Antonio Sacchini
#
6 Minuets in 5 Parts (6 menuetów w 5 częściach)6 Quartets, Op.2 (6 kwartety, Op.2)6 Sonatas for Keyboard and Violin, Op.3 (6 sonat na skrzypce, klawiatura i op.3)6 Sonatas for Keyboard and Violin, Op.4 (6 sonat na skrzypce, klawiatura i Op.4)6 Trio Sonatas, Op.1 (6 Trio Sonaty, Op.1)A
Alessandro nelle Indie (Alexander Indies)Alessandro SeveroArvire og EvelineAve Regina CoelorumC
Chimène (Chimene)CresoD
DardanusE
Enea e LaviniaEzioF
Fecit potentiamI
Il CidIl giocatore (Zawodnik)Il Vologeso (Vologeso)L
La Colonie (Kolonie)La contadina in corte (Żona rolnika w sądzie)L'Isola d'amore (Wyspa miłości)Lucio Vero (Lucius)M
Miserere (Wołanie o zlitowanie się)N
NittetiNon cerchi innamorarsi (Nie próbuj się zakochać)O
Oedipe à Colone (Oedipe wyborem Colone)Ouverture in D major (Uwertura D-dur)P
PerseoR
RenaudS
S. Filippo NeriSymphony No.2 in D major (Symfonia nr 2 D-dur)T
TamerlanoTe Deum LaudamusY
Yet Awhile Sweet Sleep Deceive Me (Jeszcze Chwilę Sweet Sleep mnie oszukać)WikipediaAntonio Sacchini, właśc. Antonio Maria Gasparo Gioacchino Sacchini (ur. 14 czerwca 1730 we Florencji, zm. 6 października 1786 w Paryżu) – włoski kompozytor operowy, twórca Edypa w Kolonie.
Urodził się 14 czerwca 1730 roku we Florencji w niezamożnej rodzinie. Otrzymał gruntowne wykształcenie w ramach którego nauczył się gry na skrzypcach, instrumentach klawiszowych, śpiewu i kompozycji w Conservatorio di Santa Maria di Loreto w Neapolu.
Został nauczycielem w swojej macierzystej uczelni jako secondo maestro, a po przejściu
Gennara Manny na emeryturę w 1761 – jako primo maestro. W tym samym roku miała miejsce premiera jego pierwszej opery Andromaca w teatrze neapolskim. Rozszerzył wówczas swoją działalność i rozpoczął tworzyć opery także dla teatru w Rzymie, gdzie przeprowadził się w 1763 roku.
Pięć lat później przeniósł się do Wenecji, gdzie został dyrektorem Conservatorio dell'Ospedaletto, gdzie wystawił opery Alessandro Severo i Alessandro nelle Indie, a także wiele oratoriów i dzieł sakralnych. Kontynuował nauczanie, a jego uczennicami były m.in. Adriana Ferrarese i Nancy Storace. Następnie rozpoczął podróżować po Europie, odwiedzając Stuttgart, Monachium, osiedlając się w Londynie w 1772 roku. Przez dziewięcioletni okres pobytu nadal komponował opery, które brytyjski teoretyk muzyki
Charles Burney uznał za najlepsze dzieła lat 70. XVIII wieku. Jego rozrzutność i rozwiązłość spowodowały poważne zobowiązania finansowe, przez które musiał uciekać do Paryża przed wierzycielami.
Jego wizyta w stolicy Francji, zbiegła się z wizytą cesarza Józefa II Habsburga, który zapoznał się z dziełami Sacchiniego i polecił swojej siostrze
Marii Antoninie Austriaczce, aby objęła kompozytora swoim patronatem. Rywalizacja pomiędzy dominującymi twórcami klasycyzmu:
Christophem Willibaldem Gluckem a
Niccolem Piccinnim, sprawiła, że Sacchini poniósł porażki podczas wystawiania swoich oper.
Jednakże to właśnie podczas pobytu w Paryżu skomponował swoje magnum opus – Edypa w Kolonie, którego premiera miała miejsce w 1787 roku, już po śmierci autora. Sachhini zmarł 6 października 1786 roku w Paryżu.