Kompozytorzy

Georg Friedrich Händel

Głos
Klawesyn
Sopran
Orkiestra
Skrzypce
Alt
Bas
Mixed chorus
String ensemble
Tenor
Kantaty
Secular cantatas
Sonata
Taniec
Menuet
Religious music
Koncert
Opery
Suita
Airs
alfabetem
MesjaszJuliusz CezarMuzyka na wodzieMuzyka ogni sztucznychAlcinaJuda MachabeuszRinaldoAriodanteRodelinda12 Concerti grossi, Opus 6Izrael w EgipcieAgrippinaCoronation AnthemsRinaldo, HWV 7bZadok the PriestSerse, HWV 40Lista dzieł Georga Friedricha HändlaKeyboard suite in D minorDettingen Te DeumLa Resurrezione9 German Arias, HWV 202-210 (9 German Arias HWV 202-210)AthaliaSuite in G minor, HWV 432 (Suita g-moll HWV 432)XV Handel solo sonatasEstherThe Occasional OratorioSolomon (Salomon)AlmiraSemeleAcis and Galatea (Acis i Galatea)Organ concertos, Op. 4Suite in E major, HWV 430 (Apartament E-dur HWV 430)8 Great Suites, HWV 426-433 (8 Wielka Apartamenty, HWV 426-433)Water Music Suite No.1, HWV 348Suites de Pièces, HWV 434-442 (Apartamenty Części, HWV 434-442)Water Music Suite No.2, HWV 349SamsonViolin Sonata in D major, HWV 371 (Skrzypce Sonata D-dur HWV 371)Recorder sonata in A minorOrgan concertos, Op. 7Recorder Sonata in F major, HWV 369 (Rejestrator Sonata F-dur, HWV 369)Ode for St. Cecilia's Day (Oda na dzień św Cecylii)Flute sonata in B minorChaconne in G major, HWV 435 (Chaconne G-dur HWV 435)Ode for the Birthday of Queen AnneSuite in B-flat major, HWV 434 (Apartament w B-dur HWV 434)Sammlung von Gesängen (Kolekcja piosenek)Duos and Trios II (Duety i tria II)JoshuaTheodoraJephtha6 Fugues, HWV 605-610 (6 Fugi, HWV 605-610)12 Voluntaries and Fugues for the Organ or Harpsichord (12 wolontariuszy i fugi na organy i klawesyn)Organ Concerto in B-flat major, HWV 294 (Koncert organowy w B-dur HWV 294)Suite in D minor, HWV 428 (Suita d-moll HWV 428)Alexander's Feast (Uczta Aleksandra)SaulRecorder Sonata in G minor, HWV 360 (Rejestrator Sonata g-moll HWV 360)Trio Sonata in B minor, HWV 386b (Trio Sonata b-moll HWV 386b)Flute Sonata in E minor (Flute Sonata e-moll)Sonate da Camera (Sonata da Camera)Gloria in excelsis DeoThe Triumph of Time and Truth (Triumf Czasu i Prawdy)Water Music Suite No.3, HWV 350Tra le fiammeL'Allegro, il Penseroso ed il Moderato (L'Allegro, Penseroso i umiarkowany)Concerti a due Cori, HWV 332-334 (Dwa chóry Koncert, HWV 332-334)Trio Sonatas, Op.2 (Trio Sonaty, Op.2)Organ Concerto in F major, HWV 295 (Koncert organowy F-dur HWV 295)3 Sonaten nach Instrumental-Konzerten (3 sonaty koncertów instrumentalnych)Violin Sonata in A major, HWV 372 (Sonata skrzypcowa A-dur HWV 372)Suite in E minor, HWV 429 (Apartament w E-moll HWV 429)Duos and Trios I (Duety i tria I)Allegro in C major (Allegro C-dur)Concerto Grosso in B-flat major, HWV 312A Second Set of Six Concertos (Drugi zestaw sześciu Koncertów)Suite in F major, HWV 427 (Suita F-dur, HWV 427)Concerti Grossi, Op. 3 (Concerti Grossi, op. 3)AtalantaOrgan Concerto in F major, HWV 292 (Koncert organowy F-dur HWV 292)Oboe sonata in C minorSuite in A major, HWV 426 (Apartament A-dur HWV 426)Oboe sonata in F majorA Collection of 7 Fughettas (Kolekcja 7 Fughettas)Violin Sonata in G major, HWV 363aOrgan Concerto in F major, HWV 293 (Koncert organowy F-dur HWV 293)BereniceAci, Galatea e PolifemoTamerlanoBrockes PassionChaconne in G major, HWV 442 (Chaconne G-dur HWV 442)Sonatas a Flauto e Cembalo (Sonaty Flauto e Cembalo)Organ Concerto in G minor, HWV 289 (Koncert organowy g-moll HWV 289)Concerto Grosso in G major, HWV 314Organ Concerto in B-flat major, HWV 290 (Koncert organowy w B-dur HWV 290)Violin sonata in G minorConcerto Grosso in D major, HWV 323 (Concerto grosso D-dur HWV 323)Flute sonata in G majorGavotte in G major, HWV 491 (Gawot G-dur HWV 491)Belshazzar (Baltazar)Concerto Grosso in F major, HWV 315Flute sonata in A minorTrio Sonata in G minor, HWV 390 (Trio Sonata g-moll HWV 390)Recorder Sonata in C major, HWV 365 (Rejestrator Sonata C-dur HWV 365)Amadigi di GaulaConcerto Grosso in B-flat major, HWV 313Suite in F minor, HWV 433 (Apartament w f-moll HWV 433)RadamistoHerculesOvertures (Zabiegi)Concerto Grosso in D minor, HWV 328 (Concerto Grosso d-moll HWV 328)OrlandoAlessandro (Alexander)Trio Sonata in G minor, HWV 393 (Trio Sonata g-moll HWV 393)Funeral Anthem for Queen Caroline, HWV 264 (Funeral Hymn dla królowej Karoliny, HWV 264)Air in G minor, HWV 467 (Powietrza w g-moll HWV 467)Lucrezia, HWV 145 (Lukrecja, HWV 145)Violin sonata in A majorOboe Concerto No. 3Fantasia in C major, HWV 490 (Fantazja C-dur HWV 490)Concerto Grosso in F major, HWV 320 (Concerto grosso F-dur HWV 320)Viola da gamba Sonata in C major (Viola da Gamba Sonata C-dur)Organ Concerto in G minor, HWV 291 (Koncert organowy g-moll HWV 291)English Songs, HWV 228 (Polish Songs, HWV 228)Oboe Sonata in B-flat major, HWV 357 (Obój Sonata B-dur HWV 357)Chaconne in F major, HWV 485 (Chaconne w F-dur HWV 485)DeborahFloridantePsalms I (Psalmy I)Ottone (Mosiądz)Duetti da camera (Duety kameralne)Scipione (Scipio)Te Deum in D major, HWV 278 (Te Deum D-dur HWV 278)Organ Concerto in B-flat major, HWV 306 (Koncert organowy w B-dur HWV 306)Jubilate Deo in D major, HWV 279 (Jubilate Deo w D-dur HWV 279)12 Easy Pieces (12 łatwych utworów)SusannaConcerto Grosso in D major, HWV 317Tolomeo (Ptolemeusz)Trio Sonatas, Op.5 (Trio Sonaty, Op.5)Teseo (Tezeusz)Sonata for a Musical Clock, HWV 578 (Sonata na Musical Zegar, HWV 578)Keyboard Sonata in F major, HWV 427a (Sonata F-dur klawiatura, HWV 427A)Concerto Grosso in C major, HWV 318 (Concerto Grosso C-dur HWV 318)Haec est Regina virginum, HWV 235 (HAEC est Regina virginum, HWV 235)Concerto Grosso in D minor, HWV 316Concerto in D major, HWV 335a (Koncert D-dur HWV 335A)Esther, HWV 50bSiroeKeyboard Sonatina in G minor, HWV 583 (Sonatina klawiatury g-moll HWV 583)Keyboard Sonata in G minor, HWV 