Kompozytorzy

Donald Tovey

Fortepian
Wiolonczela
Skrzypce
Altówka
Głos
Klarnet
Orkiestra
Róg
Rożek angielski
Trio
Kwartet
Piosenka
Wariacja
Sonata
Koncert
Kwintet
według popularności
6 Songs for a Low Voice, Set 1, Op.2 (6 pieśni na niskim głosem, zestaw 1, Op.2)6 Songs for a Low Voice, Set 2, Op.3 (6 pieśni na niskim głosem, zestaw 2, op.3)Aria and Variations, Op.11 (Aria oraz Wariacje op.11)Clarinet Sonata, Op.16 (Klarnet Sonata op.16)Elegiac Variations, Op.25 (Elegijny Wariacje op.25)Piano Concerto, Op.15Piano Quartet, Op.12 (Kwartet fortepianowy, op.12)Piano Quintet, Op.6 (Kwintet fortepianowy, Op.6)Piano Trio, Op.1 (Trio fortepianowe, Op.1)Piano Trio, Op.27 (Trio fortepian, op.27)Sonata for Solo Cello, Op.30 (Sonata na wiolonczelę solo, Op.30)String Quartet No.1, Op.23 (Kwartet smyczkowy nr 1, op.23)String Quartet No.2, Op.24 (Kwartet smyczkowy nr 2, Op.24)Trio for Clarinet, Horn and Piano, Op.8 (Trio na klarnet, róg i fortepian, Op.8)Trio for Violin, English Horn and Piano, Op.14 (Trio na skrzypce, rożek angielski i fortepian, Op.14)
Wikipedia
Sir Donald Francis Tovey (ur. 4 stycznia 1875 w Eton, zm. 10 lipca 1940 w Edynburgu) – angielski kompozytor, pianista i pisarz muzyczny.
Zdolności muzyczne przejawiał już jako dziecko. Uczył się prywatnie u Sophie Weisse (fortepian), Waltera Parratta (kontrapunkt) oraz Jamesa Higgsa i Huberta Parry’ego (kompozycja). W latach 1894–1898 studiował na Uniwersytecie Oksfordzkim, uzyskując z wyróżnieniem tytuł bachelor of Arts. Jako pianista debiutował w 1894 roku w Londynie na koncercie Josepha Joachima. W 1914 roku objął katedrę muzyki na Uniwersytecie Edynburskim. W 1917 roku założył Reid Orchestra, którą dyrygował do 1939 roku. Występował z koncertami jako pianista, m.in. w USA.
Od 1934 roku członek honorowy Worshipful Company of Musicians. W 1935 roku otrzymał tytuł szlachecki. Po śmierci kompozytora o jego spuściznę dbała Mary Grierson, pośmiertnym wydaniem jego prac zajął się natomiast Hubert James Foss.
Zasłużył się jako nauczyciel i propagator muzyki. Pisał artykuły i recenzje, przygotował też wydania utworów J.S. Bacha i Beethovena. Pragnął przybliżyć muzykę ogółowi społeczeństwa, realizując tę ideę poprzez regularne koncertowanie oraz działalność dydaktyczną. Swoje występy poprzedzał prelekcjami lub obszernymi analizami zawartymi w programach koncertowych. Był autorem prac A Companion to the Art of the Fugue (1931), Essays in Musical Analysis (6 tomów, 1935–1939), Walter Parratt: Master of Music (1941), A Musician Talks (1941), Essays in Musical Analysis: Chamber Music (1944), Musical Articles from the Encyclopaedia Britannica (1944), Beethoven (1944), A Companion to Beethoven’s Piano Sonatas (1948), Essays and Lectures on Music (1949).
Skomponował m.in. symfonię (1913), koncert fortepianowy (1903), koncert wiolonczelowy (1935, napisany dla Pau Casalsa), kwintet fortepianowy (1900), A Lyke Wake Dirge na 6-głosowy chór a cappella (ok. 1930), operę The Bride of Dionysus do libretta R.C. Trevelyana (1907–1918, wyst. Edynburg 1929).