Kompozytorzy

Alberto Nepomuceno

Fortepian
Głos
Orkiestra
Mixed chorus
Organ
Skrzypce
Baryton
Wiolonczela
Wind band
Female chorus
Piosenka
Piece
Taniec
Walc
Secular hymns
Hymn
Opery
Msza
Religious music
Mazurek
według popularności

#

2 Poemas de Tagore2 Poesias, Op.312 Poesias, Op.323 Poesies de Piazza4 Peças infantis, SN1.284 Peças lyricas, Op.135 Little Pieces for the Left Hand, SN2.16 Albumblätter, SN1.106 Valses humoristiques, SN7.4

A

A jangada, SN8.69Abul, SN12.4Alberto Nepomuceno

B

Brasileira, SN1.25

C

Canção do rio, SN8.67Cloches de Noël, SN1.24Conselho, SN8.68

D

Der wunde Ritter, SN8.5Devaneio, Op.27 No.1

E

Epithalamio, SN8.30

H

Hino do Estado do Ceará (Hino do Estado do Rio Grande do Norte)Hymno á Alsacia-Lorena, SN13.18Hymno da Proclamação, SN14.2

I

Improviso, Op.27 No.2 (Improviso, op.27 nr 2)

L

Le miracle de la semence, SN8.66Líricas No.1

M

Mass in D minor (Msza d-moll)Mass, SN13.17Mazurka No.1, Op.1 No.2Mazurka, Op.8 No.2Medroso de amor, Op.17 No.1Melodia, SN1.27

N

Nocturne No.1, SN2.5Nocturne, Op.33 (Nokturn op.33)Nossa velhice, SN8.58

O

O Garatuja, SN12.6Ode a Oswaldo CruzOffertoireOração ao diabo, Op.20 No.2

P

Philomèle, Op.18 No.2Piano Sonata, Op.9 (Sonata fortepianowa, op.9)Préce, Op.1 No.1Prélude et Fugue (Preludium i fuga)

R

Razão e amor, SN8.60Romance et tarantella

S

Serenata, SN6.13Série brasileiraString Quartet No.3, SN5.7Suite antique, Op.11Symphony, SN6.11

T

Thème et variations, Op.28Trovas, Op.29

U

Un soneto del DanteUne fleur, SN1.8

V

Valse-Impromptu, SN1.13Variations sur un thème original, Op.29 (Wariacje na oryginalnym temacie, Op.29)
Wikipedia
Alberto Nepomuceno (ur. 6 lipca 1864 w Fortalezie, zm. 16 października 1920 w Rio de Janeiro) – brazylijski kompozytor i dyrygent.
Początkowo uczył się muzyki u swojego ojca, Vitora Nepomuceno. Następnie kształcił się w Recife i w Rio de Janeiro. Od 1888 roku przebywał w Europie, gdzie studiował w Akademii Muzycznej św. Cecylii w Rzymie u Eugenio Terzianiego i Cesare’a de Sanctis, w Akademische Meisterschule i Konserwatorium Sterna w Berlinie u Heinricha von Herzogenberga, Arnó Kleffela i Karla Heinricha Ehrlicha, w Wiedniu u Teodora Leszetyckiego oraz w Konserwatorium Paryskim u Alexandre’a Guilmanta. W 1895 roku wrócił do Brazylii. Uczył gry na organach w Instituto Nacional de Música w Rio de Janeiro, w 1896 roku został dyrektorem Sociedade de Concertos Populares. W latach 1902 i 1906–1916 był dyrektorem Instituto Nacional de Música. W 1910 roku dyrygował gościnnie w Brukseli, Paryżu i Genewie.
Stylistycznie twórczość Nepomuceno należy do XIX wieku, obejmuje tradycyjne gatunki wokalne i instrumentalne. Był reprezentantem nurtu narodowego w muzyce, wykorzystywał melodie z brazylijskiego fokloru muzycznego. Jako dyrektor Instituto Nacional de Música i Sociedade de Concertos Populares propagował twórczość kompozytorów brazylijskich, a dzięki swoim pieśniom, w których wykorzystywał teksty poetów brazylijskich, przyczynił się do odrodzenia pieśni w języku portugalskim.
(na podstawie materiałów źródłowych)