Kompozytorzy

Emil Hartmann

Orkiestra
Skrzypce
Fortepian
Wiolonczela
Klarnet
Altówka
Głos
String ensemble
Harfa
Mixed chorus
Kwartet
Piosenka
Koncert
Romance
Berceuse
Suita
Serenada
Andante
Allegro
Uwertura
według popularności

#

2 Clarinet Quartets (2 kwartety klarnetu)24 Romancer og Sange4 Sange af Emil Aarestrup og Chr. Winther, Op.1 (4 sange af Emila Aarestrup og Chr.. Winther, Op.1)

A

Andante and Allegro, Op.12 (Andante i Allegro, op.12)

B

Berceuse (Kołysanka)

C

Cello Concerto, Op.26 (Koncert wiolonczelowy, Op.26)Clarinet Quartet No.1 (Kwartet klarnetowy No.1)

D

Dyveke, Op.45

E

Eine nordische Heerfahrt, Op.25 (Północnej Helgeland, op.25)Elverpigen, Op.4En Karnevalsfest, Op.32 (Pl Karnevalsfest, Op.32)

P

Piano Concerto, Op.47Piano Sonata, Op.17 (Sonata fortepianowa, Op.17)Piano Trio, Op.10 (Trio Fortepian, Op.10)

R

Romancer og Sange, Op.14 (Romancer og Sange, op.14)

S

Serenade, Op.24 (Serenada, Op.24)Serenade, Op.43 (Serenada, Op.43)Skandinavisk Folkemusik, Op.30String Quartet, Op.36 (Kwartet smyczkowy, Op.36)Symphony No.2, Op.34 (Symfonia nr 2, op.34)

V

Violin Concerto, Op.19 (Koncert skrzypcowy, op.19)Vuggesang
Wikipedia
Emil Wilhelm Emilius Zinn Hartmann (ur. 21 lutego 1836 w Kopenhadze, zm. 18 lipca 1898 tamże) – duński kompozytor i organista.
Syn Johanna Petera Emiliusa Hartmanna. Uczył się gry na organach i teorii u ojca oraz gry na fortepianie u Antona Rée. Już jako dziecko komponował pieśni, w 1858 roku w katedrze kopenhaskiej wystawiono jego Passionssalme, a rok później premierę miał jego balet Fjeldstuen. W latach 1860–1861 studiował w konserwatorium w Lipsku. Od 1861 do 1871 roku był organistą w kościele św. Jana w Kopenhadze, a od 1871 do 1898 roku w kościele zamkowym w Christianborgu. W sezonie 1891/1892 dyrygował koncertami Musikforeningen w Kopenhadze.
Za życia bardziej ceniony za granicą niż w ojczystym kraju, gdzie pozostawał w cieniu ojca. Pomimo wykorzystywania w swojej twórczości elementów folkloru nie nawiązywał świadomie do stylu narodowego. Jego utwory wykazują pewien wpływ Mendelssohna. Skomponował m.in. 7 symfonii, poemat symfoniczny Hakon Jarl, koncerty fortepianowy, skrzypcowy i wiolonczelowy, Passionssalme na sopran, chór i orkiestrę (1858), balety Fjeldstuen (1859) i En bryllupsfest i Hardanger (1897), a także opery: En nat mellem fjeldene (1863), Elverprigen (1867), Korsikaneren (1873), Ragnhild (1896) i Det store lod (1897).