Kompozytorzy

Bartolomeo Tromboncino

Głos
Frottola
Religious music
Sacred songs
Piosenka
Hymn
Sacred hymns
Lamentations
według popularności
Acqua non è l’umor che versan gli occhiAve Maria gratia plena Dominus tecum (Gratia plena Ave Maria Dominus tecum)Benedictus Dominus DeusLamentations (Biadolenie)Ostinato vo' seguire (Ostinato vo obserwuj)Por chio vadoSalva nos Domine vigilantes custodi nosZephyro spira e il bel tempo rimena
Wikipedia
Bartolomeo Tromboncino (ur. ok. 1470 w Weronie lub okolicach, zm. ok. 1535 w Wenecji lub okolicach) – włoski kompozytor, lutnista i śpiewak.
Był synem Bednardina Piffaro, muzyka grającego na instrumentach dętych drewnianych, działającego w Weronie. Od około 1489 roku działał w Mantui w służbie księcia Franciszka II Gonzagi i jego żony Izabeli d’Este. Okazjonalnie wyjeżdżał do innych miast, m.in. do Vicenzy, Casale Monferrato i Mediolanu. Jego pobyt na dworze w Mantui miał burzliwy charakter, dwukrotnie samowolnie opuszczał miasto. W 1495 roku wyjechał do Wenecji, skąd wrócił po roku, a w 1499 roku musiał uciekać po tym, jak zabił niewierną żonę i jej kochanka, otrzymał jednak książęce ułaskawienie. W 1505 roku ostatecznie opuścił Mantuę i wyjechał na dwór Lukrecji Borgii w Ferrarze, od 1511 roku działał zaś na dworze kardynała Ippolito d’Este, któremu w 1513 roku towarzyszył w podróży do Rzymu. W 1518 roku wynajął w Wenecji dom, w którym urządził cieszącą się dobrą opinią szkołę muzyczną dla dziewcząt z rodzin szlacheckich.
Był jednym z najpłodniejszych twórców muzyki świeckiej swojego czasu. Napisał około 170 frottoli, w których sięgnął po teksty z literatury wysokiej: poezje Petrarki i Pietro Bembo, madrygały Michała Anioła, a także łacińskie wiersze Horacego i Owidiusza. We frottolach Tromboncina przeważa swobodna polifonia, w której główną rolę odgrywają głosy skrajne, z basem stanowiącym podstawę akordów i dość niezależnym prowadzeniem głosów środkowych. Pisał także utwory religijne, w tym lamentacje i laudy.