Francesco Onofrio Manfredini (ur. 1684 w Pistoi niedaleko Florencji, zm. 1762 tamże) – włoski kompozytor i skrzypek późnego baroku.
Manfredini uczył się śpiewu w chórze, a sztuki gry na skrzypcach w szkole skrzypcowej przy katedrze San Petronio w Bolonii. Jego nauczycielami byli kompozytorzy:
Giuseppe Torelli, Girolamo Laurenti i
Giacomo Antonio Perti. Jako wykształcony muzyk przyjął posadę w Ferrarze. W roku 1711 spotkał w Wenecji księcia Monako, Antonia I Grimaldiego, u którego pracował przez szesnaście lat. Dedykował mu swój op. 3. W 1727 wrócił do Pistoi, gdzie został kapelmistrzem katedry San Filippo.
Pozostały po Manfredinim 43 dzieła, przy czym uważa się, że większa jeszcze cześć jego kompozycji została zniszczona (wziąwszy pod uwagę, że tworzył aż do śmierci w wieku 78 lat). Nadal w rękopisie pozostają liczne jego kompozycje.