580 (Keyboard Sonata g-moll HWV 580)Dixit Dominus, HWV 232Flute sonata in E minorAdmetoOrgan Concerto in D minor, HWV 309 (Koncert organowy d-moll, HWV 309)Concerto Grosso in F minor (Concerto Grosso f-moll)The Triumph of Time and Truth, HWV 71Capriccio in G minor, HWV 483 (Capriccio g-moll HWV 483)The King Shall Rejoice, HWV 260 (Król rozraduje, HWV 260)Suite in D major, HWV 341PartenopeCapriccio in F major, HWV 481 (Capriccio w F-dur HWV 481)Preludes, Air and Lesson (Preludia, powietrza i lekcji)Trio Sonata in B-flat major, HWV 388 (Trio Sonata B-dur HWV 388)Organ Concerto in G minor, HWV 310 (Koncert organowy g-moll HWV 310)Flute sonata in E minorO be joyful in the LordDeidamiaKeyboard Sonatina in G major, HWV 582 (Sonatina klawiatury G-dur HWV 582)Alexander BalusThe Choice of Hercules (Wybór Herkulesa)Violin sonata in D minorSuite in F-sharp minor, HWV 431 (Apartament w fis-moll, HWV 431)AlcesteSinfonia in B-flat major, HWV 339 (Sinfonia w B-dur HWV 339)Cecilia, volgi un sguardo, HWV 89 (Cecilia, włącz okiem, HWV 89)Keyboard Sonata in C major, HWV 577 (Keyboard Sonata C-dur HWV 577)Organ Concerto in A major, HWV 296a (Koncert organowy w A-dur HWV 296a)O Praise the Lord with One Consent, HWV 254 (O Chwalcie Pana jednomyślnie, HWV 254)RodrigoAir à 2 Claviers, HWV 470 (Powietrza A 2 Claviers, HWV 470)Forest Music (Las Muzyka)Joseph and his BrethrenSuite in C major, HWV 443 (Suita C-dur HWV 443)FaramondoHandel's Choruses for the Organ (Haendla Chóry na organy)Salve Regina, HWV 241Quel fior che all'alba ride, HWV 192 (Że kwiat, który śmieje się o świcie, HWV 192)Arianna in CretaEzioRecorder Sonata in D minor, HWV 367aWorks for Organ and Harpsichord (Utwory na organy i klawesyn)3 Te Deum (3. Te Deum)Organ Concerto in D minor, HWV 297 (Koncert organowy d-moll, HWV 297)Il pastor fido (Il Pastor Fido)Suite in A minor (Suita a-moll)Poro (Por)ImeneoFlute sonata in B minorIl mio primo Haendel (Mój pierwszy Haendel)O Come, Let Us Sing unto the Lord, HWV 253 (O Come, Śpiewajmy Panu, HWV 253)Apollo e Dafne (Apollo i Dafne)Armida abbandonata, HWV 105Concerto in F major, HWV 335b (Koncert F-dur HWV 335B)Organ Concerto in B-flat major, HWV 308 (Koncert organowy w B-dur HWV 308)Organ Concerto in G major, HWV 298 (Koncert organowy w G-dur HWV 298)Let Thy Hand Be Strengthened, HWV 259 (Niech twoja ręka zostać wzmocnione, HWV 259)FlavioMenuet in D minor (Menuet d-moll)Tu fedel? tu costante?, HWV 171Organ Concerto in B-flat major, HWV 311 (Koncert organowy w B-dur HWV 311)Mi palpita il cor, HWV 132c (I tętni serce, HWV 132C)Riccardo Primo11 FuguesNisi Dominus, HWV 238Psalms III (Psalmy III)LotarioArminioDiana cacciatrice, HWV 79My Heart Is Inditing, HWV 261 (Moje serce jest Inditing, HWV 261)Organ Concerto in A major, HWV 307 (Koncert organowy w A-dur HWV 307)Mi palpita il cor, HWV 132b (I tętni serce, HWV 132b)Air in B-flat major, HWV 471 (Powietrza w B-dur HWV 471)Il delirio amoroso, HWV 99 (Il Delirio Amoroso, HWV 99)Concerto in G minor (Koncert g-moll)Chaconne in G minor, HWV 486 (Chaconne g-moll, HWV 486)TerpsicoreGiustinoSuite in E minor, HWV 438 (Apartament w e-moll, HWV 438)Dettingen Te Deum, Utrecht Te Deum and Utrecht Jubilate (Dettingen Te Deum, Te Deum i Utrecht Utrecht Jubilate)Te Deum in D major, HWV 280 (Te Deum D-dur HWV 280)Impertinence, HWV 494 (Bezczelność, HWV 494)Quel fior che all'alba ride, HWV 154 (Że kwiat, który śmieje się o świcie, HWV 154)I Will Magnify Thee, HWV 250a (Czy Powiększ ciebie, HWV 250A)O Sing unto the Lord a New Song, HWV 249b (O Śpiewajcie Panu pieśń nową, HWV 249b)Have Mercy upon Me, O God, HWV 248 (Zmiłuj się nade mną, Boże, HWV 248)The Lord is My Light, HWV 255 (Pan moim światłem, HWV 255)Allor ch'io dissi addio, HWV 80 (Allor pożegnałem, HWV 80)Parnasso in festaRecorder Sonata in B-flat major, HWV 377 (Rejestrator Sonata B-dur, HWV 377)Pensieri notturni di Filli, HWV 134 (Myśli noc z Phyllis, HWV 134)Minuet in G minor, HWV 434/4Kompositionen für Klavier (Kompozycje na fortepian)23 Concerti GrossiAir in G minor, HWV 466 (Powietrza w g-moll HWV 466)Vedendo amor, HWV 175Agrippina condotta a morire or Dunque sarà pur veroSilla (Krzesło)Trio Sonata in C minor, HWV 386a (Trio Sonata c-moll HWV 386a)Fugue in C minor, HWV 610 (Fuga c-moll HWV 610)E partirai, mia vita, HWV 111Te Deum in B-flat major, HWV 281 (Te Deum w B-dur HWV 281)No se emenderá jamás, HWV 140 (Nie nigdy emenderá, HWV 140)4 AriasCare selve, aure grate, HWV 88 (Pielęgnacja Selve, Aure ruszt, HWV 88)Nell'africane selve, HWV 136 (Nell'africane lasy, HWV 136)Crudel tiranno amor, HWV 97 (Okrutnym tyranem, miłość, HWV 97)Keyboard Sonatina in B-flat major, HWV 585 (Sonatina klawiatury w B-dur HWV 585)Mi palpita il cor, HWV 132a (I tętni serce, HWV 132a)A Voluntary or a Flight of Angels in C major, HWV 600Ah! che troppo ineguali, HWV 230Ah, crudel! nel pianto mio, HWV 78Te Deum in A major, HWV 282 (Te Deum w A-dur HWV 282)Concerto Grosso in F major, HWV 327 (Concerto grosso F-dur HWV 327)Un'alma innamorata (Un'alma miłość)Dalla guerra amorosa, HWV 102a (Z wojennej miłości, HWV 102a)Concerto Grosso in G major, HWV 319 (Concerto Grosso G-dur, HWV 319)Giù nei Tartari Regni, HWV 187Ah, che pur troppo è vero, HWV 77 (Ach, to jest tylko zbyt prawdziwe, HWV 77)Aminta e Fillide, HWV 83Songs and Airs (Pieśni i Airs)La bianca rosa, HWV 160a (La Bianca Rosa, HWV 160a)Toccata, HWV 586As Pants the Hart, HWV 251Air in F major, HWV 465 (Powietrza w F-dur HWV 465)Air in A major, HWV 468 (Powietrza A-dur HWV 468)Passepied in C major, HWV 559 (Passepied C-dur HWV 559)Concerto for Oboe and Bassoon in C minor (Koncert na obój i fagot c-moll)Keyboard Sonata in G major, HWV 579 (Klawiatura Sonata G-dur HWV 579)In the Lord put I my Trust, HWV 247Blessed are They that Considereth the Poor, HWV 268 (Błogosławieni, którzy Considereth ubogich, HWV 268)Allegro in D minor, HWV 475 (Allegro w d-moll HWV 475)Laudate pueri Dominum, HWV 237 (Laudate Pueri Dominum, HWV 237)The Alchemist, HWV 43 (Alchemik, HWV 43)Fugue in A minor, HWV 609 (Fuga a-moll HWV 609)Look down, harmonious saint, HWV 124 (Spojrzeć w dół, harmonijnie święty, HWV 124)Partì, l'idolo mio, HWV 147 (Wyszedł, mój idol, HWV 147)Trio Sonata in F major, HWV 392 (Trio Sonata F-dur HWV 392)Clori, Tirsi e FilenoAlpestre monte, HWV 81Minuet in F major, HWV 516Concerto Grosso in B minor, HWV 330 (Concerto Grosso moll HWV 330)Laudate pueri Dominum, HWV 236 (Laudate Pueri Dominum, HWV 236)Alessandro SeveroSuite in A major, HWV 454Prelude and Allegro in G minor, HWV 574 (Preludium i Allegro w g-moll HWV 574)Cuopre tal volta il cielo, HWV 98 (Raz, że okrywa niebo, HWV 98)Dolc' è pur d'amor l'affanno, HWV 109a (Dolc 'E pur d'amor l'affanno, HWV 109a)Suite in B-flat major, HWV 440 (Apartament w B-dur HWV 440)Figlio d'alte speranze, HWV 113 (Syn duże nadzieje, HWV 113)Aure soavi e lietiPassepied in A major, HWV 560 (Passepied A-dur HWV 560)Clori, mia bella Clori, HWV 92 (Chloris, My Fair Chloris, HWV 92)Concerto Grosso in G minor, HWV 324Silete venti, HWV 242Carco sempre di gloria, HWV 87 (Carco zawsze chwała, HWV 87)Languia di bocca lusinghiera, HWV 123 (Languia di Bocca lusinghiera, HWV 123)Concerto Grosso in B-flat major, HWV 325Dolce mio ben, HWV 108 (Słodkie mio ben, HWV 108)Lesson in A minor, HWV 496 (Lekcja a-moll, HWV 496)Olinto pastore, Tebro fiume, Gloria, HWV 143 (Olinto proboszcz, Tybru, Gloria, HWV 143)L'aure grate, il fresco rio, HWV 121a (Kraty aury, chłodne rzeki, HWV 121a)30 Ausgewählte Arien aus Opern und OratorienNel dolce tempo, HWV 135bNon sospirar, non piangere, HWV 141 (Nie wzdycham, nie płaczę, HWV 141)Suite in G major, HWV 441Fugue in F major, HWV 611 (Fuga F-dur HWV 611)La bianca rosa, HWV 160b (La Bianca Rosa, HWV 160b)Deh! lasciate e vita e volo, HWV 103Concerto Grosso in A minor, HWV 322 (Concerto grosso a-moll HWV 322)Dimmi, o mio cor, HWV 106 (Dimmi, O mio cor, HWV 106)Dolc' è pur d'amor l'affanno, HWV 109b (Dolc 'E pur d'amor l'affanno, HWV 109b)Lungi dal mio bel nume, HWV 127aDel bell'idolo mioChi rapì la pace al core, HWV 90 (Kto porwał rdzeń pokoju, HWV 90)Spande ancor a mio dispetto, HWV 165 (Rozprzestrzenia się nawet do mojej irytacji, HWV 165)La bianca rosa, HWV 160c (La Bianca Rosa, HWV 160c)Zeffiretto, arresta il volo, HWV 177 (Zephyr, zatrzymać lot, HWV 177)Suite in G minor, HWV 439Lungi da me, pensier tiranno, HWV 125b (Daleki jestem od tego, pomyślał tyranem, HWV 125b)Clori, degli occhi miei, HWV 91a (Chloris, moje oczy, HWV 91a)Da sete ardente afflitto, HWV 100 (Nękane przez palącego pragnienia, HWV 100)Splenda l'alba in oriente, HWV 166 (Splenda wschód słońca na wschodzie, HWV 166)Concerto Grosso in E minor, HWV 321 (Concerto grosso e-moll HWV 321)Concerto Grosso in C minor, HWV 326Klavierwerke von G.F. HandelChi ben ama non paventa (Kto nie kocha oraz obawy)Suite in D minor, HWV 436Concerto Grosso in A major, HWV 329Il Gelsomino, HWV 164bOratorio SongsO lucenti, o sereni occhi, HWV 144 (O świeci lub pogodne oczy, HWV 144)Fra pensieri quel pensiero, HWV 115 (Wśród myśli, że myśli, HWV 115)Siete rose rugiadose, HWV 162 (Siete wzrosła rugiadose, HWV 162)Notte placida e cheta, HWV 142Irene, idolo mio, HWV 120b (Irene, idolo mln, HWV 120b)Ditemi, o piante, HWV 107 (Powiedz mi, czy rośliny, HWV 107)Suite, HWV 447 (Apartament, HWV 447)Antiphons, HWV 269-277 (Antyfony, HWV 269-277)Figli del mesto cor, HWV 112 (Synowie smutnym sercem, HWV 112)Antiphon in A minor, HWV 274 (Antyfona a-moll, HWV 274)Antiphon in D minor, HWV 269 (Antyfona d-moll, HWV 269)Clori, ove sei?, HWV 93Venne voglia ad amore, HWV 176 (Chciała kochać, HWV 176)Filli adorata e cara, HWV 114 (ZPN adorata e cara, HWV 114)Trio Sonata in E-flat major, HWV 382 (Trio Sonata E-dur HWV 382)Fra tante pene, HWV 116 (Fra Tante pene, HWV 116)SosarmeEcheggiate, festeggiate, HWV 119 (Echem, świętować, HWV 119)Un sospir a chi si muore, HWV 174 (Westchnienie do tych, którzy umierają, HWV 174)Udite il mio consiglio, HWV 172 (Słuchać mojej rady, HWV 172)Manca pur quanto sai, HWV 129Violin Sonata in G minor, HWV 368 (Sonata skrzypcowa g-moll HWV 368)Antiphon in F major, HWV 270 (Antyfona F-dur HWV 270)Ninfe e pastori, HWV 139aPartenza di G.B., HWV 168 (Z G.B., HWV 168)6 Sonatas for 2 Flutes (6 Sonaty na 2 flety)Ne' tuoi lumi, o bella Clori, HWV 133 (To twoje światła, lub piękne Chloris, HWV 133)Lungi dal mio bel nume, HWV 127bMenzognere speranze, HWV 131 (Oszukańcze nadzieje, HWV 131)Nella stagion che di viole e rose, HWV 137 (W sezonie, gdy fiolety i róże, HWV 137)Occhi miei che faceste?, HWV 146Nice, che fa? che pensa?, HWV 138Solitudini care, amata libertà, HWV 163 (Solitudini opieki, Amata libertà, HWV 163)Suite, HWV 449 (Apartament, HWV 449)Stanco di più soffrire, HWV 167a (Zmęczony cierpi więcej, HWV 167a)Mentre il tutto è in furore, HWV 130 (Podczas gdy wszystko jest w furii, HWV 130)Lungi da voi, che siete poli, HWV 126c (Dalekie jest to od was, którzy są słupy, HWV 126c)Torna il core al suo diletto, HWV 169 (Powrót do rdzenia do jego ukochanej, HWV 169)Antiphon in G minor, HWV 271 (Antyfona g-moll HWV 271)Qualor, crudele sì ma vaga Dori, HWV 151 (Qualor, crudele Sì ma Vaga Dori, HWV 151)O Sing unto the Lord a New Song, HWV 249aSuite, HWV 452 (Apartament, HWV 452)Quando sperasti, o core, HWV 153 (Quando sperasti, o rdzeń, HWV 153)Sarei troppo felice, HWV 157 (Byłbym zbyt szczęśliwy, HWV 157)Trio Sonata in C-sharp minorTrio Sonata in E-flat major (Trio Sonata E-dur)Sento là che ristretto, HWV 161a (Czuję, że poza wąskim, HWV 161a)Courante in F major, HWV 488Antiphon in G major, HWV 273 (Antyfona G-dur HWV 273)Sarai contenta un