Benedetto Marcello
Duet
A
A voi donna volando, S.380Ahi che in sentirlo io moro, S.384a (Och, że czuję, że umrę, S.384a)Ahi che in sentirlo io moro, S.384b (Och, że czuję, że umrę, S.384b)B
Bevo dai tuoi lumi, S.393 (Pić od świateł, S.393)C
Che volete di più care pupille, S.401 (Co jeszcze chcesz drodzy uczniowie, S.401)D
Deh quando afflitti lumi, S.413 (DEH gdy dotknięte światła, S.413)D'un'infelice pietà vi muova, S.477 (Na nieszczęśliwego litości poruszać, S.477)F
Felice chi vi mira, S.420a (Szczęśliwi, którzy ma, S.420a)G
Giù ne' tartarei regni, S.423 (Glu ne 'tartarei regni, S.423)I
In quel sol che trabocca nell'onde, S.429L
Lontan dall'idol mio in F major, S.437 (Lontan dall'idol mln F-dur, S.437)Lontananza per me troppo acerba, S.438 (Odległość dla mnie zbyt kwaśny, S.438)O
O fortunato quel fiumicello (O szczęście, że strumień)P
Per saettarmi non ha più strali, S.444 (Dla saettarmi nie ma więcej strzałek, S.444)Placido e chiaro rio, SF 449 (Placido i jasne rio, SF 449)Porto lungi le piante, SF 450 (Porto dotąd rośliny, SF 450)Porto negl'occhi un mare, SF 451 (Port morski w oczy, SF 451)R
Raddoppiate o cari sguardi, SF 460 (Podwojone lub bliskich wygląd, SF 460)Rifiuta l'armi il cor le straggi abborre, S.462S
Se non volete la morte mia, SF 464 (Jeśli nie chcesz mojej śmierci, SF 464)Spiegasti troppo alto, S.466T
Tacete amanti addormentato, S.467U
Un guardo solo, S.472È
È pur dolce è pur soave, S.415 (Jest słodki, ale jest to również delikatny, S.415)WikipediaBenedetto Marcello (ur. 31 lipca lub 1 sierpnia 1686 w Wenecji, zm. 24 lipca 1739 w Brescii) – włoski kompozytor okresu baroku. Był weneckim szlachcicem, studiował prawo.
Marcello nie był zawodowym muzykiem, choć jako członek rodziny arystokratycznej odebrał solidną edukację muzyczną. Komponował w czasie wolnym od obowiązków publicznych. Jest twórcą m.in. oratoriów, oper, serenad scenicznych i ponad 400 kantat. Jego ostatnim dziełem jest Estro poetico-armonico, seria kompozycji wokalnych do tekstu pierwszych pięćdziesięciu psalmów, Marcello wykorzystał w nim motywy zaczerpnięte z muzyki liturgicznej weneckich Żydów.
Komponował przede wszystkim muzykę kościelną. Dlatego nazywany jest czasem Michałem Aniołem muzyki. Jego starszy brat
Alessandro Marcello również komponował, lecz raczej muzykę świecką.
Jest autorem satyry Il teatro alla moda (ok. 1720), w której krytykował muzykę współczesnych mu oper barokowych, tworzoną zgodnie z wymogami aktualnej mody.
Imię Benedetta Marcella nosi konserwatorium w Wenecji.