałowy instrument w rodzinnym salonie. W wieku 11 lat Jehan przejął stanowisko organisty w kościele w Saint-Germain-en-Laye po swoim ojcu.
W latach 1927-1939 uczęszczał do Konserwatorium Muzycznego w Paryżu, gdzie uzyskał pierwszą nagrodę z harmonii u Andre Blocha, a także pierwszą nagrodę z kontrapunktu i fugi u Georges’a Caussade'a. Organy studiował u Marcela Dupré, pod którego kierunkiem w 1939 r. zajął pierwsze miejsce na konkursie organowym wraz z improwizacją. Podczas studiów z kompozycji u Paula Dukasa i Jeana Rogera-Ducasse'a w 1936 r. za swój utwór na organy Suite pour orgue Op. 48: Introduction, variations, Scherzo et Choral uzyskał nagrodę Prix des amis de l'orgue. W 1935 r. został mianowany organistą w kościele Saint-Nicholas de Maisons Laffitte w Paryżu, gdzie pracował przez cztery lata. Regularnie grywał też na organach w synagodze przy ulicy Rue Notre-Dame-de-Nazareth.
Jego krótka kariera kompozytorska rozpoczęła się w 1929 roku i trwała równo przez dziesięć lat aż do wybuchu II wojny światowej. Główny trzon stanowiły utwory organowe. W swojej twórczości inspirował się m.in. językiem muzycznym Claude’a Debussy’ego, a także współczesnym mu Olivierem Messiaenem (zobacz Le jardin suspendu, 1934). Po Międzynarodowej Wystawie Kolonialnej w 1931 r.inspiracje zaczął czerpać również z muzyki, tańca i filozofii Dalekiego Wschodu (widoczne szczególnie w kompozycjach: Deux danses à Agni Yavishta, 1932 i Deuxième fantaisie, 1936). Wpływy muzyki renesansowej i barokowej widoczne są w Variations sur un thème de Clément Janequin, 1937, zaś wpływ muzyki jazzowej w utworze Trois danses z 1939 roku.
Tworzył też muzykę chóralną: msze, w tym Requiem, muzykę kameralną oraz muzykę fortepianową, lecz najbardziej znany jest ze swojej twórczości organowej, spośród której najbardziej znany utwór to Litanies z 1937 r. Dzieło to poprzedza tekst: Quand l’âme chrétienne ne trouve plus de mots nouveaux dans la détresse pour implorer la miséricorde de Dieu, elle répète sans cesse la même invocation avec une foi véhémente. La raison atteint sa limite. Seule la foi poursuit son ascension. (Kiedy w swej niedoli dusza chrześcijańska nie może znaleźć więcej słów aby wyrazić Boże Miłosierdzie, powtarza wówczas w nieskończoność tę samą litanię...). Motyw żałoby: drugi z tańców w cyklu Trois danses jest dedykowany Odile jako Taniec pogrzebowy heroicznej pamięci.
Zainteresowaniem Alaina była mechanika, był on wprawnym motocyklistą, a w trakcie II wojny światowej służył w Ósmej Dywizji Zmechanizowanej armii francuskiej jako kurier-motocyklista. Zginął tragicznie 20 czerwca 1940 roku podczas akcji zbrojnej w Saumur (zabijając przed śmiercią 16 żołnierzy niemieckich), za co został pośmiertnie odznaczony. Zostawił swoją żonę Madeleine Payan, którą poślubił w 1935 roku, a także trójkę dzieci.
Maurice Duruflé złożył muzyczny hołd Alainowi swoją kompozycją organową Prélude et fugue sur le nom d'A.L.A.I.N op. 7.
JA oznacza Jehan Alain.
1929 – 4 opusy:
1930 – 14 opusów:
1931 – 12 opusów:
1932 – 14 opusów:
1933 – 6 opusów:
1934 – 5 opusów:
1935 – 13 opusów:
1936 – 4 opusy:
1937 – 13 opusów:
1938 – 21 opusów:
1939 – 3 opusy:
Bez roku powstania – 17 opusów: