Sopran Solo
Sopran + ...
Dla początkujących
Kompozytorzy

Alessandro Stradella

Wszystkie Kompozycje

Kompozycje dla: Sopran

według popularności
7 Cantatas, I-MOe Mus.G.207Ahi che posar non puote, G.4.2/1Ave Regina coelorumCare Jesu (Obchodzi Jesu)Dixit Angelis suisDove l'ali spiegateLa CirceLa dolcissima speranza, G.4.2/7Mottetti, I-MOe Mus.F.1143Qual prodigio è ch’io miri?, G.1.4/17Quel tuo petto di diamante, G.1.2/9S. Giovanni Battista, G.3.3Santa PelagiaSistite sidera caeli motus ostiamini, G.6.2/13Solca il marSurge, cor meumTantum ergoVarie cantate à più voci, I-MOe Mus.F.1153
Wikipedia
Alessandro Stradella (ur. 3 kwietnia 1639 w Nepi, zm. 25 lutego 1682 w Genui (zamordowany) – włoski kompozytor operowy epoki środkowego baroku. Odniósł sukces jako wolny kompozytor, piszący na zamówienie, współpracujący z poetami. Pozostawił ponad trzysta utworów różnych gatunków.
Pochodził z rodziny arystokratycznej. Jego ojciec, Marcus Antonio Stradella z Piacenzy, był w latach 1642–1643 gubernatorem Vignoli. Brat Francesco wstąpił do zakonu augustianów i cieszył się przychylnością rodu d’Este.
Nieznane są szczegóły dotyczące jego wykształcenia muzycznego. Studiował w Bolonii, lecz nie wiadomo u kogo. Według niektórych źródeł, w roku 1659 wstąpił na służbę u królowej Krystyny Szwedzkiej, która od 1655 przebywała we Włoszech. Pierwszy zachowany utwór, którego autorstwo Stradelli nie budzi wątpliwości, pochodzi z roku 1672 – jest to prolog do opery Antonio Cestiego, La Dori at Rome.
W roku 1667 Stradella osiadł w Rzymie, gdzie z jednej strony komponował opery, oratoria i muzykę kościelną, a z drugiej zasłynął rozwiązłym stylem życia. Wspólnie z Carlem Ambrogiem Lonatim(ang.) próbował sprzeniewierzyć pieniądze kościelne, co zostało wykryte. Z tego powodu zmuszono go do opuszczenia Rzymu. Kiedy wrócił, z powodu afer miłosnych wzbudził nieprzyjaźń u wpływowych osobistości miasta, więc nie pozostało mu nic innego, jak pod naciskiem kardynała Alderana Cibo na zawsze opuścić Rzym.
W roku 1677 udał się do Wenecji, gdzie został nauczycielem muzyki Agnese Van Uffele, faworyty wpływowego szlachcica weneckiego, Alvisego Contariniego. Wkrótce został jej kochankiem. Gdy wyszło to na jaw, uciekł z nią do Turynu. Contarini domagał się, by kochankowie się pobrali lub by Uffele została zakonnicą. Wybrali to pierwsze i wzięli ślub 10 października 1677. Jednak po podpisaniu kontraktu ślubnego i wyjściu z klasztoru Stradella został zaatakowany od tyłu przez dwóch płatnych morderców, którzy zostali wynajęci przez Contariniego. W rezultacie został poważnie zraniony. Napastnicy pozostawili go na ulicy, sądząc, iż nie żyje. Zamachowcy poprosili o azyl u ambasadora Francji. Ponieważ udział Contariniego wyszedł na jaw, spowodowało to interwencję księżnej Marii Joanny Sabaudzkiej-Nemours(ang.), regentki Sabaudii, u króla Ludwika XIV; sprawa stała się przedmiotem negocjacji między dworami.
W 1678 Stradella uciekł do Genui. Odnosił tam sukcesy jako kompozytor oper i kantat, pisząc muzykę dla lokalnej szlachty i Theatro Falconi. Lecz historie z Rzymu i Wenecji się powtarzały. Został zasztyletowany 25 lutego 1682 na Piazza Bianchi w Genui przez trzech braci Lomellini, których siostrę uwiódł. Ciało pogrzebano w kościele Santa Maria delle Vigne.
Stradella był popularnym i wpływowym kompozytorem. Jego sławę przyćmili dopiero w następnym stuleciu kompozytorzy późnego baroku, jak Arcangelo Corelli, Antonio Vivaldi i inni. Niektóre z jego utworów zostały wykorzystane przez Georga Friedricha Händla, na przykład w oratorium Izrael w Egipcie.
Stradella napisał co najmniej sześć oper barokowych, w tym pełnowymiarową operę komiczną Il Trespolo tutore. Napisał także ponad 170 kantat, co najmniej jedną na podstawie poematu Sebastiana Baldini, oraz sześć oratoriów.
Obok licznych oper i oratoriów, które były w swoim czasie niezwykle popularne, wielkie znaczenie ma jego muzyka instrumentalna. Był prekursorem typowej barokowej formy concerto grosso. Zachowało się 27 jego utworów instrumentalnych (przeważnie w formie sonaty da chiesa), a wśród nich pierwsza znana kompozycja w formie concerto grosso, Sonate di viole. Gdy Corelli jako pierwszy zaczął publikować swoje utwory z op. 6 pod tytułem Concerto grosso, Stradella wyraźnie użył tej formy wcześniej. Ponieważ obaj się znali, bezpośredni wpływ jest prawdopodobny.
Znany utwór wokalny pod tytułem Aria da chiesa (Aria kościelna) do tekstu Pietà, Signore (Panie, zmiłuj się), przypisywany Stradelli i często wykonywany podczas koncertów i liturgii, w rzeczywistości został napisany przez kompozytora francuskiego Louisa Niedermeyera (1802–1861).
W porządku alfabetycznym – według numeracji katalogu Gianturco-McCrickard.
Arie
Duety
Tercet
Muzyka liturgiczna
Muzyka pozaliturgiczna (Mottetti)
Sonaty na skrzypce i basso continuo
Sonate a due
Sonate a tre
Sonaty na duże składy
Muzyka na instrumenty klawiszowe
Legenda:
Inne dzieła, łączone przez niektóre źródła z Alessandro Stradellą
Istnieje również dzieło teoretyczne (zachowane fragmentarycznie) autorstwa Stradelli, podręcznik do nauczania muzyki Libro de Primi Elementi (1694). Zawiera 9 rozdziałów, traktujących m.in. o poszczególnych interwałach.
Jego awanturnicze życie i krwawa śmierć wzbudzały spore zainteresowanie w XIX w. i stały się inspiracją dla utworów literackich i muzycznych. Najwybitniejszym z nich jest zapewne grana do dziś opera Friedrich von Flotowa Alessandro Stradella (Hamburg, 1844), w której przedstawia daleką od rzeczywistości romantyczną historię rzekomego ocalenia genialnego muzyka, który swoim śpiewem porusza serce zabójcy.
Należy również wspomnieć opery innych autorów:
Z kolei amerykański pisarz F. Marion Crawford napisał bardzo wyidealizowaną powieść o romansie Stradelli i ucieczce z Wenecji, zatytułowaną Stradella (Macmillan 1909).