dì, HWV 156 (Być szczęśliwy jeden dzień HWV 156)Ninfe e pastori, HWV 139bLungi n'andò Fileno, HWV 128 (Lungi n'andò FILENO, HWV 128)Se pari è la tua fè, HWV 158c (Se è la tua pari FE, HWV 158c)Sento là che ristretto, HWV 161b (Czuję, że poza wąskim, HWV 161 b)Se pari è la tua fè, HWV 158a (Se è la tua pari FE, HWV 158a)Qualor l'egre pupille, HWV 152 (Qualor uczniów Egre, HWV 152)Se per fatal destino, HWV 159 (Jeśli przez śmiertelnego losu, HWV 159)Poichè giuraro amore, HWV 148 (Jak miłość przysięgłego, HWV 148)Antiphon in D minor, HWV 272 (Antyfona d-moll, HWV 272)Ninfe e pastori, HWV 139c (Ninfe e pastori, HWV 139C)Sonatas or Chamber AiresNel dolce tempo, HWV 135a (W łagodnej pogody, HWV 135a)17 Sonatas, GB-Mp MS. 130Hd4v.312Pieces à un & deux clavecins, Le Cène No.490Clori vezzosa Clori, HWV 95Pièces à un & deux clavecinsViolin-SonatenAdagio and Allegro, HWV 338 (Adagio i Allegro, HWV 338)Dettingen Anthem, HWV 265Tacete ohimè tacete, HWV 1963 Harpsichord Pieces, S-L Saml.Engelhart 446Sì t'amo fedele, HWV Anh.B6Ho fuggito Amore anch'io, HWV 1182 Menuets à 4 (A 4 2 Menuets)2 Suites (2 Apartamenty)4 Short Pieces (4 krótkich utworów)Air in D major (Air D-dur)Allemande in B minor, HWV 479Choral (Chóralny)Fantasia in E minor (Fantazję e-moll)Händel-GesellschaftHallische Händel-AusgabePieces from Aylesford (Szt. od Aylesford)Pieces pour clavecin (Utwory na klawesyn)Posthumous TriosPsalms II (Psalmy II)Quadro Sonata in B-flat major (Quadro Sonata B-dur)Se tu non lasci amore, HWV 193Trio Sonata in D minor (Trio Sonata d-moll)Trio Sonata in G minor, HWV deestViolin Sonata in E major, HWV 373 (Skrzypce Sonata E-dur HWV 373)Violin sonata in F majorViolin Sonata in F major, IGH 455Voluntary No.6Wenn Christus, der Herr, zum Menschen sich neigt (Jeśli Chrystus, Pan, że ludzie przychodzą do)10 Songs (10 piosenek)20 Pieces for a Musical Clock (20 sztuk dla Musical Clock)37 Minuets, HWV A156 Marches, HWV 419Air in A minor, HWV 604Air in B-flat major, HWV 469Air in C major, HWV 457Air in C major, HWV 590Air in C major, HWV 592Air in C major, HWV 593Air in C major, HWV 595Air in C major, HWV 596Air in C major, HWV 597Air in C major, HWV 601Air in C minor, HWV 458 (Powietrza c-moll HWV 458)Air in D major, HWV 460Air in D minor, HWV 461Air in E major, HWV 425Air in F major, HWV 463Air in F major, HWV 587Air in F major, HWV 591Air in G major, HWV 474Air in G major, HWV 594Allegro in C major, HWV 472 (Allegro C-dur HWV 472)Allegro in C major, HWV 473Allegro in G major, HWV 340Allegro in G major, HWV 407Allemande in A major, HWV 477 (Allemande A-dur HWV 477)Allemande in A minor, HWV 478 (Allemande a-moll HWV 478)Allemande in F major, HWV 476 (Allemande w F-dur HWV 476)Aria in C minor, HWV 459 (Aria w c-moll HWV 459)Aria in F major, HWV 410Aria in F major, HWV 411Arrangements, HWV 456Chaconne with 49 variations, HWV 484 (Chaconne z 49 odmian, HWV 484)Chorale, HWV 480Chorus and Minuet in B-flat major, HWV 344Concerto in B-flat major, HWV 288Concerto in D major (Koncert D-dur)Concerto in D minor, HWV 303Concerto in F major, HWV 302bConcerto in F major, HWV 305a/bConcerto in G major, HWV 487 (Koncert G-dur, HWV 487)Courante in B minor, HWV 489 (Courante moll HWV 489)Fugue in B minor, HWV 608 (Fuga moll HWV 608)Fugue in B-flat major, HWV 607 (Fuga B-dur HWV 607)Fugue in E major, HWV 612Fugue in G major, HWV 606 (Fuga G-dur HWV 606)Gigue in B-flat major, HWV 413Gigue in C major, HWV 589Gigue in C major, HWV 599Gigue, HWV 492Hornpipe Aria in C minor, HWV 355Hornpipe in D major, HWV 356Keyboard Sonatina in A minor, HWV 584 (Sonatina klawiatury w A-moll HWV 584)Keyboard Sonatina in D minor, HWV 581 (Sonatina klawiatury d-moll HWV 581)March for Fife in C major, HWV 414March for Fife in D major, HWV 415March in D major, HWV 345March in D major, HWV 416March in D major, HWV 417March in F major, HWV 346March in G major, HWV 418Minuet in A major, HWV 544Minuet in A major, HWV 545Minuet in A major, HWV 546Minuet in A minor, HWV 547Minuet in A minor, HWV 548Minuet in A minor, HWV 549 (Menuet A-moll HWV 549)Minuet in A minor, HWV 602Minuet in A minor, HWV 603Minuet in B flat major, HWV 554Minuet in B flat major, HWV 555Minuet in B-flat major, HWV 551Minuet in B-flat major, HWV 552Minuet in B-flat major, HWV 553Minuet in B-flat major, HWV 556Minuet in C major, HWV 498Minuet in D major, HWV 420Minuet in D major, HWV 421Minuet in D major, HWV 500Minuet in D major, HWV 501Minuet in D major, HWV 504Minuet in D major, HWV 505Minuet in D major, HWV 506Minuet in D major, HWV 511Minuet in D minor, HWV 462Minuet in D minor, HWV 507Minuet in F major, HWV 509Minuet in F major, HWV 513Minuet in F major, HWV 514Minuet in F major, HWV 515Minuet in F major, HWV 517Minuet in F major, HWV 518Minuet in F major, HWV 519Minuet in F major, HWV 520Minuet in G major, HWV 422Minuet in G major, HWV 423Minuet in G major, HWV 521Minuet in G major, HWV 522Minuet in G major, HWV 523Minuet in G major, HWV 524Minuet in G major, HWV 525Minuet in G major, HWV 526Minuet in G major, HWV 527Minuet in G major, HWV 528Minuet in G major, HWV 529Minuet in G major, HWV 530Minuet in G major, HWV 531Minuet in G minor, HWV 532Minuet in G minor, HWV 533Minuet in G minor, HWV 534Minuet in G minor, HWV 535Minuet in G minor, HWV 536Minuet in G minor, HWV 537Minuet in G minor, HWV 538Minuet in G minor, HWV 539Minuet in G minor, HWV 540Minuet in G minor, HWV 541Minuet in G minor, HWV 542Minuet in G minor, HWV 543Oboe Concerto in B-flat major, HWV 301 (Obój Koncert B-dur HWV 301)Oboe Concerto No. 2Organ Concerto in D minor, HWV 304/1Overture in D major, HWV 337Partita in C minor, HWV 444 (Partita c-moll HWV 444)Partita in G major, HWV 450 (Partita G-dur HWV 450)Prelude and Allegro, HWV 576 (Preludium i Allegro, HWV 576)Prelude and Capriccio, HWV 571 (Preludium i Capriccio, HWV 571)Prelude in A minor, HWV 575 (Preludium a-moll, HWV 575)Prelude in E major, HWV 566 (Preludium E-dur HWV 566)Prelude, HWV 562 (Preludium, HWV 562)Prelude, HWV 563 (Preludium, HWV 563)Prelude, HWV 564 (Preludium, HWV 564)Prelude, HWV 570 (Preludium, HWV 570)Prelude, HWV 572 (Preludium, HWV 572)Prelude, HWV 573 (Preludium, HWV 573)Preludium, HWV 567Preludium, HWV 568Ritornello in G major, HWV 343bSinfonia in B-flat major, HWV 347Sonata in C major, HWV 598Suite in B-flat major, HWV 354Suite in C minor, HWV 446Suite in G major, HWV 353Suite in G minor, HWV 451Suite, HWV 445 (Apartament, HWV 445)Suite, HWV 448 (Apartament, HWV 448)Trio Sonata in B-flat major, HWV 402 (Trio Sonata B-dur HWV 402)Trio Sonata in D major, HWV 397 (Trio Sonata D-dur HWV 397)Trio Sonata in E major, HWV 394 (Trio Sonata E-dur HWV 394)Trio Sonata in G major, HWV 399 (Trio Sonata G-dur HWV 399)Trio Sonata in G minor, HWV 387 (Trio Sonata g-moll HWV 387)Trio Sonata in G minor, HWV 391 (Trio Sonata g-moll HWV 391)Trio Sonata in G minor, HWV 400 (Trio Sonata g-moll HWV 400)Trio Sonata in G minor, HWV 404Concerto in F major, HWV 333Flute Sonata in D major, HWV 378Fugue in G minor, HWV 605 (Fuga g-moll HWV 605)Overture in B flat major, HWV 336Overture in D major, HWV 424Suite in B flat major, HWV 352Suite, HWV 453 (Apartament, HWV 453)Trio in G minor (Trio g-moll)Trio Sonata in A major, HWV 396 (Trio Sonata A-dur HWV 396)Trio Sonata in E minor, HWV 398 (Trio Sonata e-moll HWV 398)Allegro in C minor, HWV 408Andante in A minor, HWV 412Concerto in B-flat major, HWV 332Arrangements, HWV 482Concerto in F major, HWV 334 (Koncert F-dur HWV 334)Trio Sonata in C major, HWV 403Trio Sonata in D minor, HWV 381 (Trio Sonata d-moll HWV 381)Trio Sonata in E minor, HWV 395Trio Sonata in F major, HWV 383 (Trio Sonata F-dur HWV 383)Trio Sonata in G major, HWV 384Violin Sonata in G major, HWV 358 (Skrzypce Sonata G-dur HWV 358)Adagio and Allegro in A major, HWV 406Trio Sonata in B-flat major, HWV 380Trio Sonata in D major, HWV 385Trio Sonata in F major, HWV 401 (Trio Sonata F-dur HWV 401)Trio Sonata in F major, HWV 405 (Trio Sonata F-dur HWV 405)Concerto a quattro in D major (Koncert D-dur cztery)
Wikipedia
Georg Friedrich Händel (ang. George Frideric Handel; pol. Jerzy Fryderyk Händel [wym. Hendel], ur. 23 lutego 1685 w Halle, zm. 14 kwietnia 1759 w Londynie) – niemiecki kompozytor późnego baroku, który dokonał syntezy barokowych osiągnięć muzycznych, zwłaszcza niemieckich, włoskich i angielskich. W 1727 roku stał się poddanym Wielkiej Brytanii. Jest narodowym kompozytorem tego kraju. Komponował liczne gatunki muzyki baroku, między innymi opery i oratoria. Händel zaliczany jest do najwybitniejszych twórców muzyki późnego baroku.
Händel urodził się w 1685 roku w niemieckim mieście Halle w rodzinie bez tradycji muzycznych. Jego ojciec, Georg Händel, był cyrulikiem na miejscowym dworze w Weissenfels. W wieku sześćdziesięciu lat – po śmierci pierwszej żony – ożenił się ponownie ze znacznie młodszą kobietą, która urodziła czwórkę dzieci, w tym Georga Friedricha Händla. Talent muzyczny ich syna objawił się wcześnie. John Mainwaring, autor pierwszej biografii kompozytora, wydanej kilka lat po śmierci Händla, pisał o chłopcu grającym potajemnie na klawikordzie na strychu domu w Halle. Mało prawdopodobne, by rzeczywiście działo się to bez zgody ojca. Wiadomo, że Georg senior lekceważył muzykę i sztukę kompozytorską jako sposób zarabiania pieniędzy, lecz przypadkowy popis syna w grze na organach zrobił wielkie wrażenie na lokalnym władcy. Nalegał on, by ojciec pozwolił synowi na edukację muzyczną. Ojciec przystał na to pod warunkiem, że młodzieniec będzie również studiował prawo. Händel rzeczywiście zaczął studia prawnicze na Uniwersytecie w Halle od 1702 roku, jednak po pewnym czasie zrezygnował. Również w 1702 roku został mianowany organistą kościoła katedralnego w Halle. Gry na organach uczył Händla od 1696 roku Friedrich Wilhelm Zachau, utalentowany muzyk i kompozytor. W 1701 roku młody Händel poznał Georga Philippa Telemanna, z którym utrzymywał przyjazne kontakty przez wiele lat. Dzięki niemu Händel poznał operę, Telemann bowiem był poważnie zaangażowany w rozwój tej dziedziny sztuki w Lipsku. W 1704 roku przyszły kompozytor postanowił zrezygnować z kariery organisty i opuścił rodzinne Halle, by udać się do Hamburga.
XVII-wieczny Hamburg był wówczas centrum sztuki operowej w Niemczech. W 1678 roku powstała tu pierwsza w tym kraju instytucja opery publicznej, Oper am Gänsemarkt, gdzie Händel został zatrudniony jako skrzypek i klawesynista, a wkrótce rozpoczął pisanie oper. Źródłem inspiracji do napisania jego hamburskich dzieł była muzyka Reinharda Keisera – słynnego niemieckiego kompozytora i dyrektora hamburskiej opery. W 1704 doszło do pojedynku między Händlem a jego kolegą, kompozytorem i śpiewakiem, Johannem Matthesonem. Podczas przedstawienia opery Matthesona, Cleopatry, Händel zastępował Matthesona przy klawesynie, gdy ten ostatni śpiewał jako solista, ale po zejściu Matthesona ze sceny nie odstąpił mu miejsca klawesynisty. Wzburzony Mattheson natarł na Händla z wyciągniętą szpadą, a ten zasłonił się partyturą Cleopatry. Według innej wersji (podanej przez samego Matthesona) kompozytorzy stoczyli pojedynek pod wpływem podekscytowanych kłótnią słuchaczy, a Händla miał uratować mosiężny guzik jego surduta. Już tego samego wieczoru obaj muzycy byli pogodzeni i spożywali wspólną wieczerzę w jednej z hamburskich oberż. W 1705 roku Händel wystawił w Hamburgu swoją pierwszą operę, Almirę. Słuchacze docenili tę kompozycję – została powtórzona dwadzieścia razy. W tym samym roku odbyła się premiera kolejnej opery Händla Nero, tym razem bez sukcesu, przede wszystkim ze względu na wady libretta.
