Skrzypce Solo
Skrzypce + ...
Dla początkujących
Kompozytorzy

Samuel Capricornus

Wszystkie Kompozycje

Kompozycje dla: Skrzypce

według popularności

A

Ad te suspiroAdeste omnes fideles

B

Beati inmaculati in via a 13 (Błogosławionych inmaculati się przez 13)

C

Celebrabo te DomineChaconne in D major (Chaconne D-dur)Christus ist erstanden (Chrystus zmartwychwstał)

D

Der Herr ist gerecht in allen seinen WegenDulcis Christe bone Jesu

E

Exaudi me Domine

G

Gaudens gaudeboGroß und wundersam sind deine Werk'

H

Herr Jesu Geist wahr' Mensch und Gott

J

Jauchzet dem Herrn alle Welt (Joyful Noise Panu całego świata)Jesu benigne â cuius igneJesu clemens pie DeusJesu du höchste GütigkeitJudica Domine iudica nocentes me

K

Kommet laßt uns auf den Berg des Herrn gehen

M

MagnificatMass in G minor (Msza g-moll)Mein Gott und HerrMissa a 9 in G major

O

O venerabile sacramentumOpus aureum missarum

S

Salvum me fac DeusScelta musicaleSonata à 8 in A minor (Sonata A 8 a-moll)Suchet den Herrn weil er zu finden istSurrexit pastor bonus (Surrexit Bonus Pastor)

V

Venite ad me (Venite ogłoszenie mnie)

W

Wenn ich fürs Gericht soll treten
Wikipedia
Samuel Capricornus, właśc. Samuel Friedrich Bockshorn (ur. 21 grudnia 1628 w Žerčicach, zm. 10 listopada 1665 w Stuttgarcie) – niemiecki kompozytor, kapelmistrz i nauczyciel muzyki czeskiego pochodzenia.
Przyszedł na świat w rodzinie pastora ewangelickiego wyznania augsburskiego, w trakcie wojny trzydziestoletniej, która zmieniła strukturę religijną całych społeczności i wielu zmusiła do emigracji w poszukiwania wolności religijnej.
Jego rodzinne Žerčice były w roku 1639, podczas wtargnięciu Szwedów do Czech, całkowicie spalone. Mieszkańcy rozpierzchli się po okolicy, a większość już nigdy nie powróciła. Dlatego też w roku 1640 Capricornus udał się na naukę w gimnazjum do Sopronu, następnie studiował języki i teologię na Śląsku.
Po krótkim pobycie w Strasburgu i Wiedniu (gdzie jako muzyk przebywał na dworze cesarskim i poznał muzykę Giovanni Valentiniego i Antonio Bertalego) oraz w Reutlingen, od roku 1649 sprawował przez dwa lata posadę prywatnego nauczyciela w rodzinie lekarza W. Raygera w Bratysławie. 10 września 1651 ożenił się tam z córką ewangelickiego proboszcza z Koszyc, E. Knoglerius, z którą miał czworo dzieci.
W marcu 1651 został mianowany nauczycielem muzyki w gimnazjum ewangelickim, a wkrótce Director Musicae w Dreifaltigkeitskirche w Bratysławie. Większa część jego twórczości pochodzi właśnie z okresu bratysławskiego. W czasie swej działalności w Bratysławie Capricornus napisał 112 utworów. Wiele z nich opublikował w swych zbiorach Opus Musicum (1655}, w owym czasie jednym z najbardziej rozpowszechnionych zbiorów wokalno-instrumentalnej muzyki liturgicznej oraz Jubilus Bernhardi (1660). Niektóre utwory były też wydane pośmiertnie w Opus aureum missarum (1670).
W Bratysławie Capricornus oprócz swoich utworów wykonywał także dzieła mistrzów włoskich jak Giovanni Antonio Rigatti, Claudio Monteverdi, Alessandro Grandi, Giacomo Carissimi, a także niemieckich jak Heinrich Schütz, Johann Hermann Schein, Michael Praetorius. O wysokim poziomie muzyki na jego chórze możemy sądzić na podstawie zachowanych inwentarzy materiałów nutowych.
W kwietniu 1657 Capricornus opuścił Bratysławę, aby przyjąć posadę nadwornego kapelmistrza księcia Eberharda III w Stuttgarcie. W swym liście pożegnalnym uzasadnia odejście stanem zdrowia. W odpowiedzi mieszkańcy Bratysławy w liście dziękczynnym określili go jako muzyka "o wyjątkowej... pilności, tak że chętnie by go mieli o wiele dłużej". Jest jednak prawdopodobne, że głównym powodem był klimat religijny w monarchii austriackiej.
W Stuttgarcie Capricornus znalazł sprzyjające warunki dla działalności kompozytorskiej. Z tego okresu pochodzi interesujący dokument - polemika z innym stuttgarckim muzykiem, Ph. Boedeckerem, który atakuje Capricornusa. Ten jednak broni swego stylu kompozytorskiego i wskazuje na wzory w twórczości takich kompozytorów, jak G. Valentini i A. Bertali. W latach 1661-65 r. jego uczniem był Johann Fischer.
Capricornus utrzymywał kontakt z wybitnymi muzykami swoich czasów. Korespondował m.in. Heinrichem Schützem, który jego dzieła określił jako „opera virtuosa”. Wpływ Schütza na muzykę Capricornusa daje się zauważyć w zbiorze Theatrum Musicum (1669). Jego utwory dotarły też do Giacomo Carissimiego, który niektóre z nich wykonał w kościele Sant'Apollinare. Nazwiska tych dwóch twórców są ze sobą związane również za sprawą jednego z najwcześniejszych oratoriów, Salomis judicium. Zwykle mówi się, że autorem jest Carissimi, jednak w 1669 zostało opublikowane przez Capricornusa w Theatrum Musicum. Nie jest jasne, kto naprawdę jest autorem tego dzieła.
Capricornus był wyjątkowo płodnym kompozytorem. Pisał utwory niemal wszystkich gatunków. Jego utwory były bardzo popularne i zostały opublikowane za jego życia w wielu zbiorach. Krążyły w odpisach i egzemplarzach drukowanych jeszcze długo po jego śmierci i zostały odnotowane w inwentarzach wielu kościołów i dworów w całej Europie. Jest uważany za jednego z głównych twórców pieśni w swoim czasie. W okresie pomiędzy Heinrichem Schützem i Janem Sebastianem Bachem przyczynił się do rozwoju koncertu duchowego i kantaty.
Później jednak jego imię i muzyka popadły w zapomnienie. Powoli jednak zaczyna wracać na scenę muzyczną dzięki działalności zespołów, specjalizujących się w wykonawstwie muzyki dawnej.