Henry Litolff
#
3 Caprices-valses, Op.283 Lieder ohne Worte, Op.51 (3 Pieśni bez słów, Op.51)3 Morceaux caractéristiques, Op.543 Morceaux de salon, Op.536 Arabesken, Op.656 Opuscules, Op.25C
Chant d'amour, Op.78Chant des belges, Op.101Chant du printemps, Op.96Concerto symphonique No.3, Op.45 (Koncert Symphony No.3, Op.45)Concerto symphonique No.4, Op.102 (Koncert Symfonia Nr 4, Op.102)Concerto symphonique No.5, Op.123 (Koncert Symphony No.5, Op.123)D
Dernière aurore, Op.125Die Preußische Post, Op.35E
Elégie, Op.64F
Feuille d'album, Op.50Frascati-Valse, Op.126G
Grand Fantaisie-Caprice, Op.21Grande Valse brillante, Op.89H
Héloïse et Abélard (Héloïse i Abélard)I
Impressions de voyage, Op.117 (Podróż Impresje, Op.117)Invitation à la Polka, Op.31Invitation à la Tarantelle, Op.36L
La bacchanale, Op.97La boîte de Pandore (Puszka Pandory)La chasse, Op.111La fiancée du roi de Garbe (Oblubienicy króla Garbe)La harpe d'Éole, Op.72La Mazurka, Op.109Le carnaval de Paris, Op.112Les girondins, Op.80 (Les Girondins, Op.80)Les Octaves, Op.106Les templiers (Templariusze)L'escadron volant de la reine (L'escadron volant de la Reine)L'étoile du soir (Gwiazda wieczoru)M
Maithau, Op.105Maximilian Robespierre, Op.55 (Maksymilian Robespierre, Op.55)Mélodie, Op.113Moments de Tristesse, Op.30N
Neckende Geister, Op.124P
Perles harmoniques, Op.95Piano Trio No.1, Op.47 (Trio fortepianowe nr 1, Op.47)Piano Trio No.2, Op.56 (Trio fortepianowe nr 2, op.56)Piano Trio No.3, Op.100 (Trio fortepianowe nr 3, Op.100)Promenade du soir au bord de Rhin, Op.44R
Rêve d'un captif, Op.41Rêverie au Bal, Op.5Ruth et Booz (Rut i Booz)S
Scherzo, Op.115Sérénade, Op.91 (Serenada, Op.91)Souvenance (Wspomnienie)Spinnlied, Op.81String Quartet, Op.60 (Kwartet smyczkowy, op.60)T
Tarantelle infernale, Op.79Tarentelle calabraiseTerpsichore, Op.57TrilbyU
Une fleur du bal, Op.77V
Valse élégante, Op.107WikipediaHenry Charles Litolff (ur. 6 lutego 1818 w Londynie, zm. 6 sierpnia 1891 w Bois-Colombes) – angielski pianista, kompozytor i wydawca muzyczny.
Uczył się gry na fortepianie początkowo pod kierunkiem ojca, później u
Ignaza Moschelesa, który zachwycony talentem chłopca, uczył go bezpłatnie. W roku 1835, w wieku 17 lat poślubił 16-latkę i wobec sprzeciwu rodziców uciekł z nią do Francji.
Od roku 1835 był nauczycielem fortepianu w Melun koło Paryża. Po czterech latach porzucił żonę, za odmowę płacenia alimentów dostał się do więzienia, skąd uciekł do Holandii.
W roku 1840 zadebiutował w Paryżu jako wirtuoz fortepianu z takim powodzeniem, że wkrótce wystąpił także w Brukseli, Lipsku, Dreźnie, Pradze, Berlinie i Amsterdamie. W latach 1841-1844 pełnił obowiązki kapelmistrza teatralnego w Warszawie. W latach 1847-1860 mieszkał w Brunświku, gdzie od roku 1856 kierował założonym 1828 przez Gottfrieda Martina Meyera wydawnictwem muzycznym, nazwanym Henry Litolff’s Verlag. Poślubił wdowę po Meyerze, rozwiódł się z nią w roku 1858. Następnie działał w Paryżu jako pianista i kompozytor.
Dzieła Litolffa obejmują trzy opery, kilka operetek, pięć symfonii koncertujących z fortepianem, koncert skrzypcowy, oratorium, dwie uwertury, utwory na fortepian i pieśni.