Samuel Capricornus
Kompozycje dla: Skrzypce
A
Ad te suspiroAdeste omnes fidelesB
Beati inmaculati in via a 13 (Błogosławionych inmaculati się przez 13)C
Celebrabo te DomineChaconne in D major (Chaconne D-dur)Christus ist erstanden (Chrystus zmartwychwstał)D
Der Herr ist gerecht in allen seinen WegenDulcis Christe bone JesuE
Exaudi me DomineG
Gaudens gaudeboGroß und wundersam sind deine Werk'H
Herr Jesu Geist wahr' Mensch und GottJ
Jauchzet dem Herrn alle Welt (Joyful Noise Panu całego świata)Jesu benigne â cuius igneJesu clemens pie DeusJesu du höchste GütigkeitJudica Domine iudica nocentes meK
Kommet laßt uns auf den Berg des Herrn gehenM
MagnificatMass in G minor (Msza g-moll)Mein Gott und HerrMissa a 9 in G majorO
O venerabile sacramentumOpus aureum missarumS
Salvum me fac DeusScelta musicaleSonata à 8 in A minor (Sonata A 8 a-moll)Suchet den Herrn weil er zu finden istSurrexit pastor bonus (Surrexit Bonus Pastor)V
Venite ad me (Venite ogłoszenie mnie)W
Wenn ich fürs Gericht soll tretenWikipediaSamuel Capricornus, właśc. Samuel Friedrich Bockshorn (ur. 21 grudnia 1628 w Žerčicach, zm. 10 listopada 1665 w Stuttgarcie) – niemiecki kompozytor, kapelmistrz i nauczyciel muzyki czeskiego pochodzenia.
Przyszedł na świat w rodzinie pastora ewangelickiego wyznania augsburskiego, w trakcie wojny trzydziestoletniej, która zmieniła strukturę religijną całych społeczności i wielu zmusiła do emigracji w poszukiwania wolności religijnej.
Jego rodzinne Žerčice były w roku 1639, podczas wtargnięciu Szwedów do Czech, całkowicie spalone. Mieszkańcy rozpierzchli się po okolicy, a większość już nigdy nie powróciła. Dlatego też w roku 1640 Capricornus udał się na naukę w gimnazjum do Sopronu, następnie studiował języki i teologię na Śląsku.
Po krótkim pobycie w Strasburgu i Wiedniu (gdzie jako muzyk przebywał na dworze cesarskim i poznał muzykę
Giovanni Valentiniego i
Antonio Bertalego) oraz w Reutlingen, od roku 1649 sprawował przez dwa lata posadę prywatnego nauczyciela w rodzinie lekarza W. Raygera w Bratysławie. 10 września 1651 ożenił się tam z córką ewangelickiego proboszcza z Koszyc, E. Knoglerius, z którą miał czworo dzieci.
W marcu 1651 został mianowany nauczycielem muzyki w gimnazjum ewangelickim, a wkrótce Director Musicae w Dreifaltigkeitskirche w Bratysławie. Większa część jego twórczości pochodzi właśnie z okresu bratysławskiego. W czasie swej działalności w Bratysławie Capricornus napisał 112 utworów. Wiele z nich opublikował w swych zbiorach Opus Musicum (1655}, w owym czasie jednym z najbardziej rozpowszechnionych zbiorów wokalno-instrumentalnej muzyki liturgicznej oraz Jubilus Bernhardi (1660). Niektóre utwory były też wydane pośmiertnie w Opus aureum missarum (1670).
W kwietniu 1657 Capricornus opuścił Bratysławę, aby przyjąć posadę nadwornego kapelmistrza księcia Eberharda III w Stuttgarcie. W swym liście pożegnalnym uzasadnia odejście stanem zdrowia. W odpowiedzi mieszkańcy Bratysławy w liście dziękczynnym określili go jako muzyka "o wyjątkowej... pilności, tak że chętnie by go mieli o wiele dłużej". Jest jednak prawdopodobne, że głównym powodem był klimat religijny w monarchii austriackiej.
W Stuttgarcie Capricornus znalazł sprzyjające warunki dla działalności kompozytorskiej. Z tego okresu pochodzi interesujący dokument - polemika z innym stuttgarckim muzykiem, Ph. Boedeckerem, który atakuje Capricornusa. Ten jednak broni swego stylu kompozytorskiego i wskazuje na wzory w twórczości takich kompozytorów, jak G. Valentini i A. Bertali. W latach 1661-65 r. jego uczniem był Johann Fischer.
Capricornus utrzymywał kontakt z wybitnymi muzykami swoich czasów. Korespondował m.in.
Heinrichem Schützem, który jego dzieła określił jako „opera virtuosa”. Wpływ Schütza na muzykę Capricornusa daje się zauważyć w zbiorze Theatrum Musicum (1669). Jego utwory dotarły też do
Giacomo Carissimiego, który niektóre z nich wykonał w kościele Sant'Apollinare. Nazwiska tych dwóch twórców są ze sobą związane również za sprawą jednego z najwcześniejszych oratoriów, Salomis judicium. Zwykle mówi się, że autorem jest Carissimi, jednak w 1669 zostało opublikowane przez Capricornusa w Theatrum Musicum. Nie jest jasne, kto naprawdę jest autorem tego dzieła.
Capricornus był wyjątkowo płodnym kompozytorem. Pisał utwory niemal wszystkich gatunków. Jego utwory były bardzo popularne i zostały opublikowane za jego życia w wielu zbiorach. Krążyły w odpisach i egzemplarzach drukowanych jeszcze długo po jego śmierci i zostały odnotowane w inwentarzach wielu kościołów i dworów w całej Europie. Jest uważany za jednego z głównych twórców pieśni w swoim czasie. W okresie pomiędzy Heinrichem Schützem i Janem Sebastianem Bachem przyczynił się do rozwoju koncertu duchowego i kantaty.
Później jednak jego imię i muzyka popadły w zapomnienie. Powoli jednak zaczyna wracać na scenę muzyczną dzięki działalności zespołów, specjalizujących się w wykonawstwie muzyki dawnej.