Carlo Pallavicino
DioclezianoEcce filiiGalienoIl DemetrioIl VespasianoL’amazone corsara (L'amazone Corsara)La Gerusalemme LiberataLe amazzoni nell'isole fortunateMessalinaWikipediaCarlo Pallavicino, także Pallavicini (ur. około 1640 w Salò, zm. 29 stycznia 1688 w Dreźnie) – włoski kompozytor i organista.
W latach 1665–1666 był organistą w bazylice św. Antoniego w Padwie. W 1667 roku został mianowany wicekapelmistrzem, a w 1672 roku kapelmistrzem na dworze w Dreźnie. W 1673 roku wrócił do Padwy, gdzie do 1674 roku ponownie pełnił funkcję organisty w bazylice św. Antoniego. Od 1674 do 1685 roku piastował stanowisko dyrektora muzyki w Ospedale degli Incurabili w Wenecji. W 1687 roku na zaproszenie elektora Jana Jerzego III ponownie wyjechał do Drezna, gdzie objął funkcję dyrektora muzyki kameralnej i teatralnej.
Tworzył zgodnie ze stylistyką szkoły weneckiej, w swoich operach ograniczając recytatywy na rzecz krótkich arii. W dziełach Pallavicina przeważają krótkie, kilkunastotaktowe arie z towarzyszeniem tylko basso continuo. Śpiewna melodyka, ozdabiana niekiedy długimi i zróżnicowanymi koloraturami, służy podkreśleniu interpretacji tekstu lub sytuacji dramatycznej. Recytatywy, oparte o długo trzymane dźwięki, stosował głównie w dialogach. Wprowadził też do swoich oper elementy techniki koncertującej, czasem też instrumentalnego stylu koncertowego, czym wywarł wpływ na twórczość kompozytorów szkoły neapolitańskiej.
(na podstawie materiałów źródłowych)