Kompozytorzy

Hugo Riemann

Fortepian
Skrzypce
Wiolonczela
Głos
Altówka
Alt
Tenor
Sopran
Bas
Flet
Writings
Teoria muzyki
Theory
Dla początkujących
Music history
Lied
Piosenka
Kwartet
Trio
Taniec
alfabetem
Handbuch der Musikgeschichte (Podręcznik historii muzyki)LiederhortTechnical Studies (Badania techniczne)Anleitung zum Generalbass-Spielen (Ogólne zasady gry basu)MusiklexikonKantaten-frühlingKatechismus der Musikinstrumente (Katechizm Instrumentów Muzycznych)Musikgeschichte in Beispielen (Historia muzyki w przykładach)Katechismus des Musik-Diktats (Katechizm dyktando muzyki)Piano Trio, Op.47 (Trio Fortepian, Op.47)Wie hören wir Musik?Sinfonien der pfalzbayerischen SchuleRococo (Rokoko)Valse and Valsette, Op.25Mannheimer Kammermusik des 18. JahrhundertsHausmusik aus alter ZeitGrundriß der MusikwissenschaftString Quartet, Op.26 (Kwartet smyczkowy, Op.26)Systematische Modulationslehre als Grundlage der musikalischen FormenlehreVereinfachte Harmonielehre oder die Lehre von den tonalen Funktionen der Akkorde (Uproszczona teoria harmonii i teorii funkcji tonalnych akordów)
Wikipedia
Karl Wilhelm Julius Hugo Riemann (ur. 18 lipca 1849 w Grossmehlra(niem.) koło Sondershausen, zm. 10 lipca 1919 w Lipsku) – niemiecki muzykolog, autor licznych prac z wielu obszarów muzykologii.
Studiował prawo oraz inne kierunki w Berlinie i Tybindze. Po wzięciu udziału w wojnie francusko-niemieckiej, postanowił poświęcić swoje życie muzyce, studiował w konserwatorium w Lipsku. Następnie udał się do Bielefeld, gdzie pracował przez kilka lat jako nauczyciel, ale później znowu powrócił na lipski uniwersytet jako Privatdozent. W 1880 roku pojechał do Brombergu, lecz już w latach 1881-90 był nauczycielem fortepianu i teorii w konserwatorium w Hamburgu. Piastował też stanowisko w Wiesbaden (1890–1895), choć ostatecznie kolejny raz wrócił na uniwersytet w Lipsku. W 1901 został mianowany profesorem.
Poza pracą w charakterze nauczyciela, wykładowcy i kompozytora utworów pedagogicznych, Riemann był uznanym całym świecie autorem prac z zakresu muzykologii. Jego najbardziej znane dzieła to Musiklexikon, kompletny słownik muzyki i muzyków, Handbuch der Harmonielehre, praca nad studium harmonii i Lehrbuch des Contrapunkts, podobne praca dotycząca kontrapunktu, z których wszystkie zostały przetłumaczone na język angielski i inne języki. Jeden z jego wynalazków, Tonnetz (siatka tonów) jest poprzednikiem nowoczesnej koncepcji przestrzeni dźwięków. Jest współautorem biografii Beethovena oraz edytorem szeregu wydań dzieł muzycznych.
Jego uczniem był m.in. Max Reger.