W 1706 roku Händel wyjechał z Hamburga i udał się do Włoch. Podczas czteroletniego pobytu w Italii poznał słynnych włoskich kompozytorów – Arcangela Corellego, Domenica Scarlattiego i jego ojca Alessandra. Händel urodził się w tym samym roku, co Domenico Scarlatti i Johann Sebastian Bach. We Florencji wystawił z sukcesem swoją pierwszą włoską operę Rodrigo (1707). Popularność zdobyła także późniejsza opera Agrippina z 1710 roku, którą wystawiano aż dwadzieścia siedem razy z rzędu. Wcześniej, w 1707 roku, Händel skomponował dzieło oparte na psalmie Dixit Dominus. Do dziś pozostaje ono dowodem na to, jak szybko kompozytor osiągnął dojrzałość artystyczną. Händel w czasie pobytu we Włoszech napisał także kilka innych kompozycji sakralnych, między innymi Nisi Dominus, Salve Regina. Te religijne kompozycje ukazują, jak skutecznie młody Händel przyswoił sobie specyfikę i osiągnięcia włoskiej muzyki religijnej. W czasie czteroletniego pobytu w Italii Händel skomponował liczne kantaty świeckie, w tym na głos solowy i basso continuo. Traktował je jako okazję do nauki i przyswojenia sobie włoskich arii. Istotne są też skomponowane wtedy dwa oratoria – pierwsze to świeckie oratorium Il Trionfo del Tempo e del Disinganno (Triumf Czasu i Rozczarowania) (1707), napisane do tekstu kardynała Benedetta Pamphiliego, natomiast drugie (La Resurrezione) z 1708 roku porusza tematykę religijną. Oratoria te mają podobną budowę, zbliżoną do konstrukcji oper Händla, z dominacją partii solowych. Händel w swojej włoskiej twórczości nawiązywał bowiem do opery neapolitańskiej, reprezentowanej między innymi przez Alessandra Scarlattiego. W późniejszych, angielskich oratoriach Händla chór spełnia zdecydowanie większą rolę.
Po powrocie z Italii Händel został w 1710 roku muzykiem na dworze Jerzego Ludwika, elektora Hanoweru (późniejszego króla Jerzego I Hanowerskiego). Elektor zatrudnił go na dogodnych warunkach – Händel mógł na życzenie wyjechać z Hanoweru na długi okres w dowolne miejsce. Kompozytor już po kilku miesiącach skorzystał z tego uprawnienia i w 1711 roku wyjechał do Anglii, gdzie z powodzeniem zaprezentował operę Rinaldo (1711); wystawiana była przez piętnaście wieczorów. Pod koniec sezonu Händel powrócił do Hanoweru, ale po kilku miesiącach ponownie poprosił elektora o zgodę na wyjazd do Anglii. Zachęcony angielskim sukcesem Rinalda Händel w 1712 roku postanowił przeprowadzić się tam na stałe, co wiązało się z niedotrzymaniem obietnicy danej Jerzemu Ludwikowi. Kompozytor musiał się liczyć z tym, że elektor Hanoweru, zgodnie z ustaleniami Act of Settlement, może po śmierci królowej Anny zostać królem Wielkiej Brytanii. Brytyjczycy spragnieni byli świeckiej muzyki, ponieważ od śmierci Henry’ego Purcella nie było w tym kraju dobrych kompozytorów operowych. Händel nie był jedynym muzykiem, który uświadomił sobie istnienie zapotrzebowania na opery. Zdawał sobie z niego sprawę także Giovanni Battista Bononcini; obaj byli głównymi kompozytorami Royal Academy of Music i z czasem zaczęli ze sobą rywalizować. W tym okresie Händel, poza pisaniem oper, skomponował kilka dzieł, które nawiązywały do angielskich tradycji muzycznych, w tym Odę na urodziny królowej Anny na początku 1713 roku oraz Utrecht Te Deum z okazji podpisania Traktatu Utrechckiego, wykonane 7 lipca 1713 roku w katedrze św. Pawła.
Do czasu założenia Royal Academy of Music Händel przebywał (od 1717 roku) w nowo wybudowanym pałacu Cannons na dworze księcia Chandos jako kompozytor-rezydent. Stanowisko dyrektora muzycznego pełnił tam już od dłuższego czasu Johann Pepusch. W tym czasie Händel skomponował cykl 11 hymnów Chandos Anthems oraz Chandos Te Deum. Hymny te wyrażają händlowskie skłonności eklektyczne – do jego stylu przyczyniła się muzyka niemiecka, włoska i angielska (z tej ostatniej zwłaszcza kompozycje Purcella). W Cannons kompozytor napisał również dwie maski – utrzymaną w pastoralnym stylu Acis and Galatea oraz Esther, o tematyce religijnej. W późniejszym okresie Händel przekształcił drugą maskę w oratorium (1732). Ponadto w 1717 roku Händel wystawił na barce na Tamizie Water Music dla króla Jerzego I Hanowerskiego.
W 1719 roku angielska arystokracja z poparciem króla Jerzego I założyła Royal Academy of Music, towarzystwo muzyczne, w którym Händel został „mistrzem orkiestry z pensją”. Po kilku latach Akademia ta zbankrutowała (1728), jednak lata dwudzieste były okresem największych triumfów oper Händla. W 1724 roku powstały dwie opery kompozytora, które odniosły wówczas duży sukces: Juliusz Cezar w Egipcie i Tamerlano. W 1725 roku Händel napisał operę Rodelinda z charakterystyczną arią: Vivi tiranno. W lutym 1727 roku król Jerzy I złożył podpis pod aktem naturalizacji Händla. W tym samym roku Händel skomponował z okazji koronacji króla Jerzego II Hanowerskiego cztery Coronation Anthems. Jeden z nich – Zadok the Priest – jest wykonywany podczas każdej kolejnej uroczystości koronacyjnej monarchów brytyjskich.
W 1728 roku brytyjscy twórcy próbowali reanimować angielską sztukę operową przez wystawienie Opery żebraczej do libretta Anglika Johna Gaya, jednak z muzyką kompozytora niemieckiego Johanna Pepuscha. To nietypowe dzieło, wystawiane wielokrotnie i będące między innymi reakcją na opery Händla i Porpory, zniechęciło część publiczności do oper włoskich. W 1733 roku pojawił się na polu kompozytorskim konkurent Händla w osobie Nicola Porpory. Prowadził on towarzystwo muzyczne Opera of the Nobility. Porpora stanowił dla Händla zagrożenie nie tylko z racji swego talentu kompozytorskiego i dysponowania w zespole wielkimi śpiewakami (Farinelli, Senesino), lecz także z powodu poparcia udzielonego mu przez księcia Walii Fryderyka Ludwika oraz opozycyjnych wobec króla arystokratów i polityków. Kwestie polityczne bowiem również wpływały na wybór opery przez publiczność. Pierwszą operą, którą Porpora wystawił w Londynie, była Arianna in Nasso (1733), później napisał Polifema (1735). Händel, starając się przyciągnąć słuchaczy, skomponował między innymi operę Alcina o tematyce czarodziejskiej (1735), a potem operę Serse (1738) ze znaną arią Ombra mai fu. Ta ostatnia nie odniosła jednak sukcesu. W 1734 roku Händel zerwał kontrakt z Johnem Heideggerem – dyrektorem teatru King’s Theatre przy Haymarket, w którym dotychczas kompozytor wystawiał swoje opery – i przeniósł się do nowo wybudowanego Theatre Royal w Covent Garden. Po kilku latach jednak odnowił współpracę z Heideggerem. W 1737 roku Opera of the Nobility zbankrutowała, a Porpora opuścił Londyn.
