Skrzypce Solo
Skrzypce + ...
Dla początkujących
Kompozytorzy

Siemion Czerniecki

Wszystkie Kompozycje

Kompozycje dla: Skrzypce

Wikipedia
Siemion Aleksandrowicz Czerniecki (ros.Семё́н Алекса́ндрович Черне́цкий) (właściwie Salomon Isajewicz Sztember; ur. 1881, zm. 1950) – wojskowy, dyrygent, kompozytor, organizator i szef pierwszych radzieckich wojskowych orkiestr, jeden z twórców radzieckiego wojskowego marsza, pedagog muzyczny, Laureat nagrody Nagrody Stalinowskiej drugiego stopnia (1946), Zasłużony działacz sztuki RFSRR (1936), profesor (1946), generał-major (1943), inspektor orkiestr wojskowychArmii Czerwonej w latach 1924-1949.
S.A. Czerniecki urodził się w Odessie w muzycznej rodzinie. Jego ojciec Isaj Aleksandrowicz Sztember był skrzypkiem i nauczycielem gry na skrzypcach, matka Dora Isajewna Czerniecka – nauczycielką gry na fortepianie. Kuzyn – kompozytor i dyrygent Lew Izaakowicz Czerniecki. Wszystkie trzy siostry – Estera, Nadija i Wiera zostały pianistkami. Pierwsze lekcje muzyki pobierał pod kierunkiem matki. W latach 1892–1893 uczył się gry na puzonie w orkiestrze 24-go Łubieńkiego pułku dragonów w Kiszyniowie (kapelmistrzem pułku był jego wuj). W latach 1893–1897 studiował na odeskim oddziale Cesarskiego Towarzystwa Muzycznego (odeskiej szkole muzycznej). Uczył się tam gry na puzonie i fortepianie.
W 1900 roku, z powodu ciężkiej sytuacji materialnej rodziny po śmierci ojca nie ukończył szkoły, został wysłany do Kiszyniowa do starszego brata matki – kapelmistrza 24 Łubieńskiego Pułku Dragonów (później huzarów). W Kiszyniowie ukończył zajęcia muzyczne lokalnego oddziału Cesarskiego Towarzystwa Muzycznego i postanowił poświęcić się muzyce wojskowej. Najpierw próbował swoich sił jako asystent swego wuja, a w 1903 r. sam stał się kapelmistrzem 14 brygady artylerii. W tym samym roku podczas pogromu Żydów brał udział w organizacji samoobrony, został ciężko ranny i stracił lewe oko.
Do 1908 roku służył jako kapelmistrz 14-ej brygady artylerii w Kiszyniowie, a następnie 60-ego Zamojskiego Pułku Piechoty w Odessie, jednocześnie wykładał muzykę i śpiew chóralny w odeskiej rzemieślniczej szkole zawodowej towarzystwa „Praca”, a także w ludowej szkole zawodowej nr 12, sierocińcu i żeńskim gimnazjum. W 1911 roku rozpoczął studia w Petersburskim Konserwatorium, które ukończył w 1917 roku w klasie A. K. Glazunowa.
W 1918 Czerniecki dobrowolnie zgłosił się do Armii Czerwonej i został mianowany szefem sekcji orkiestr wojskowych okręgu Piotrogrodu.
W 1924 roku Czernieckiego mianowano inspektorem orkiestr wojskowych Armii Czerwonej, w 1926 roku utworzył Orkiestrę Moskiewskiego Garnizonu, którą kierował od 1932 roku. W 1928 roku założył i prowadził orkiestrę symfoniczną Centralnego Domu Armii Czerwonej. W 1935 roku założył orkiestrę Ludowego Komisariatu Obrony, która stała się później pierwszą orkiestrą Ministerstwa Obrony ZSRR, kierował nią aż do 1949 roku. Oprócz tego Czerniecki pomagał w organizacji orkiestr sztabów okręgów wojskowych i wojskowych uczelni, a także zbiorczych orkiestr dużych garnizonów. Pod jego kierownictwem orkiestra moskiewskiego garnizonu zaczęła występować nie tylko w wojsku, ale i uczestniczyć w życiu społeczno-politycznym i w kulturalnych imprezach masowych (takich jak świąteczne koncerty w Teatrze Wielkim).
W 1946 roku Czerniecki uległ paraliżowi i zmuszony był wycofać się z aktywnej działalności. S.A. Czerniecki zmarł 13 kwietnia 1950 w Moskwie. Został pochowany z honorami na Cmentarzu Nowodziewiczym (kwatera nr 3). Miał 68 lat.
Jednym z kierunków działalności Czernieckiego, któremu poświęcał stałą uwagę, było przygotowywanie wojskowych muzyków. Z inicjatywy Czernieckiego otwarto wojskowe szkoły muzyczne w różnych miastach ZSRR. Osobiście kierował szkołą w Petersburgu. W 1937 roku z jego inicjatywy zorganizowano trzy średnie wojskowo-muzyczne szkoły, z których jedna działa do dziś. Dla odeskiej wojskowej szkoły muzycznej S.A. Czerniecki osobiście wybierał chłopców z tamtejszych domów dziecka.
Czerniecki napisał ponad 100 marszów (według niektórych danych około 200) i pieśni patriotycznych. W swoich marszach wojskowych Czerniecki kontynuował tradycje przedrewolucyjnej rosyjskiej wojskowej kultury muzycznej. Wśród najbardziej znanych i popularnych marszów, pod które wciąż odbywają się parady na placu Czerwonym, są m.in.: uroczysty marsz „Rokossowski”, „Salut Moskwy”, „Marsz żołnierzy”, „Chwała Ojczyźnie”, „Wejście Armii Czerwonej do Budapesztu”, „Wejście Armii Radzieckiej do Bukaresztu”.