Kompozytorzy

Andrea Falconieri

Głos
Skrzypce
Viola da gamba
Wiolonczela
Gitara
Sopran
Alt
Tenor
Bas
Fortepian
Canzona
Sinfonia
Villanelle
Vilanella
Arie
Sacred choruses
Choruses
Religious music
Fantazja
Capriccio
według popularności
Battaglia de Barabaso yerno de Satanas (Battaglia z Barabaso syna Szatana)Bella porta di rubini (Piękne drzwi z rubinami)Duo Seraphim clambant alter ad alterum (Duo Seraphim clambant zmienić alterum reklam)Folias echa para mi Señora Doña Tarolilla de Carallenos (Folias ECHA para mi Senora de Carallenos Doña Tarolilla)Il primo libro di canzone, sinfonie, fantasie, capricci, brandi, correnti, gagliarde, alemane, volte (Pierwsza książka z pieśni, symfonie, fantazje, kaprysy, miecze, obecnego rosły, alemane, czasy)La mia filliLa suave melodia (Miękka melodia)L'AustriaL'EroicaLibro primo di VillanelleNon piu d'amore, non piu d'ardore (Nie więcej miłości, więcej nie świecące)Nudo arciero che si altero (Nagi, kto jest hardy łucznik)O belissimi capelli mieiOcchietti amati (Oczy kochał)PassacalleSegui, Segui dolente core (Segui, Segui dolente rdzeń)Sinfonia quartaSinfonia seconda (Druga symfonia)Sinfonia terza (Trzecia symfonia)
Wikipedia
Andrea Falconieri albo Falconiero (ur. 1585/86, zm. 29 lipca 1656 w Neapolu) – włoski kompozytor, śpiewak, lutnista i lutnista basowy.
Pochodził prawdopodobnie z Neapolu lub Hiszpanii. Był nadwornym muzykiem na dworach szlacheckich Modeny, Parmy,Genui i prawdopodobnie Florencji. W latach 1616 i 1620 skomponował sześć cykli pieśni i jeden motetów. W latach 1621 i 1628 podróżował do Francji i Hiszpanii, gdzie także mieszkał. Powrócił do Włoch w 1628 na ślub Małgorzaty Medycejskiej i księcia Parmy Edwarda I. Następnie osiadł w Neapolu, gdzie od 1639 był nadwornym muzykiem na dworze króla. Zmarł podczas epidemii dżumy.
Jego prace obejmują motety, madrygały, villanelle i kompozycje instrumentalne. Pośród jego zachowanych dzieł można wymienić Pierwszą księgę pieśni, symfonie, fantazje, kaprysy, sonaty na skrzypce i altówkę. W dziełach łączył włoski styl z hiszpańskim. Przed 1650 skomponował wiele utworów inspirowanych słynnym i niezwykle płodnym tematem folii.