W kwietniu 1737 roku zdrowie kompozytora znacząco się pogorszyło. Ówczesne gazety pisały o paraliżu prawej ręki Händla (London Evening Post, 14 maja), który uniemożliwiał mu przez kilka miesięcy wykonywanie własnych kompozycji. We wrześniu Händel pojechał na terapię do Akwizgranu; okazała się ona skuteczna, i już w listopadzie powrócił do Londynu. Wcześniej, bo w marcu 1737 roku, odbyła się premiera przerobionej i poszerzonej wersji włoskiego oratorium Händla (Tryumf Czasu i Rozczarowania) pod nowym tytułem Il Trionfo del Tempo e della Verita (Triumf Czasu i Prawdy). W tym okresie Londyn odwiedził Francesco Geminiani, z którym Händel już w 1715 roku – podczas poprzedniej wizyty Włocha – zawarł przyjaźń. Geminiani wydał w Londynie swoje Concerti Grossi, co zainspirowało Händla do wydania w 1739 roku własnych Concerti Grossi op. 6. Przy Brook Street 25 (obecnie jest tam muzeum Händla), gdzie mieszkał on od 1724 roku do końca życia, jego sąsiadem był Maurice Greene – kompozytor angielski, mniej znany od Händla, co nie przeszkadzało im utrzymywać stosunków dobrosąsiedzkich. Greene pisał muzykę, której – jak miał stwierdzić Händel – „brakowało powietrza”.
Do 1741 roku, do momentu premiery ostatniej w dorobku artysty opery, Händel skomponował kilka oratoriów; stanowiły one zapowiedź tego okresu w działalności kompozytora, w którym komponował przede wszystkim oratoria. W 1736 roku odbyła się premiera ody Händla Alexander’s Feast, wykonywanej później wielokrotnie. Również istotne były wykonania kolejny choratoriów (po Esther, Deborze, Athalii) – Saula oraz Izraela w Egipcie w 1739 roku. Oratorium Izrael w Egipcie londyńska publiczność przyjęła z dystansem. W kompozycji przeważają partie chóralne, partie solowe są nieliczne. Już nigdy później Händel w oratorium nie zredukował tak radykalnie roli solistów na rzecz chóru.
Georg Friedrich Händel zauważył, że Anglicy pragną słuchać dzieł wokalnych śpiewanych po angielsku. Dlatego już w 1732 roku wystawił w Londynie swoje pierwsze angielskie oratorium Esther, które skomponował w czasie pobytu w Cannons, a później znacząco przekształcił, dodając między innymi hymn koronacyjny Zadok the Priest. W 1733 roku w Oksfordzie wystawił trzecie (po Esther i Deborze) angielskie oratorium, Athalia. W następnych latach również komponował oratoria (np. Saula), a od lat czterdziestych całkowicie zaniechał komponowania oper na rzecz oratoriów. Jego ostatnią operą była Deidamia, wystawiona w 1741 roku; wystawiona była tylko trzy razy. Händel porzucił pisanie oper ze względu na spadek popularności opery włoskiej. Kompozytor zauważył bowiem, że oratoria w języku angielskim są bardziej cenione przez londyńską publiczność niż włoska opera seria. Najsławniejszym z jego oratoriów jest Mesjasz, najpierw wystawiony w Irlandii w 1742 roku, a następnie w 1743 roku w Londynie. Najbardziej znanym fragmentem kompozycji jest chór Hallelujah, a według tradycyjnego przekazu król Jerzy II wstał z miejsca podczas jego wykonywania. Pomimo zalet artystycznych Mesjasz został przyjęty przez londyńską publiczność chłodniej niż w Dublinie. Pozostałe Händlowskie oratoria przedstawiają również wysoki poziom artystyczny, zarówno w ariach, jak i w partiach chóralnych. W 1743 roku w Londynie odbyła się premiera kolejnego oratorium Händla, Samson, które odniosło duży sukces ze względu na wyrazistą warstwę muzyczną i dramatyczną akcję. Zarówno entuzjastyczne przyjęcie jego dzieł w Irlandii, jak i powodzenie Samsona w Anglii zachęciło kompozytora do dalszego pisania oratoriów. Również w 1743 roku Händel skomponował podniosłe Dettingen Te Deum z okazji zwycięstwa angielskiej armii pod Dettingen.
Oratoria Mesjasz i Izrael w Egipcie spotkały się z krytyką ówczesnych środowisk protestanckich, które sprzeciwiały się wystawianiu w teatrze dzieł zawierających słowa Pisma Świętego. Muzykę innych oratoriów, jak na przykład Saula (1739), Samsona (1743), Judy Machabeusza (1747), Salomona (1749), Jeftego (1752) kompozytor pisał do tekstów poetyckich opartych na Biblii. Niektóre oratoria Händla poruszają tematykę mitologiczną – Semele (1744), Herkules (1745).
Najsławniejszym librecistą Händla był Charles Jennens, który napisał między innymi libretto do Mesjasza.
Charakterystycznym elementem wykonań oratoriów Händla były jego koncerty instrumentalne, grane w przerwach między aktami (np. koncerty organowe). W 1749 roku Händel skomponował Muzykę dla Królewskich Ogni Sztucznych z okazji podpisania traktatu w Akwizgranie.
W ostatnich latach życia Händel wydał dwa oratoria – Jefte (1752) oraz The Triumph of Time and Truth (Triumfu Czasu i Prawdy; 1757). O ile muzyka pierwszego dzieła była nowa i stanowiła podsumowanie muzycznego dorobku Händla, to Triumf Czasu i Prawdy jest jedynie rozszerzoną wersją młodzieńczego oratorium, jednak już z tekstem angielskim. Dla miłośników muzyki Händla znaczące jest, że oratorium o właśnie takim tytule jest jego ostatnią kompozycją. W 1751 roku, gdy Händel komponował oratorium Jefte, jego wzrok znacząco się pogorszył, przez co musiał przerwać pracę nad kompozycją. Wyjechał wówczas do wód w Bath i Cheltenham, jednak leczenie nie przyniosło rezultatu. Z trudem ukończył to oratorium. Pomimo utraty wzroku w lewym oku i pogarszającego się stanu prawego oka, kompozytorowi udało się zaprezentować prawykonanie nowego oratorium w 1752 roku. Pod koniec tego roku, po dalszym pogorszeniu wzroku, Händel postanowił poddać się operacji. Wykonał ją chirurg księcia Walii, William Bromfield. Na pewien czas kompozytor odzyskał wzrok, ale już w styczniu całkowicie go stracił. Pod koniec życia Händel jeszcze raz podjął próbę wyleczenia wzroku; poprosił o wykonanie zabiegu sławnego wędrownego okulistę, Johna Taylora, który operował również Bacha. Podobnie jak w przypadku Bacha, wzrok Händla się nie polepszył. Zmarł 14 kwietnia 1759 roku w Wielką Sobotę. Został pochowany 20 kwietnia w Opactwie Westminsterskim. Na jego pogrzebie było około 3000 osób.
Händel był sławny za życia w całej Europie i sława ta przetrwała do czasów obecnych. Uznawany jest, wraz H. Purcellem, za brytyjskiego kompozytora narodowego. Jako człowiek Händel cechował się poczuciem humoru. Nigdy się nie ożenił. Znany był ze swojego zamiłowania do jedzenia i wina, a także z działalności charytatywnej.
Händel jest uważany za jednego z największych kompozytorów epoki barokowej. W jego kompozycjach pojawia się większość ówczesnych gatunków muzycznych, w tym opery (w stylu włoskiego gatunku opera seria) i oratoria. W utworach Händla rola polifonii została zredukowana na rzecz faktury łączącej polifonię z homofonią. W jego dziełach można jednak spotkać także kunsztowne wykorzystanie głosów, np. w poczwórnej fudze z Alexander’s Feast. Melodyka dzieł Händla charakteryzuje się wyrazistością. Wpłynęły na nią muzyczne style krajów, w których przebywał. Ponadto na kompozycje Händla w silny sposób oddziałała muzyka taneczna. Na podkreślenie zasługuje również wykorzystywanie orkiestry w dziełach chóralnych Händla oraz instrumentacja jego kompozycji. W operze Juliusz Cezar w Egipcie oraz w oratorium Alexander Balus – w związku z dalekowschodnią tematyką – kompozytor wprowadził harfy i mandoliny. W oratorium Saul włączył do zespołu instrumentalnego rzadko używany wówczas carillon, który szczególnie słychać w momencie „tańca kobiet izraelskich”.
Händel znany jest przede wszystkim ze swoich licznych oratoriów. Rozwinął nowy, barokowy gatunek muzyczny, jakim było właśnie oratorium. Późniejsi twórcy oratoriów, jak np. Joseph Haydn, nawiązywali do twórczości Händla. Przyczynił się także do rozwoju angielskiej muzyki sakralnej, zwłaszcza anthemu (hymn). Napisał on dwa cykle anthemów (Chandos Anthems i Coronation Anthems). W swoich hymnach Händel, choć nawiązywał do wcześniejszych dzieł angielskich twórców, to jednak rozwinął tradycyjne anthem kantatowe. W znanych dziełach Water Music (1717) i Muzyka dla Królewskich Ogni Sztucznych (1749) Händel znacząco rozbudował sekcję instrumentów dętych, co stanowiło rzadkość dla barokowej muzyki instrumentalnej. Było to związane z wykonaniem wspomnianych dzieł na wolnym powietrzu. Również dokonania Händla z zakresu oper są istotne.W jego niektórych operach bowiem, jak np. w Orlando, nastąpił wzrost składnika dramatycznego, co poprzedzało reformę operową Glucka. Ponadto część arii operowych Händla, np. z opery Agrippina, została skomponowana w stylu monofonicznym, z silnym wyakcentowaniem jednej linii melodycznej, co stanowiło zapowiedź nowego stylu muzycznego galant.
Jedną ze specyficznych cech muzyki händlowskiej są częste zapożyczenia, zarówno z kompozycji własnych, jak i cudzych. Większość zapożyczeń Händla pochodzi z jego własnych dzieł. W ówczesnych czasach praktyka zapożyczeń była powszechnie stosowana przez kompozytorów. Własne kompozycje Händel nierzadko wykorzystywał ponownie lub przekształcał, na przykład jeden z koncertów z cyklu Concerti a due cori jest instrumentalną kompilacją jego wcześniejszych dzieł (np. Ody na urodziny królowej Anny, Mesjasza). Jednak bardziej kontrowersyjne wydają się liczne zapożyczenia z utworów innych kompozytorów (np. Carissimiego, Telemanna, Stradelli, Keisera, Muffata, Uria). Na przykład w Dettingen Te Deum Händel wykorzystał Te Deum Uria, które mógł kupić podczas pobytu w Italii, w The Occasional Oratorio Händel dosłownie zacytował ustęp z Musique de Table Telemanna. Jednak nie wszystkie zapożyczenia Händla z cudzych utworów były dosłowne – często przerabiał on i udoskonalał zapożyczony materiał muzyczny. Fragmenty dzieł innych kompozytorów, jakie Händel wykorzystywał, nie zaburzały stylu jego kompozycji, ponieważ korzystał tylko z tych utworów, które postrzegał jako bliskie własnej muzyce.
Bardzo często dokonuje się porównania muzyki Händla i Bacha, ponieważ kompozytorzy ci należeli do twórców późnobarokowych, a także urodzili się w tym samym roku (1685). Kompozytorzy jednak nigdy się nie spotkali. Pomimo to niemiecki muzykolog Paul Barz napisał sztukę teatralną Kolacja na cztery ręce, która przedstawia wymyślone przez autora spotkanie dwóch muzyków w 1747 roku w Hotelu Turyńskim. Manfred Bukofzer, znany badacz muzyki barokowej, dokonał porównania muzyki Bacha i Händla. Zaznaczył, że styl obu kompozytorów jest odmienny, zarówno w stosowanej technice kompozytorskiej, jak i w melodyce. Händel w swoich utworach zredukował rolę polifonii, natomiast u Bacha polifonia ma o wiele większe znaczenie. Bukofzer stwierdził: Händel traktuje kontrapunkt jedynie jako środek do uzyskania określonego wyrazu dramatycznego, o czym świadczą nagłe zmiany faktury w jego utworach chóralnych, Bach natomiast uważa kontrapunkt za cel sam w sobie, co oznacza konieczność konsekwentnego stosowania tej techniki. Ponadto melodyka Händla jest zupełnie różna od melodyki Bacha – u Händla jest ona bardziej „prosta”, natomiast melodyka Bacha bardziej „złożona”. Bukofzer, podsumowując swoje porównanie, zauważył: Odznaczająca się swobodnym układem głosów polifonia Händla oraz ściśle linearna, instrumentalna polifonia Bacha stanowią dwa bieguny w muzyce późnego baroku.
Muzykę Händla znali Joseph Haydn, Wolfgang Amadeus Mozart i Ludwig van Beethoven. Haydn był obecny w Anglii w 1791 roku, gdzie słyszał wykonania podniosłych dzieł Händla. Według relacji Williama Shielda, który wówczas mu towarzyszył, Haydn był pod wielkim wrażeniem kompozycji Händla. Mozart, choć przerabiał partytury kompozycji händlowskich, uznawał go jednak za wybitnego twórcę: Händel wie lepiej niż ktokolwiek z nas, co wywoła efekt. Kiedy chce, uderza niczym grom. Beethoven także wyrażał uznanie dla muzyki Händla. W 1823 roku powiedział Edwardowi Schulzowi, że Händel jest największym kompozytorem, jaki kiedykolwiek żył. Odkryłbym głowę i uklęknął przy jego grobie!. Ponadto w 1724 roku do Londynu przyjechał kompozytor szwedzki Johan Helmich Roman, który wykorzystał sposobność rozmowy z Händlem i słuchania jego muzyki. Styl händlowski wpłynął na Drottingsholmsmusiken (1744) Romana. W 1745 roku Händla odwiedził Christoph Willibald Gluck, znany ze swoich planów wczesnoklasycystycznej reformy, które później urzeczywistnił. Händel był dla niego uprzejmy i udzielił mu rad, o jakie ten prosił, ale prywatnie w rozmowie ze swą wielbicielką Susanne Cibber stwierdził, że Gluck nie wie więcej o kontrapunkcie niż mój kucharz, Waltz, który zarazem był śpiewakiem współpracującym z Händlem.
Postać kompozytora zaznaczyła się w kulturze popularnej; między innymi w roku 2007 nakręcono film Georg Friedrich Händel – Das Geheimnis eines Genies. Do kultury masowej przenikają także jego utwory lub ich fragmenty, choć odbiorcy nie muszą mieć świadomości ich autorstwa. Najbardziej znanym przykładem jest dokonana w roku 1992 przez Tony’ego Brittena adaptacja muzyki z kantaty koronacyjnej Händla Zadok the Priest, która stała się oficjalnym hymnem rozgrywek Ligi Mistrzów UEFA. Również w znanych filmach historycznych – Szaleństwie króla Jerzego bądź Młodej Wiktorii jest częściowo wykorzystywany Zadok the Priest. Ponadto niektóre utwory kompozytora, zwłaszcza chór Hallelujah z Mesjasza bądź ustępy z Muzyki dla Królewskich Ogni Sztucznych, są wykorzystywane przez twórców kultury popularnej, dzięki czemu twórczość Händla znana jest szerokiemu odbiorcy.