Kompozytorzy

Antonio Rosetti

Orkiestra
Róg
Obój
Skrzypce
Wiolonczela
Flet
Altówka
Fagot
Klarnet
Fortepian
Koncert
Symfonia
Partita
Sonata
Kwartet
Duet
Opera seria
Opery
Divertimento
Requiem
według popularności

#

3 Keyboard Trios, Op.5 (3 Klawiatura Tria, Op.5)6 Flute Concerti (6 Flet Concerti)6 Sonatas for Piano and Violin, Op.6 (6 Sonaty na fortepian i skrzypce, Op.6)6 String Quartets, Op.6 (6 Kwartety smyczkowe, Op.6)6 String Quartets, Op.7 (6 Kwartety smyczkowe, op.7)6 Symphonies, Op.3 (6 Filharmonie, op.3)6 Violin Duets

B

Bassoon Concerto in C major, M.C67

C

Concerto for 2 Horns in E-flat major, M.C56Concerto for 2 Horns in E-flat major, M.C57Concerto for 2 Horns in F major, M.C61

H

Horn Concerto in E major, M.C52Horn Concerto in E-flat major, M.C40Horn Concerto in E-flat major, M.C48Horn Concerto in E-flat major, M.C49Horn Concerto in F major, M.C53

I

Il gran Cid

O

Oboe Concerto in C major, M.C29Oboe Concerto in C major, M.C30Oboe Concerto in D major, M.C33Oboe Concerto in E-flat major, M.C62Oboe Concerto in G major, M.C36

P

Partita in E-flat major, M.B10Partita in F major, M.B18Partita in F major, M.B21

R

Requiem in C minor, M.H14

S

Sextet in D major, M.B24/II:19Symphonie de chasse in D major, M.A20/I:18Symphony in B-flat major, M.A49Symphony in C major, M.A1 (Symfonia C-dur, M.A1)Symphony in C major, M.A4/I:4Symphony in C major, M.A6/I:11Symphony in D major, M.A12Symphony in E-flat major, M.A29/I:9Symphony in F major, M.A32/I:10Symphony in F major, M.A33Symphony in F major, M.A38/I:40Symphony in G major, M.A36/I:41Symphony in G minor, M.A42/I:27

V

Viola Concerto in G major, M.C15Violin Concerto in F major, M.C11
Wikipedia
Antonio Rosetti, właśc. Franz Anton Rösler (ur. ok. 1750 w Litomierzycach, zm. 30 czerwca 1792 w Ludwigslust) – czeski kompozytor i kontrabasista, tworzący w idiomie klasycznym z elementami barokowymi, współczesny Mozartowi i Haydnowi.
Urodził się około 1750 w północnych Czechach, jako Franz Anton Rösler lub Rössler. Wykształcenie muzyczne otrzymał prawdopodobnie w którymś z kolegiów jezuitów w Pradze. W 1773 wyjechał do Niemiec i zmienił swoje imię i nazwisko na włosko brzmiące Antonio Rosetti. Zatrudnił się jako kontrabasista, a następnie kompozytor w kapeli dworskiej Krafta Ernsta, księcia Öttingen-Wallerstein, któremu służył przez następne 16 lat.
Na przełomie 1781 i 1782 spędził pięć miesięcy w Paryżu, gdzie aktywnie popularyzował swoją sztukę. Odniósł wielki sukces. Jego kompozycje były wykonywane przez najlepsze zespoły muzyczne w ramach Concert Spirituel, dla której napisał kilka nowych symfonii. Zadbał również o wydanie swoich kompozycji drukiem przez cenione paryskie wydawnictwa muzyczne, m.in. „Le Menu et Boyer” i „Sieber”, z którymi nawiązał długoletnią współpracę. Wydrukowano wówczas co najmniej 22 jego kompozycje – 10 koncertów, 3 kwartety smyczkowe i 9 symfonii, w tym zbiór 6 symfonii op. 3 z dedykacją dla księcia Krafta Ernsta.
Pobyt w Paryżu wzmocnił i utwierdził pozycję Rosettiego jako utalentowanego kompozytora. W konsekwencji, trzy lata później, po odejściu na emeryturę Josefa Reichy w 1785, Rosetti otrzymał stanowisko dworskiego kapelmistrza w Wallerstein i piastował je przez 4 lata. W 1789 został kapelmistrzem Fryderyka Franciszka I księcia Meklemburgii-Schwerin w Ludwigslust.
Kapela dworska z Ludwigslustu stała na bardzo wysokim poziomie. Zatrudniała 29 wybitnych instrumentalistów i 12-osobowy chór. To tam Rosetti skomponował, poza muzyką instrumentalną, również liczne dzieła chóralne. Jego renoma rosła. Kompozycje Rosettiego były często wykonywane w całej Europie i przez współczesnych porównywane z utworami Mozarta czy Haydna.
Requiem, które napisał jeszcze w 1776, stanowiło kulminację uroczystości żałobnych po śmierci Mozarta, które odbyły się w Pradze 14 grudnia 1791. Utwór był wykonany przez 120 muzyków w obecności 4-tysięcznej widowni. Rosetti zmarł pół roku później, w wieku zaledwie 42 lat.
Rosetti skomponował imponującą liczbę utworów instrumentalnych, zwłaszcza koncertów i symfonii. Pisał też muzykę kameralną na orkiestrę i na instrumenty solowe, zwłaszcza dęte. Wśród nich są najwcześniejsze znane w historii muzyki kwintety na instrumenty dęte drewniane. Jego koncerty na róg i na dwa rogi (których w sumie napisał 20) już w jego czasach były niemal tak popularne jak jego symfonie. Pod koniec życia napisał też znaczną liczbę utworów wokalnych i chóralnych, wykonywanych głównie po niemiecku, m.in. oratoria Der sterbende Jesu i Jesus in Gethsemane (1790) oraz kantatę Hallelujah (1791).
Swoje wczesne kompozycje Rosetti pisał w lekkim i przyjemnym stylu. Diatoniczne melodie formował w regularne i powtarzalne frazy, wspierane przewidywalną harmoniką. Nierzadko stosował muzyczne żarty i sztuczki, które zaskakiwały i zachwycały słuchaczy. W latach 80. pojawiły się pierwsze oznaki dojrzałości stylistycznej, która osiągnęła pełnię w utworach skomponowanych po 1784. Rosetti chętniej stosował chromatyczną modulację linii melodycznych i bogatszą harmonikę, umiejętnie stosował kontrapunkt oraz kreatywną i barwną orkiestrację.
Rosetti skomponował blisko 400 utworów (niektóre zaginęły), w tym: