Kompozytorzy

Hans von Bülow

Fortepian
Orkiestra
Głos
Skrzypce
Taniec
Piece
Fantazja
Ballades
Impromptu
Marche
Walc
Lied
Piosenka
Arabeska
według popularności

#

3 Valses caractéristiques, Op.18 (3 Walce zapewnia, Op.18)5 Lieder, Op.5

A

Arabesques en forme de variations sur un thême favori de 'Rigoletto', Op.2 (Arabeski kształcie zmienność na ulubionym tematem "Rigoletto", Op.2)

B

Ballade, Op.11 (Ballada, op.11)Ballade, Op.16 (Ballada, op.16)

C

Concertparaphrase über 'Die Meistersinger von Nürnberg' (Parafraza koncertowa w sprawie "Śpiewaków Norymbergi")

E

Elfenjagd, Op.14

H

Humoristische Quadrille aus Motiven der Oper 'Benvenuto Cellini' (Humorystyczny Motiven Quadrille aus der Oper "Benvenuto Cellini")

I

Il Carnevale di Milano, Op.21 (Karnawał w Mediolanie, op.21)Innocence (Niewinność)Invitation à la Polka, Op.6 (Zaproszenie na Polka, Op.6)

K

Königsmarsch, Op.28

L

Lacerta, Op.27 (Lacerta, op.27)

M

Marche héroïque, Op.3 (Heroiczny marsz, op.3)Mazurka-Fantaisie, Op.13 (Mazurek-Fantazja, Op.13)

N

Nirwana, Op.20

O

Ouverture héroïque et Marche des Impériaux de la tragédie 'Jules César', Op.10 (Heroiczne otwarcie i marca Imperial tragedii "Juliusz Cezar", Op.10)

R

Rêverie fantastique, Op.7Rimembranze dell'opera 'Un Ballo in Maschera', Op.17 (Opera pamięć "Un Ballo w MASCHERA ', Op.17)

T

Tannhäuser Konzert-Fantasie (Tannhäuser Koncert Fantasia)Tanzweisen aus Opern von GluckTarantella, Op.19
Wikipedia
Hans Guido von Bülow (ur. 8 stycznia 1830 w Dreźnie, zm. 12 lutego 1894 w Kairze) – niemiecki dyrygent, wirtuoz pianista i kompozytor okresu romantyzmu. Był jednym z najwybitniejszych dyrygentów XIX wieku, a jego interpretacje przyczyniły się do sukcesu kilku współczesnych mu twórców, między innymi Ryszarda Wagnera.
Choć od 9 roku życia Bülow uczył się muzyki pod kierunkiem Fryderyka Wiecka, jego rodzice woleli, by studiował prawo. W tym celu wysłali go do Lipska, gdzie zetknął się z Franciszkiem Lisztem. Wrażenie jakiego doznał na premierze Lohengrina sprawiło, że wbrew woli rodziców postanowił poświęcić się muzyce. W roku 1850 z rekomendacji Wagnera po raz pierwszy poprowadził orkiestrę w Zurychu.
W roku 1851 studiował u Liszta, z którym się zaprzyjaźnił, a w roku 1857 poślubił jego córkę, Cosimę. W latach 50. i wczesnych latach 60. XIX wieku Bülow wiele koncertował jako pianista i dyrygent, tworzył również własną muzykę. Działalność ta przyniosła mu uznanie nie tylko w Niemczech, ale i w Rosji. Największą jednak sławę zyskał jako dyrygent opery dworskiej w Monachium. Kierował tu pierwszymi wykonaniami Tristana i Izoldy (1865) oraz Śpiewaków norymberskich (1868), a oba przedstawienia odniosły wielki sukces.
Życie osobiste Bülowa nie było tak pomyślne jak artystyczne. Bülow miał przykry charakter i potrafił wymyślać muzykom (tenora odgrywającego rolę Rycerza Łabędzia w Lohengrinie nazwał Rycerzem Świni – w oryginale gra słów Schwäne – Schwein). Żona Bülowa romansowała z Wagnerem, by w roku 1868 odejść do niego na stałe, dwa lata później przeprowadzony został formalny rozwód. Zabrała ze sobą Ewę i Izoldę, córki, które miała już z Wagnerem. Wydaje się, że Bülow nie miał o to urazy do Wagnera, nadal dyrygował wykonaniami jego dzieł, a jego żal po śmierci kompozytora był szczery.
Oprócz muzyki Wagnera Bülow był również entuzjastą twórczości Brahmsa i Czajkowskiego. W roku 1875 dyrygował w Bostonie światową premierą słynnego pierwszego koncertu fortepianowego b-moll Czajkowskiego, a w 1885 roku kierował własną orkiestrą podczas premiery czwartej symfonii e-moll Brahmsa.
W latach 1878-1888 pełnił funkcję kapelmistrza w Hanowerze, jednak po kłótni ze śpiewakiem w czasie prób do Lohengrina został zmuszony do odejścia. Przeniósł się na równorzędne stanowisko do Meiningen i stworzył tam jeden z najlepszych zespołów orkiestrowych w Niemczech – nalegał na to, by muzycy znali wszystkie nuty granych utworów na pamięć. Dokonał też kilku innowacji w składzie orkiestry – wprowadził do niej pięciostrunowy kontrabas i kotły z pedałem. Ta ostatnia nowinka stała się wkrótce standardem. W latach 1887–1892 był dyrygentem Berliner Philharmoniker.
Pod koniec lat 80. Bülow zamieszkał na stałe w Hamburgu, nie przerywając jednak koncertowania jako pianista i dyrygent. Kilka lat później podupadł na zdrowiu i szukając bardziej sprzyjającego mu klimatu przeniósł się do Egiptu, gdzie zmarł.