Skrzypce Solo
Skrzypce + ...
Dla początkujących
Kompozytorzy

Sigismund Thalberg

Wszystkie Kompozycje

Kompozycje dla: Skrzypce

#Aranżacje dla: Skrzypce
według popularności
Grand duo concertant sur des motifs de Semiramide, Op.54 (Grand Duo Koncert względami Semiramide, Op.54)Grand duo de concert sur des mélodies styriennes, Op.61Grand Fantaisie sur l'Opéra 'Beatrice di Tenda' de Bellini, Op.49 (Wielki Fantaisie sur l'Opera "Beatrice di Tenda" de Bellini, op.49)Piano Trio, Op.69 (Trio Fortepian, Op.69)

Aranżacje dla: Skrzypce

Fantasia on Rossini's 'Semiramide', Op.51 (Fantazja na temat Rossiniego "Semiramide", Op.51)Grand Fantaisie sur l'Opéra 'Beatrice di Tenda' de Bellini, Op.49 (Wielki Fantaisie sur l'Opera "Beatrice di Tenda" de Bellini, op.49)Grande fantaisie sur 'Les Huguenots', Op.43
Wikipedia
Sigismund Thalberg (ur. 8 stycznia 1812 w Pâquis koło Genewy, zm. 27 kwietnia 1871 w Posillipo koło Neapolu) – austriacki pianista i kompozytor.
Urodził się jako dziecko z nieprawego łoża, prawdopodobnie syn baronowej Wetzlar von Plankenstern. Ojcem był prawdopodobnie książę Franz Joseph von Dietrichstein. Młody Thalberg wychowywał się w pałacu księcia w Wiedniu.
Studiował w Wiedniu teorię muzyki u Simona Sechtera i fortepian u Johanna Nepomuka Hummla i Karola Czernego oraz u Friedricha Kalkbrennera w Paryżu i Ignaza Moschelesa w Londynie. Zadebiutował w Wiedniu utworami Beethovena i Hummla oraz własnymi kompozycjami.
W roku 1828 ukazała się jego kompozycja op. 1 – fantazja na temat melodii z opery Webera „Euryanthe“.
W roku 1830 wystąpił w Berlinie i Lipsku, gdzie włączył się do kręgu wokół Friedricha Wiecka, nauczyciela Roberta Schumanna.
Skomponował wiele wirtuozowskich transkrypcji fortepianowych na tematy z oper Donizettiego, Rossiniego, Verdiego, Mozarta i Meyerbeera.
W roku 1843 poślubił córkę pierwszego basisty teatru włoskiego w Paryżu, Luigiego Lablache, Zecchinę. W roku 1858 został ojcem Zaré, przyszłej śpiewaczki operowej.
Na początku lat pięćdziesiątych skomponował dwie opery: Florinda, do libretta Eugène Scribe'a, prawykonanie 3 lipca 1851 w Londynie oraz Cristina di Svezia, do libretta Felice Romani, prawykonanie 3 czerwca 1855 w Wiedniu. Obie opery nie odniosły sukcesu.
W następnych latach odbył wiele podróży koncertowych po krajach Europy, od roku 1855 występował w krajach Ameryki, w tym w Brazylii, na Kubie i w Stanach Zjednoczonych. Był uważany – obok Liszta – za jednego z najwybitniejszych wirtuozów fortepianu swoich czasów, unikał jednak bezpośredniej konfrontacji z Lisztem.
W roku 1863 wycofał się z czynnego życia muzycznego, zajął się uprawą winorośli.